timpaki_856_607_76

Δεν είναι μόνο η σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά οι κάτοικοι της Δημοτικής Ενότητας Τυμπακίου και που καθιστά επιτακτική την επανίδρυση του Ιστορικού Δήμου Τυμπακίου.

Υπάρχουν κι άλλοι σοβαρότατοι λόγοι που αφορούν και συνδέονται άμεσα με την ιστορία, το παρόν και το μέλλον του τόπου μας. Και ποιοι είναι αυτοί? Η ιστορικότητα και μαρτυρικότατα του Δήμου, η παραγωγικότητα και οι προοπτικές ανάπτυξης

Ιστορικότητα. Γραπτές αναφορές για το Τυμπάκι συναντώνται από τα χρόνια της Ενετοκρατίας στην Κρήτη περί το 1250.

Το 1879 σε εφαρμογή του Πρώτου Δημοτικού Νόμου της Κρήτης (μετά τη σύμβαση της Χαλέπας από την Κρητική Εθνοσυνέλευση) όπου η Κρήτη διαιρέθηκε διοικητικά σε 86 επαρχίες, και μεταξύ των Δήμων που ιδρύθηκαν τότε, ιδρύθηκε και ο Δήμος Τυμπακίου με έδρα το Τυμπάκι πρωτεύουσα της επαρχίας Πυργιωτίσσης που περιελάμβανε και 18 ακόμη χωριά. Η Διοικητική αυτή διαίρεση διατηρήθηκε κατά διάρκεια της Κρητικής Πολιτείας καθώς και μετά την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα.

Το 1997 με το σχέδιο Καποδίστριας δημιουργήθηκε ο Καποδιστριακός Δήμος Τυμπακίου που περιλαμβάνει 11 Δημοτικά διαμερίσματα. Ο δήμος σύμφωνα με την απογραφή του 2001είχε πάνω από 10.000 κατοίκους και έκταση 157.122 στρέμματα γης.

Το 2011 σε εκτέλεση του νόμου 3852/2010 ο Δήμος Τυμπακίου εντάχθηκε στον Καλλικρατικό Δήμο Φαιστού χωρίς ποτέ να ζητηθεί η γνώμη των κατοίκων, χωρίς να ληφθούν υπόψη οι δικαιολογημένες διαμαρτυρίες και αντιδράσεις τους, αλλά κυρίως χωρίς να λειφθούν υπόψη τα κριτήρια Ιστορικότητας, Παραγωγικότητας, Πολιτισμικότητας και οι προοπτικές ανάπτυξης του τόπου .μας και της ευρύτερης περιοχής του πρώην Καποδιστριακού δήμου

Ο Δήμος Τυμπακίου εκτός του ότι είναι ένας Ιστορικός δήμος, σύμφωνα με το (ΠΔ.99/2000(A’97) χαρακτηρίστηκε και Μαρτυρικός Δήμος, έχει δε ενταχτεί στο δίκτυο των 17 μαρτυρικών δήμων της χώρας. Ειδικότερα και όπως είναι γνωστό, κατά την διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου οι ναζιστικές δυνάμεις κατοχής ανάγκασαν τους παππούδες μας με τις οικογένειες τους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να αναζητήσουν φιλοξενία στα γύρω χωριά, ενώ στη συνέχεια οι κατοχικές δυνάμεις ισοπέδωσαν την πόλη μας και με τα αδρανή υλικά και με τις πέτρες κατασκεύασαν το αεροδρόμιο το οποίο αποτέλεσε την Αεροπορική Βάση Υποστήριξης των επιχειρήσεων της Βορείου Αφρικής. Πολλοί ήταν οι κάτοικοι του Τυμπακίου που δούλεψαν και πέθαναν στα καταναγκαστικά έργα, για την κατασκευή του αεροδρομίου και των οχυρωματικών έργων, καθώς και εκείνοι που έχασαν την ζωή τους από τις νάρκες που είχαν τοποθετηθεί από τους κατακτητές στο παραλιακό μέτωπο της πόλης μας.

Ωστόσο σήμερα έχει απαξιωθεί πλήρως και κινδυνεύει να λησμονηθεί η ιστορική προσφορά των ηρωικών αυτών κατοίκων του Τυμπακίου προσβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο την μνήμη όσων αγωνίστηκαν και πέθαναν για την ελευθερία της πατρίδας μας.

Όσο αφορά την παραγωγικότητα, ο πρωτογενής τομέας βρίσκεται ήδη σε πολύ υψηλά επίπεδα και αποτελεί τη βάση και τα εχέγγυα για την περεταίρω ανάπτυξη του Δευτερογενή και Τριτογενή Τομέα. Γνωστή είναι  η συμβολή των κατοίκων της περιοχής μας στην παραγωγή πρώιμων κηπευτικών και στην ανάπτυξη της ελληνικής γεωργίας γενικότερα. Ειδικότερα, σύμφωνα και με στοιχεία του Αγροτοβιομηχανικού Συνεταιρισμού Τυμπακίου, οι καλλιεργούμενες εκτάσεις με πρώιμα κηπευτικά υπολογίζονται περίπου σε 6.000 στρέμματα και η ετήσια παραγωγή των κηπευτικών  ανέρχεται σε περίπου 48.000 τόνους, τα οποία και διατίθενται τόσο στην εσωτερική αγορά, όσο και στο εξωτερικό (Γερμανία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Ρωσία κλπ). Πρόκειται για μια παραγωγή με συνεχείς ρυθμούς ανάπτυξης η οποία συμβάλει ουσιαστικά στην στήριξη και ανάπτυξη της τοπικής και εθνικής οικονομίας

 

Σχετικά με τις προοπτικές ανάπτυξης, η στρατηγική θέση στην οποία βρίσκεται το Τυμπάκι (δεσπόζει του παραλιακού μετώπου στο Νότιο Κρητικό – νοτιοανατολική λεκάνη της Μεσογείου), οι υφιστάμενες υποδομές του αεροδρομίου, το αεροδρόμιο, οι αρχαιότητες της περιοχής, καθώς και το ενδεχόμενο κατασκευής του διεθνούς διαμετακομιστικού λιμένα καθιστούν το Τυμπάκι και την ευρύτερη περιοχή πόλο τουριστικής ανάπτυξης και κόμβο για την ανάπτυξη των θαλασσίων και εναερίων μεταφορών με ότι αυτό συνεπάγεται για την ανάπτυξη της τοπικής και εθνικής οικονομίας.

Με την ένταξη μας στον Καλλικρατικό Δήμο Φαιστού, ο οποίος προέκυψε με την συνένωση των καποδιστριακών δήμων Τυμπακίου, Μοιρών και Ζαρού και με τα δεδομένα, αφενός μεν τη διαφορετική κουλτούρα, πολιτισμικότητα και εστιασμό μεταξύ των κατοίκων του νέου Καλλικρατικού δήμου Φαιστού Τυμπακίου και Μοιρών, αφετέρου τα διαχρονικώς αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα των πρώην καποδιστριακών δήμων Τυμπακίου και Μοιρών, καθώς επίσης και την αριθμητική πλειοψηφία των ψηφοφόρων των πολεοδομικών συγκροτημάτων του συμπλέγματος Μοιρών – Ζαρού, η εκπροσώπηση μας (η εκπροσώπηση της Δημοτικής Ενότητας Τυμπακίου) στη λήψη αποφάσεων είναι και θα είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη και αναποτελεσματική όσο παραμένουμε στο δήμο Φαιστού

Ως επιβεβαίωση των παραπάνω αναφερθέντων, η ως σήμερα διαμορφωμένη κατάσταση έχει ως αποτέλεσμα, τόσο οι κάτοικοι του Τυμπακίου, όσο και οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής, να υφίστανται καθημερινά τις αρνητικές συνέπειες μιας λανθασμένης πολιτικής επιλογής του παρελθόντος. Ειδικότερα η μεταφορά δομών, υπηρεσιών και ανθρωπίνου δυναμικού από τον πρώην Δήμο Τυμπακίου στην έδρα του Δήμου Φαιστού στις Μοίρες, σε συνδυασμό με την ανυπαρξία οργάνωσης, σχεδιασμού, προγραμματισμού και συντονισμού μεταξύ των διαφόρων υπηρεσιών, έχουν ως αποτέλεσμα τη ραγδαία μείωση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων και η ζωή αυτών να γίνεται μέρα με τη μέρα όλο και πιο δύσκολη.

Το χειρότερο όμως απ’ όλα είναι η παντελής έλλειψη σχεδιασμού και διαχείρισης της ανάπτυξης της συγκεκριμένης περιοχής, η οποία εξαιτίας των παραγωγικών δυνατοτήτων της και κυρίως της γεωπολιτικής της θέσης, θα μπορούσε να έχει σημαντικότατο ρόλο σε εθνικό επίπεδο.

Για όλους λοιπόν αυτούς τους λόγους και προκειμένου το Τυμπάκι, τα γύρω χωριά και οικισμοί να ξαναβρούν τη θέση που τους αξίζει είναι επιτακτική η επανασύσταση του Ιστορικού και Μαρτυρικού Δήμου Τυμπακίου

 

Μανιαδάκης Ιωάννης

Αντιπτέραρχος Ε.Α.

Loading