θλίψη για την αγαπημένη Παιδίατρο των Μοιρών που έφυγε νικημένη από την επάρατη νόσο
Περπατάει ένας παππούς στο δρόμο και ξαφνικά αντιλαμβάνεται τον χάρο να τον ακολουθεί.
– Αμάν… λέει, πρέπει κάπου γρήγορα να κρυφτώ…
Τρέχει, τρέχει ο παππούς και ο χάρος από πίσω. Φτάνει ο παππούς απεγνωσμένος σε μια γωνιά και ψάχνει κάπου να κρυφτεί. Ξαφνικά βλέπει απέναντι έναν παιδικό σταθμό και σκέφτεται πως είναι μια πολύ καλή κρυψώνα.
Μπαίνει βιαστικά μέσα, πάνω στην ώρα που τα μικρά ετοιμαζόντουσαν για να φάνε και φορούσανε τις σαλιέρες τους.
Τι να κάνει ο πάππους, φοράει και αυτός μια σαλιάρα και κάθεται.
Αρχίζουν όλα μαζί τα πιτσιρίκια να φωνάζουν:
– Μαμ, μαμ, μαμ…
Και τότε ο παππούς κάνει το ίδιο:
– Μαμ, μαμ, μαμ…
Τότε αντιλαμβάνεται ένα χέρι στον ώμο του να τον χτυπάει και μια φωνή να του λέει:
– Κάνε γρήγορα Μαμ, γιατί μετά θα πάμε Άτα!
