«Ακόμα και στο νοσοκομείο όπου τον επισκέφθηκα, η σκέψη του ήταν σπινθηροβόλα»

Περίπου σε μια εβδομάδα κάνει πρεμιέρα η νέα δουλειά του Δημήτρη Κουτλή το «Merde!» στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, μια νεόκοπη φάρσα για τον κόσμο του θεάτρου – που σε επίπεδο θιάσου μοιάζει με reunion των «Παικτών». Με αφορμή αυτό ο σκηνοθέτης μίλησε στο Monopoli.gr και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στη σύνδεση που είχε με τον Δημήτρη Ήμελλο που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή.

Μπορεί να είναι άβολη ερώτηση για να ξεκινήσουμε μια κουβέντα, αλλά ο πρόωρα χαμένος Δημήτρης ΄Ημελλος ήταν ο άνθρωπος που σε ενέπνευσε να κάνεις μια στροφή στην τροχιά σου, πηγαίνοντας για σπουδές στη Ρωσία…

Είναι ο πρώτος άνθρωπος που ένιωθα τόσο κοντά μου και χάνεται από αρρώστια. Κάπως, εξαιτίας της ασθένειας είχα προετοιμαστεί. Είναι ένας πόνος που δεν με σόκαρε, όπως συμβαίνει μια αιφνίδια απώλεια. Όπως και να έχει, για μένα ο Δημήτρης Ήμελλος ήταν ο δάσκαλος μου, εξαιτίας του βρέθηκα στη Ρωσία και τον συμβουλεύτηκα για τις μεγαλύτερες αποφάσεις που κλήθηκα να πάρω – ακόμα και για την προσωπική μου ζωή. Βρισκόμασταν, μιλούσαμε, δεν είχαμε καθημερινή επαφή, αλλά ήταν πολύ ουσιαστική και αυτό με καθόρισε στον τρόπο που σκέφτομαι και δουλεύω. Θα του το χρωστώ σε όλη μου τη ζωή. Ήταν μια πατρική φιγούρα για μένα στο θέατρο. Ακόμα και στο νοσοκομείο όπου τον επισκέφθηκα, η σκέψη του ήταν σπινθηροβόλα, ακόμα και τότε για το θέατρο μιλούσαμε – θυμάμαι, με μεγάλη ένταση. Η λύπη μου είναι πως ο Δημήτρης ήταν πολύ νέος και είχε πολλά να δώσει – και πέρα από όλα τα άλλα μέσα μου υπάρχει ένα «γαμώτο» για το πόσο ακόμα φως μπορούσε να προσφέρει. Ακόμα και η στάση του απέναντι στην ασθένεια ήταν παράδειγμα για όλους μας γύρω του.

Διαβάστε τη συνέχεια της συνέντευξης στο Monopoli.gr