Αρχαιολογική έκθεση – “Οι πρίγκιπες της Πύλου” 

Προτού τα πλοία των Αχαιών σαλπάρουν για την Τροία, προτού γραφούν οι ιστορίες για την οικογένεια των Ατρειδών, οι πολύχρυσες Μυκήνες έλαμπαν στην οικουμένη.

Μια γεύση από αυτήν την λάμψη προσφέρει με το ρεπορτάζ του ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ Κώστας Γαζούλης.

Όταν η αρχαιολογική σκαπάνη φέρνει στην επιφάνεια το παρελθόν τότε διαπιστώνεται ότι οι μύθοι αποτελούν κομμάτι της ιστορίας. Η Ευαγγελία Μηλίτση, προϊσταμένη Εφορείας Αρχαιοτήτων Μεσσηνίας μιλά για τα περίπου 1.400 μοναδικά και πολύτιμα κτερίσματα που συνόδευαν την ​ταφή ενός νεαρού άνδρα, πρίν από σχεδόν 3.500 χρόνια.

Κτερίσματα και θησαυροί από τον 17ο αι. π.Χ. έως και τον 12ο αιώνα της εποχής του χαλκού, πριν από την ανάδυση του βασιλείου του Νέστορα, παρουσιάζονται σε μια έκθεση που εγκαινιάστηκε στις 14 Φεβρουαρίου και θα διαρκέσει έως τις 27 Απριλίου, προτού ξεκινήσει το υπερατλαντικό της ταξίδι, για σχεδόν δυο χρόνια.  

Επί αιώνες θαμμένος κοντά στο Ανάκτορο του Νέστορος, ένας νεαρός άνδρας ηλικίας 30-35 ετών κάνει θεαματική είσοδο στο σήμερα, κομίζοντας τα δώρα των Τανταλίδων. Με άξονα ευρήματα από τον τάφο, λεπτομερή καλλιτεχνήματα υψηλής αισθητικής, αλλά και τεχνικής, δείγματα ανεπτυγμένης μεταλλουργίας και πλούτου, δίνουν μια εικόνα της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ζωής, πέρα από την αφήγηση του Ομήρου, του Αισχύλου και του Ευριπίδη.

Ο «Τάφος του Γρύπα Πολεμιστή», που αποκαλύφθηκε ασύλητος το 2015, οφείλει το όνομά του σε ένα  ελεφαντοστέινο πλακίδιο το οποίο βρέθηκε στα πόδια του νεκρού και απεικονίζει έναν γρύπα, ένα μυθικό όν με κεφάλι και φτερά αετού και σώμα – ουρά και πόδια λέοντος.

Ένας σημαντικός νεκρός, κρίνοντας από την ταφή, ο οποίος επιτρέπει στην φαντασία να ταξιδέψει. Μπορεί να συνάντησε την Πηρώ την κόρη του ιδρυτού της Πύλου Νηλέα και τα αδέλφια της, ίσως ήταν κάποιος που δεν πρόλαβε να επιβιβαστεί στην Αργώ της Αργοναυτικής εκστρατείας και δεν έμαθαν το όνομα του οι ραψωδοί.

Θησαυροί από την  Εποχή του Χαλκού, σε μια μοναδική έκθεση με τον αρμόζοντα τίτλο: «Πρίγκιπες της Πύλου», την οποία ουδείς πρέπει να χάσει, γιατί αυτή είναι η πρώτη, η μόνη και η πραγματική κληρονομιά.