Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης βρέθηκε στο πλατό του «Πάμε Δανάη» το μεσημέρι της Πέμπτης και ευχήθηκε καλή χρονιά με υγεία αγάπη, αισιοδοξία, ψυχραιμία και τύχη.
«Εγώ είμαι πολύ αισιόδοξος αλλά λένε πως ο απαισιόδοξος είναι ένας καλά ενημερωμένος αισιόδοξος. Η αισιοδοξία είναι κινητήριος δύναμη και έχει νόημα. Με τιμά που κάνω το ποδαρικό σήμερα. Φέτος πιστεύω πως η χρονιά θα είναι καλύτερη», δήλωσε ο ηθοποιός΄.
«Παλιά είχα διαβάσει σχόλια τύπου “να πάει σπίτι του αυτός ο ατάλαντος”»
Ο αγαπημένος ηθοποιός και σκηνοθέτης αναφερόμενος στη δουλειά του είπε πως είναι ευλογημένη συνθήκη να μπορείς να ζεις από αυτό που αγαπάς.
«Παλιά είχα διαβάσει σχόλια τύπου “να πάει σπίτι του αυτός ο ατάλαντος” ή “τι τον βάζουν να παίζει”. Μια κοινή μας φίλη προσπαθούσε να με πείσει να καταλάβω ότι δεν μας αγαπάνε όλοι. Μετά είναι ενδιαφέρον το μάθημα να αποδεσμευτείς από αυτό».
Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης μιλώντας για το θέατρο είπε πως φτιάχνει πάντα την παράσταση που θέλει να δει με τα μέσα που έχει και με γνώμονα το κοινό που θα το δει.
«Αλλιώς θα ανεβάσεις ένα έργο στο Εθνικό και αλλιώς στη Στέγη. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα κάνεις έκπτωση αλλά είναι σαν να μαγειρεύεις για διαφορετικό κοινό. Αλλά κάθε φορά προσπαθώ να φτιάξω την παράσταση που θέλω να δω εγώ. Στο “Διπλανό Δωμάτιο” ήξερα σε πιο θέατρο θα παίζει και η αισθητική του χώρου σε πηγαίνει πίσω. Έφτιαξα την παράσταση που ήθελα και όπως ήθελα να πω αυτή την ιστορία. Είναι μία κωμωδία με ένα θέμα πολύ ιδιαίτερο. Μιλά για το τι πίστευαν οι άνθρωποι για τη σεξουαλικότητα. Θέτει την ηδονή σε πρώτο πλάνο αλλά με ένα πλαίσιο εκλεπτυσμένο».
Όπως είπε, στην αρχή σκέφτηκε πως ίσως το θέμα να είναι παλιομοδίτικο.
«Θεωρούσα πως είναι λυμένο το θέμα της γυναικείας ηδονής και νόμιζα πως ξέραμε ότι δεν είναι ένα ιατρικό θέμα αλλά έχει να κάνει με το ζευγάρι. Βλέπω γυναίκες 70 χρονών να σηκώνονται και να χειροκροτούν. Πιθανόν, νιώθουν μία γλύκα και μία απελευθέρωση. Υπάρχουν πολλοί άνθρωπο που δεν μιλάνε για αυτό. Αλλά δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν θέλει την ηδονή. Η επαφή των σωμάτων είναι ένα από τα αγκωνάρια της ανθρώπινης ύπαρξης, που το δίνουν χαρά και νόημα. Επειδή το έργο δεν μιλάει για την σεξουαλικότητα του σήμερα, μπορείς να το δεις προστατευμένα αλλά πιστεύω πως ο κόσμος το καταλαβαίνει».
Ευχήθηκε τέλος, το 2025 να τον βρει στην ίδια «βάρκα» δημιουργικότητας και επαφής με τον εαυτό του και με τους άλλους που τον βρήκε το 2024.
Διαβάστε επίσης: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης: Αφιέρωσε την πρεμιέρα της θεατρικής παράστασής του στον Δημήτρη Ήμελλο
