trapezi

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Το σκηνικό μοιάζει βγαλμένο από ταινία επιστημονικής φαντασίας αλλά είναι ήδη … γεγονός.

Το ζευγάρι κάθεται στο εστιατόριο. Το τραπέζι τους διαθέτει ένα καρό (ψηφιακό) τραπεζομάντιλο αλλά οι ίδιοι βρίσκουν πως το χρώμα δεν ταιριάζει στη διάθεση τους, ούτε στο dress code που ακολούθησαν. Οπότε το αλλάζουν αμέσως με κάτι ταιριαστό στο γούστο τους. Στη συνέχεια χτυπούν με τα εικονικά τους μαχαιροπίρουνα το ψηφιακό τους πιάτο. Κι ω του θαύματος αρχίζει η … παρέλαση των ορεκτικών. Ολοζώντανες λαχταριστές εικόνες προσγειώνονται μπροστά τους, περιμένοντας απλά να τις επιλέξουν ή να τις προσπεράσουν. Και μόλις ο κατάλογος με τα ορεκτικά ολοκληρωθεί αρκεί ένα άγγιγμα στο εικονικό αλάτι για να αρχίσει το τραπέζι να … μιλάει.
Τα κυρίως πιάτα εικονίζονται και πάλι πάνω στο τραπέζι και η ηλεκτρονική φωνούλα εξηγεί τι περιέχουν και σε πόσες θερμίδες αντιστοιχούν (χρήσιμο σε όσους προσέχουν τη σιλουέτα τους). Όμως η κυρία φαίνεται αναποφάσιστη. Σκέφτεται πριν διαλέξει το γεύμα της να ζητήσει τη γνώμη των διαδικτυακών της φίλων. Έτσι με μία φαινομενικά άσχετη κίνηση (αγγίζοντας ίσως την διαδικτυακή της πετσέτα) ποστάρει το μενού στο Facebook. Ο συνδαιτυμόνας της αφηρημένα ζωγραφίζει στην άκρη του εικονικού τραπεζομάντιλου με τον ειδικό μαρκαδόρο. Και το σχέδιο ανεβαίνει αυτούσιο μαζί με το μενού στα social media. Οι γνώμες συλλέγονται και η επιλογή της ταλανιζόμενης κυρίας “κλείνει”.
Έλα όμως που απαιτείται και ένα καλό κρασί. Το τραπέζι ρωτάει με την μεταλλική του φωνούλα: Θέλετε να συνδεθείτε με την κάβα μας; Η απάντηση προφανώς και είναι καταφατική. Και τότε μία λίστα από κρασιά συναγωνίζεται τις προτιμήσεις του ζευγαριού. Εκείνη θέλει ένα γλυκό κόκκινο και το “τραπέζι” είναι πρόθυμο να την ξεναγήσει ακόμη και στα οινοποιεία της Κρήτης μέχρι να το επιλέξει. Εκείνος πάλι με αποφασιστικό τόνο μετακινεί το ποτήρι του στη λίστα με τα λευκά κρασιά. Και το τραπέζι αρχίζει να υποκρίνεται τον ήχο του υγρού χρυσού που λαμπυρίζει πια στο ποτήρι.

 – Α όχι, επιμένω στο κόκκινο, λέει η σύντροφός του κι έτσι εκείνος με το ύφος του βαριεστημένου αρσενικού που ξέρει πότε πρέπει να κάνει πίσω, αποφασίζει να ρίξει μία ματιά στο σκορ του αγώνα της αγαπημένης του κρητικής ομάδας που παίζει αυτή την ώρα ποδόσφαιρο. Το “τραπέζι” συμμορφώνεται με τις ορέξεις του και του παραχωρεί γενναιόδωρα μία γωνία ψηφιακής αναμετάδοσης. 

Το κοκκινέλι επιλέχθηκε ήδη αλλά η κυρία ξεπέρασε γρήγορα τη μικρή της “νίκη”, αφού η θέα του ποδοσφαιρικού αγώνα στη γωνία του τραπεζιού την απογοήτευσε αμέσως. Ή μήπως όχι; Το ξανασκέφτεται κι αντί να αρχίσει το λογύδριο για την βαριεστιμάρα που της προκαλούν τα αθλητικά, αποφασίζει να αξιοποιήσει τον κενό χρόνο μέχρι να έρθουν τα ορεκτικά κάνοντας κάτι που την ευχαριστεί: shopping therapy στο διαδίκτυο. Διεκδικεί τη δική της …

trapezi.jpg

Το ψηφιακό τραπέζι ieat του ΙΤΕ

Διεκδικεί τη δική της ψηφιακή γωνία και φυσικά το “τραπέζι” δεν της χαλάει το χατήρι.
Σε λίγα λεπτά ο σερβιτόρος κάνει για πρώτη φορά την εμφάνισή του, μεταφέροντας ένα δίσκο με τα πιάτα της παραγγελίας κι εκείνη χαμογελάει σαρδόνια καθώς σκέφτεται πως ο αποψινός αγώνας, θα κοστίσει κάμποσο στην πιστωτική κάρτα του καλού της, αφού παρήγγειλε κιόλας μία υπέροχη δερμάτινη τσάντα στο διαδίκτυο.


Το σκηνικό αποκτά άλλη αίγλη αν σκεφτεί κάποιος πως είναι ήδη πραγματικότητα, χάρη σε μία εφαρμογή που έφτιαξε το ΙΤΕ (ναι ναι, το δικό μας Ιδρυμα Τεχνολογίας κι Έρευνας) και η οποία βραβεύτηκε προχθές και σύντομα θα φιγουράρει ως hi tech project στα διασημότερα εστιατόρια του πλανήτη. Μπορεί η Τεχνολογία να παραμένει άγνωστη ή πιο “μοναχική” γλώσσα ακόμη για μερικούς, δίνει όμως νέες διεξόδους στις προτιμήσεις μας και στον ποιοτικό μας χρόνο. Κι όταν το επίτευγμα της είναι “παπούτσι από τον τόπο σου” που ταλαιπωρείται από τη μακροβιότερη οικονομική κρίση της σύγχρονης ιστορίας του, το καλοδέχεσαι και φουσκώνεις από περηφάνια, παραμερίζοντας κάθε ενδοιασμό. Επιπλέον καλό είναι να θυμόμαστε πως στους χαλεπούς καιρούς μας θέλει λεβεντιά για ερευνητές αξιώσεων και επιστήμονες κύρους να μένουν στην Κρήτη και να πασχίζουν επίμονα να κάνουν το όνομά της ξακουστό στα σαλόνια των όπου γης “silicon valley” με επιτεύγματα που δεν άντλησαν ούτε παχυλά κονδύλια (αντίθετα, με περικοπές στα αυτονόητα καταγίνονται οι άνθρωποι) ούτε και πληρώθηκαν με αδρούς μισθούς. Το λιγότερο που τους οφείλουμε είναι ένα “ΜΠΡΑΒΟ” κι ένα “ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ” που μας κάνουν περήφανους.
Μ. Κορνάρου

Loading