Μαζί στο σχολείο, μαζί στο Πανεπιστήμιο, μαζί διακοπές, μαζί όλα. Πριν ενάμιση χρόνο η Γιώτα γνώρισε ένα παιδί. Εμένα από την πρώτη στιγμή δεν μου γέμισε το μάτι.
Ηταν ψηλός μελαχρινός, γυμνασμένος, με πολύ καλή δουλεια, το όνειρο κάθε κοπέλας… Ηταν τόσο ψωνισμένος, είχε ένα υφάκι λες κ δεν υπήρχε άλλος άντρας στον κόσμο. Ηταν ωραίος και το ήξερε και αυτό φαινόταν. Η φίλη μου είχε πάθει πλάκα μαζί του, δεν έλεγε τίποτα άλλο όλη μέρα, μιλούσε μόνο για τον Μάνο. Είχε αρχίσει και μου την έδινε πολύ αυτή η ιστορία.
Πλέον δεν βρισκόμασταν ποτέ οι δυο μας σαν κολλητές. Οπου εμείς, εκεί και ο Μάνος. Δεν μπορούσα να μιλήσω αλλά φαινόταν από τη συμπεριφορά μου. Βέβαια τα αισθήματα ήταν αμοιβαία. Δεν συμπαθιόμασταν και δεν το κρύβαμε καθόλου.
Ένα βράδυ είχαμε βγει για ποτό, και φυσικά η Γιώτα έφερε μαζί και τον Μάνο. Εκείνη τη φορά φάνηκε πιο πολύ από κάθε άλλη φορά πως τσαντίστηκα. Δεν μπορούσα να κρατήσω την αποστροφή που μου προκαλούσε. Όλο το βράδυ του την έλεγα φέρνοντας σε δήσκολη θέση και αυτόν και τη φίλη μου.Είχα πιει αρκετα και τα λόγια έφευγαν μόνα τους από το στόα μου. Ούτε εγώ θυμάμαι τι του έλεγα…
Σε κάποια φάση πήγα στην τουαλέτα, παραπατώντας, ήθελα λίγο να ξεφύγω απο και. Μετά από λίγα λεπτά ήρθε κάποιος και με τράβηξε βίαια. Με το που γύρισα είδα τον Μάνο μπροστά μου: «Τι ζόρι τραβάς;» μου λέει…
Δεν θέλω παρτίδες μαζι σου του λέω και πάω να φύγω, με κράτησε δυνατα από το μπράτσο (τις μελανιές τις είχα για πολλές μέρες μετά) και μου λέει, κρατήσου μακριά από τη σχέση μου με τη Γιώτα, δεν θα σε αφήσω να τη χαλάσεις… και το πρόσωπό του ήταν σε απόσταση αναπνοής από το δικο μου. Ασε με με πονάς του λέω… και πριν προλάβω να τελειώσω είχε αφήσει το χέρι μου, μου γύρισε την πλάτη και έφυγε.
Είχα νευριάσει τόσο πολύ που όταν βγήκα έξω έπινα χωρίς σταματημό…Σε κάποια στιγμή ζαλίστηκα πολυ. Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι ήταν που ψέλλισα: «Γιώτα…» και μετά το τίποτα.
Oταν συνήλθα και άνοιξα τα μάτια μου, ήμουν μέσα σε ένα αυτοκίνητο. Με αργές κινήσεις κοίταξα γύρω μου. Τότε κατάλαβα πως ήμουν μέσα στο αυτοκίνητο του Μάνου και με πήγαινε στο σπίτι. Προχωρούσαμε αμίλητοι. Μετά από ώρα και ενω κοντευαμε να φτάσουμε τον ρώτησα πως βρεθήκαμε οι δυο μας.
Η Γιώτα με παρακάλεσε, δεν μπορουσαμε να σε αφήσουμε, είσαι λιώμα.
Δεν θέλω να σου έχω υποχρέωση…
Αυτά βρες τα με τη φίλη σου.
Σε λίγο φτάσαμε
Ευχαριστώ, καληνύχτα του λέω.
Αυτός στεκόταν στη θέση του οδηγού και δεν μου απάντησε.
Καληνύχτα λέμε.. του λέω, αλλά έκανε σαν να μην υπήρχα.
Καλά δεν μ ακους;
Πήγαινε, πρέπει να φύγω μου λέει.
Τότε, δεν ξέρω πως και γιατί, τον άρπαξα και άρχισα να τον φιλάω, όσο με έδιωχνε τόσο επέμενα, στο τέλος δεν έφερε καμία αντίσταση και καταλήξαμε στο πίσω κάθισμα να… κάνουμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ… άγρια και ασταμάτητα, για ώρες.
Δεν ξέρω τι μου ήρθε. Όταν τελειώσαμε πήγα σπίτι και το μυαλό μου ήταν κενό. Δεν σκεφτόμουν τίποτα, Μόνο οτι ήθελα να το ξανακάνω. Πως γίνεται έλεγα εγώ μ αυτόν που δεν μπορούσα ουτε να τον βλέπω;
Αυτό έγινε κάποιες φορές ακόμα και τώρα μετά από τόσο καιρό το σκέφτομαι και τον παίρνω τηλέφωνο να βρεθούμε, σχεδόν τον παρακαλάω αλλά δεν με νοιάζει.
Αυτός χώρισε με τη φίλη μου, αλλά δεν ξέρω ακόμα αν της έχει πει κάτι. Εγώ με τη Γιώτα κάνουμε παρέα αλλά οχι τόσο πολύ όσο παλιά. Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα. Το μόνο που δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω είναι το πως έγινε αυτό και είμαι ακόμα κολλημένη μαζί του
Λέτε τελικά να μην τον αντιπαθούσα αλλά να ζήλευα τη φίλη μου που ήταν μαζί του;
www.newsmusic.gr
