Γεννήθηκε στη Σμύρνη, σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη και εδώ και 19 χρόνια ζει μόνιμα στην Ελλάδα. Η Φιντέ Κόκσαλ είναι μια μουσικός και ερμηνέυτρια που συνδυάζει το συναίσθημα με την πηγαία αγάπη για την Τέχνη της που δεν ορίζεται από σύνορα.
Η μουσική της ταξιδεύει ανάμεσα σε δυο ηπείρους και το άλμπουμ της Büyü που σημαίνει μαγεία στα τουρκικά φέρει σημαίνουσες εγχώριες υπογραφές –όπως αυτές του Μίμη Πλέσσα, του Νίκου Κυπουργού, του Γιώτς Κιουρτσόγλου, του Αρμενάκ Μαρκοσιάν και του Νάσσου Σωπύλη. Η Φιντέ Κόκσαλ όμως, έχει συνεργαστεί και στο παρελθόν με τον μεγάλο Έλληνα καλλιτέχνη και κουμπάρο της, Μίμη Πλέσσα γράφοντας στίχους για 10 τραγούδια του στα τούρκικα.
Από αύριο Παρασκευή 10/1 η Φιντέ Κόκσαλ (Fide Köksal) έρχεται για λίγες live εμφανίσεις στο Half Note και μιλά για όσα δεν ξέρουμε για εκείνη στο okmag.
Στις 10/1 θα βρεθείτε στο Half Note για λίγες εμφανίσεις σε ένα ξεχωριστό μουσικό πρόγραμμα. Τι να περιμένουμε επί σκηνής;
Αυτοί που με παρακολουθούν χρόνια ξέρουν τι τους περιμένει. Για όσους δεν ξέρουν, μπορώ να πω ότι θα ακούσουν «τα τραγούδια μας». Εκτός από τα δικά μου, θα ερμηνεύσω και άλλα, που είναι «κοινά μας τραγούδια». Θα πω τις ιστορίες τους και θα έχουμε μαζί μας καλεσμένους καλλιτέχνες που αγαπώ! Η Ελένη Τσαλιγοπούλου (12/01), ο Αντώνης Μιτζέλος (13/01), ο Γιάννης Κιριμκυρίδης (12/01) και ο Πάνος Δημητρακόπουλος (10/01) θα τιμήσουν τις παραστάσεις μας με τη συμμετοχή τους.
Στο παρελθόν έχετε συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής. Υπάρχει κάποια συνεργασία που ξεχωρίζετε;
Τα τελευταία 19 χρόνια που μένω μόνιμα στην Ελλάδα, έχω συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες όπως οι Μίμης Πλέσσας, Νίκος Κυπουργός, Μαρία Φαραντούρη, Γιώργος Νταλάρας, Βασίλης Δημητρίου, Σαβίνα Γιαννάτου, Παντελής Θαλασσινός, Γιώργος Περρής, Ελένη Βιτάλη, Δημήτρης Μαραμής, και σκηνοθέτες όπως ο Άγγελος Φραντζής και ο Δημήτρης Μαλισσόβας. Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα ονόματα – ο καθένας έχει βάλει νότες, μελωδίες, ιδέες, έμπνευση, αναμνήσεις στο μουσικό μου ταξίδι. Εδώ πρέπει να δηλώσω την ευγνωμοσύνη μου στον αθάνατο μαέστρο και κουμπάρο μου, τον Μίμη Πλέσσα.
Ανάμεσα στις μουσικές σας συναντήσεις είναι και αυτή με τον Μίμη Πλέσσα. Πώς τη θυμάστε; Τι πήρατε από εκείνον;
Τον άκουσα πρώτη φορά το 2010 με έναν δίσκο που είχε κυκλοφορήσει με την Κλαούντια Ντελμέρ. Ερωτεύτηκα τα τραγούδια του και τον ακολούθησα σε μια συναυλία στο Half Note την ίδια χρονιά. Την υπόλοιπη ιστορία θα την πω στις παραστάσεις μου στο Half Note. Αλλά με λίγα λόγια μπορώ να πω το εξής: «Ό,τι σας δίνει ο Πλέσσας, μένει. Συνεχίζει να σας δείχνει τον δρόμο και το φως όταν τα χρειάζεστε».
Πότε ξεκινά το δικό σας μουσικό ταξίδι;
Είναι μια συνηθισμένη απάντηση, αλλά από μικρό παιδάκι θα έλεγα. Ήμουν στη χορωδία της TRT στη Σμύρνη και μετά έκανα σπουδές στην Πόλη, στο τραγούδι, το musical theater, και τις Πολιτικές Επιστήμες. Τραγουδώ επαγγελματικά από το 2006.
Υπάρχουν πρόσωπα που αποτέλεσαν μέντορες για εσάς;
Άκουγα μικρή πολύ τη Sezen Aksu και τη θαύμαζα όχι μόνο ως τραγουδίστρια, αλλά και ως τραγουδοποιό. Ποτέ δε μου έφτανε να ερμηνεύω μόνο. Πάντα με ενδιέφερε να γράφω τραγούδια και να εκφράζομαι πλήρως.
«Δεν προσπάθησα να είμαι μια γέφυρα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας»
Μέσα από τη μουσική σας μοιάζει σαν να προσπαθείτε να αποτελέσετε μια γέφυρα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Μπορεί η Τέχνη να πετύχει έναν τέτοιο στόχο;
Φυσικά, η Τέχνη μπορεί να κάνει θαύματα με ένα μαγικό τρόπο, με αρκετή δουλειά και θέληση. Χαίρομαι πολύ αν κατάφερα να δημιουργήσω κι εγώ μια τέτοια εντύπωση. Η αλήθεια είναι πως δεν προσπάθησα να είμαι μια γέφυρα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Όλα έγιναν βήμα-βήμα, με φυσικό τρόπο. Δεν έσπρωξα καμία πόρτα να ανοίξει με το ζόρι. Έκανα μόνο προσπάθεια για ό,τι ονειρεύτηκα. Πιστεύω ότι η Ελλάδα και η Τουρκία ήδη είναι δεμένες με μια γέφυρα, και ίσως εγώ απλά περπάτησα πάνω της, ταπεινά και τραγουδώντας με αγάπη μόνο.
Υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στο ελληνικό και το τουρκικό κοινό; Στο τι θέλουν να ακούσουν;
Είμαι από τους καλλιτέχνες που το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι δεν είναι «τι θέλει να ακούσει το κοινό», αλλά «τι θέλω εγώ να τους πω». Γι’ αυτό γράφω, ερμηνεύω, χορεύω, κλαίω, γελάω… και έτσι με νιώθουν σε όποια γλώσσα κι αν τραγουδώ. Θα μπορούσα να πω ότι μοιάζουμε πάρα πολύ σε συμπεριφορές και συναισθήματα, οπότε και το κοινό έχει πολλές ομοιότητες.
Τα νέα της καλλιτεχνικά σχέδια και τα 19 χρόνια στην Ελλάδα
Πόσα χρόνια ζείτε στην Ελλάδα; Πηγαινοέρχεστε ή υπάρχει σταθερή βάση;
Μένω μόνιμα τα τελευταία 19 χρόνια. Πηγαίνω και έρχομαι συχνά και για συναυλίες, και για οικογενειακές επισκέψεις.
Το άλμπουμ σας με τίτλο Büyü (Μαγεία) έχει αγαπηθεί από το κοινό. Ξεχωρίζετε κάτι από αυτό;
Το πρώτο μου άλμπουμ ήταν με τον Μίμη Πλέσσα με τίτλο «Γέφυρες» (Bridges), όπου έγραψα στίχους στα τουρκικά για 10 τραγούδια του Πλέσσα. Το Büyü ξεχωρίζει από τις «Γέφυρες» γιατί ήταν το πρώτο προσωπικό μου άλμπουμ. Μου έδειξαν εμπιστοσύνη πέντε συνθέτες: ο Μίμης Πλέσσας, ο Νίκος Κυπουργός, ο Γιώτης Κιουρτσόγλου, ο Αρμενάκ Μαρκοσιάν και ο Νάσσος Σωπύλης, και έγραψα 12 τραγούδια στα τουρκικά και ελληνικά. Ακολούθησαν και άλλα άλμπουμ, singles και ντουέτα.
Επόμενα καλλιτεχνικά σχέδια;
Στις 24 Ιανουαρίου κυκλοφορεί ένα καινούργιο τραγούδι με τίτλο Bahar (Άνοιξη), που έγραψα στίχους σε μουσική του Γιάννη Κιριμκυρίδη. Στις 12 Ιανουαρίου θα το παίξουμε για πρώτη φορά μαζί στη σκηνή. Ξεκινάμε επίσης μια συνεργασία με την Ελένη Τσαλιγοπούλου που με κάνει ιδιαίτερα χαρούμενη. Θα συνεχίσω τις συναυλίες μου, και εδώ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η επιθυμία μου είναι να αφήσω όμορφα λόγια και μουσικές στον κόσμο. Μου έχει λείψει πολύ το μουσικό θέατρο και θέλω πάρα πολύ να παίξω σε κάποιο έργο φέτος. Ίσως και τηλεόραση. Θα κυκλοφορήσει επίσης το δεύτερο μου βιβλίο ποίησης στα τουρκικά, και θα ήθελα πολύ να μεταφραστούν και τα δύο στα ελληνικά.
