Εδώ και κάμποσες ημέρες, ένας τουρκικός στολίσκος με βιτρίνα ναυτική άσκηση σε περιοχή όπου δεν έχει κανένα λόγο παρουσίας, έχει περικυκλώσει το πλωτό γεωτρύπανο SAIPEM 12000 της ιταλικής εταιρείας ΕΝΙ ενώ έπλεε προς τη θέση “Σουπιά” στο Οικόπεδο 3 της Κυπριακής ΑΟΖ.
Δηλαδή η χώρα-εισβολέας στην Κύπρο (και όχι μόνο εκεί), ασκεί μια καμουφλαρισμένη ήπια στρατιωτική ενέργεια στην ΑΟΖ της ίδιας χώρας η οποία παράλληλα αποτελεί μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης καθώς επίσης του στενότερου πυρήνα της Ευρωζώνης.
Τι θα περίμενε κανείς;
Την οργισμένη αντίδραση της Ιταλίας, η οποία διαθέτει μια σημαντική πολεμική μηχανή και θίγεται άμεσα, φυσικά της Ελλάδας και στο σύνολο ολόκληρης της ευρωπαϊκής οικογένειας. Θα περίμενε δηλαδή κανείς να δούμε στην πράξη τις θεωρίες περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, κοινών συνόρων κ.τ.λ.
Λοιπόν! Όλα αυτά στην πράξη αποδεικνύονται τρίχες κατσαρές.
Η Ελλάδα αντέδρασε μια μόνο φορά με μια αναιμική ανακοίνωση του ΥΠΕΞ περί συμπεριφοράς που δε συνάδει με υποψήφια προς ένταξη χώρα στην ΕΕ ενώ η Ιταλία δήλωσε ότι αναζητά μια κοινά αποδεκτή διπλωματική λύση. Με άλλα λόγια βάζει στο ίδιο επίπεδο την Κύπρο και την Τουρκία, τον αμυνόμενο και τον ακόρεστο επιτιθέμενο. Ή αν προτιμάτε, το δίκιο με το άδικο.
Συνεπώς, η περικύκλωση του SAIPEM 12000 από τον τουρκικό στολίσκο βύθισε ή όχι στον πάτο της Μεσογείου τις ψευδαισθήσεις περί ενωμένης Ευρώπης;
***Σημείωση: θα επιμείνουμε στο συγκεκριμένο κείμενο Γιατί η επιλογή της ENI ήταν ολέθριο λάθος για την Κύπρο – Να μην εξελιχθεί σε κερκόπορτα για την ΑΟΖ
Του Στρατή Μαζίδη
