Βούλα Ζουμπουλάκη,100 χρόνια από τη γέννησή της – 24 Σεπτεμβρίου1924 (video)

Σύνταξη Βλάσης Κομνηνός

Η σημαντική Ελληνίδα ηθοποιός Βούλα Ζουμπουλάκη γεννήθηκε σαν σήμερα, πριν από 100 χρόνια, στις 24 Σεπτεμβρίου 1924 στο Κάιρο. Από μικρή έδειξε το ταλέντο της στο τραγούδι και παράλληλα με τις σπουδές της στη Νομική Σχολή Αθηνών παράλληλα σπουδάζει στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στη Σχολή Μονωδίας του Εθνικού Ωδείου. Πρώτη της εμφάνιση στη Λυρική σκηνή πραγματοποιείται το 1950 στην όπερα του Βέρντι «Χορός μεταμφιεσμένων». Γρήγορα όμως θα την κερδίσει το θέατρο. Ένα χρόνο αργότερα θα παντρευτεί στο Κάιρο τον μεγάλο Έλληνα ηθοποιό Δημήτρη Μυράτ με τον οποίο θα διαγράψουν μια λαμπρή κοινή θεατρική πορεία.

Η Μαρτίριο από το «Σπίτι της Μπερνάντα Άλμπα» του Λόρκα είναι ο πρώτος της σημαντικός ρόλος, το 1954, στο θέατρο Κοτοπούλη, σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή. Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1955 στη «Στέλλα» στο ρόλο της Αννέτας όπου διακρίθηκε τόσο για το υποκριτικό της ταλέντο, όσο και για την ερμηνεία της στο τραγούδι «Εφτά τραγούδια θα σου πω». Από το 1957 έγινε η πρωταγωνίστρια του θιάσου του συζύγου της Δημήτρη Μυράτ στο «Θέατρο Αθηνών» σε έργα κλασικού ρεπερτορίου, αλλά και σε αρχαίες τραγωδίες, αφήνοντας έντονο το στίγμα της με τις ερμηνείες της σε ρόλους που θεωρούνται μοναδικοί. Από το 1968 το θεατρικό σχήμα μετονομάστηκε «Θίασος Μυράτ – Ζουμπουλάκη» με τους δύο ηθοποιούς να πρωταγωνιστούν σε παραστάσεις που άφησαν ιστορία.

Η Βούλα Ζουμπουλάκη βραβεύτηκε το 1961 και το 1965 με το βραβείο «Μαρίκα Κοτοπούλη» ως η καλύτερη θεατρική ηθοποιός, το 1966 με το Α’ βραβείο του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το ρόλο της στην ταινία «Σύντομο διάλειμμα» του Ντίνου Κατσουρίδη, ενώ το 1990 κέρδισε το Κρατικό Βραβείο Ποιότητας για τη ερμηνεία της στη ταινία του Γιάννη Αλεξάκη «Αθηναίοι».

Με αφορμή την επέτειο 100 ετών από τη γέννηση της κορυφαίας Έλληνα ηθοποιού δείτε από το Αρχείο της ΕΡΤ παρουσιάζει την εκπομπή:

ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

ΜΥΡΑΤ – ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗ

(video)

Ρεπορτάζ από την εκπομπή «Παρασκήνιο» που επισκέπτεται το χειμώνα του 1981 τη σκηνή του θεάτρου «Αθηνών», της οδού Βουκουρεστίου και συνομιλεί με το ζευγάρι Μυράτ-Ζουμπουλάκη για την παράσταση του κλασικού αστυνομικού έργου «Ο Χρόνος Δουλεύει για Μας» ή αλλιώς η «Παγίδα»(1960) του Ρομπέρ Τομά που ανέβηκε από τον θίασο «Μυράτ-Ζουμπουλάκη» τη χειμερινή περίοδο 1980-1981. Η μετάφραση και η σκηνοθεσία ήταν του Δημήτρη Μυράτ ενώ τα σκηνικά του Πέτρου Ζουμπουλάκη.

Η κάμερα της εκπομπής ακολουθεί τους δύο σπουδαίους ηθοποιούς, αχώριστο ζευγάρι στη ζωή και στην τέχνη, στα καμαρίνια του θεάτρου. Ο Δημήτρης Μυράτ αναφέρεται στο είδος του θεατρικού έργου που επέλεξε να ανεβάσει και σε σκηνοθετικές προτάσεις για την απόδοση αστυνομικής υφής έργου. Κάνει λόγο ακόμη για τις δικές του καταβολές, μεγαλωμένος σε θεατρική οικογένεια, και για τα θεατρικά πρότυπα που τον διαμόρφωσαν αναφερόμενος στο Γερμανικό θέατρο του μεσοπολέμου κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Βερολίνο και στην επίδραση της θείας του και δασκάλας του Μαρίκας Κοτοπούλη, καθώς και για την Κυβέλη και τη «σχολή» της. Μιλάει για τη γνωριμία του με την Βούλα Ζουμπουλάκη και για το υποκριτικό της ταλέντο. Η ίδια αναφέρεται στο ξεκίνημά της στο θέατρο και στην πρώτη αντίδραση του συζύγου της, καθώς και στη θεατρική της σχέση με τον Δημήτρη Μυράτ.

Στην εκπομπή περιλαμβάνονται στιγμιότυπα από την παράσταση, καθώς και συνεντεύξεις των ηθοποιών που συμμετείχαν: εκτός από τον Δημήτρη Μυράτ (Ντανιέλ Κορμπάν) και τη Βούλα Ζουμπουλάκη (στο ρόλο της γυναίκας) εμφανίζονται στη σκηνή και μιλούν στον φακό της κάμερας: η Κατερίνα Μαραγκού (Υβόννη Μπερτόν), ο Μάκης Ρευματάς (αστυνομικός Επιθερωρητής), ο Γιώργος Γραμματικός (Αββάς Μαξιμίνος) και ο Σωτήρης Τσόγκας (Μερλύς).

Το έργο είχε πρωτοπαρουσιαστεί από τον θίασο του Δημήτρη Μυράτ το 1961, σε μια εξαιρετική μετάφραση, διασκευή και σκηνοθεσία του ιδίου. Πρόκειται για ψυχολογικό θρίλερ που εκτυλίσσεται σ’ ένα κοσμικό χειμερινό θέρετρο, με ήρωα έναν άντρα, τον Ντανιέλ Κορμπάν, ο οποίος δηλώνει στον επιθεωρητή της περιοχής την εξαφάνιση της συζύγου του, Ελισάβετ Κορμπάν. Ωστόσο, μετά από λίγο εμφανίζεται μία κυρία που συστήνεται ως η σύζυγός του. Ο Ντανιέλ οργισμένος ισχυρίζεται ότι δεν είναι αυτή ενώ εκείνη επιμένει ότι είναι η γυναίκα του και πληροφορεί τους υπόλοιπους ότι ο σύζυγός της πάσχει από ψυχωτικά επεισόδια και κρίσεις αμνησίας. Ο επιθεωρητής βρίσκεται μπροστά σε δίλημμα: ποιόν θα πιστέψει; Τον άντρα που ορκίζεται πως βλέπει για πρώτη φορά αυτή τη γυναίκα ή μήπως τη γυναίκα που επιβεβαιώνει κάθε στοιχείο της ταυτότητάς της; Σταδιακά ο Ντανιέλ αντιλαμβάνεται ότι είναι το θύμα μιας συνωμοσίας στημένης από την μυστηριώδη γυναίκα, τον ιερέα και διάφορους άλλους μάρτυρες οι οποίοι αναγνωρίζουν την γυναίκα, ως κυρία Κορμπάν.

Το ρεπορτάζ καταλήγει με μια μικρή αναδρομή, μέσα από φωτογραφικά στιγμιότυπα, σε παραστάσεις-σταθμούς του θιάσου «Μυράτ-Ζουμπουλάκη» που ξεχώρισαν για την υψηλή ποιοτική τους στάθμη: «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» (1961) του Πιραντέλο (για την οποία η Ζουμπουλάκη τιμήθηκε το 1964 με το Α’ Βραβείο Φεστιβάλ Λισσαβόνας), «Η κόκκινη κλωστή» (1963) του Πολ Κεντέν, «Αγαπημένε μου ψεύτη» (1964) του Τζέρομ Κίλτυ, «Το στερνό καράβι» (1965) του Αλεσάντρο Κασόνα, «Το εκκρεμές» (1965) του Άλντο Νιλολάι, «Το βαλς των ταυρομάχων» (1967) του Ζαν Ανούιγ, «Απαγορευμένο τετράδιο» (1969) του Άλμπα ντε Τσέσπεντες, «Φόνος στο ιερό παλάτι» (1971) του Γιώργου Ρούσσου, «Η σταθερή σύζυγος» (1971) του Σόμερσετ Μωμ, «Ρέκβιεμ για μια μοναχή» (1974) του Ουίλιαμ Φόλκνερ, «Αντίο Άνοιξη» (1974) του Ανρί Μπατάιγ, «Το παιχνίδι του έρωτα και του θανάτου» (1976) του Ρομέν Ρολάν, «Διάλογοι» του Πλάτωνα (1977).

Σκηνοθεσία: Γκαίη Αγγελή

Ρεπορτάζ: Σούλα Αλεξανδροπούλου

Πρώτη τηλεοπτική προβολή: 11 Φεβρουαρίου 1981

Δείτε περισσότερα στο http://archive.ert.gr