Το στερνό αντίο στον ευγενή, αγαπητό και εμπνευσμένο Χαρίδημο Χατζηδάκη θα απευθύνουν η οικογένειά του, οι συνεργάτες και οι φίλοι του, την Πέμπτη στις 12:30 Στον Άγιο Σπυρίδωνα στον Πύργο Καλλίστης.
Ο θάνατος του, έχει προκαλέσει μεγάλη συγκίνηση στο νησί και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, φιλοξενούν, εκατοντάδες αντιδράσεις και σχόλια, από ανθρώπους που τον γνώριζαν. Πολλά επίσης είναι και τα δημοσιεύματα του τύπου, που όλα μιλούν για μεγάλη απώλεια, στον αμπελοοινικό χώρο.
Πάνω απ’ όλα όμως, τονίζουν την ευγένεια του χαρακτήρα του, το έμφυτο αίσθημα της φιλοξενίας, αλλά και τα οραματικά του πλάνα.
Εμείς ξεχωρίσαμε τρία. Της κόρης του Στέλλας που δηλώνει παρόν για την επόμενη μέρα.
Stella Hatzidaki
Η ζωή μας, ένα περιπετειώδες ταξίδι…
Ύστερα από τη φουρτούνα, η μπονάτσα αναμένει.
Βάλαμε πλώρη για όμορφα ηλιοβασιλέματα και ανατολές.
Φτάσαμε σε αρκετούς προορισμούς,
Άλλους δεν καταφέραμε να τους πλησιάσουμε.
Αποφάσισες τώρα να πλεύσεις σε μακρινές θάλασσες, σε απέραντα νερά.
Εύχομαι ούριος άνεμος να σε οδηγεί.
Το τιμόνι κρατώ τώρα,
Φοβάμαι, δε στο κρύβω.
Είμαι άπειρη, αλλά η θέλησή μου δυνατή.
Ξέρω πως δε θα ξαναδώ το πρόσωπό σου, αλλά είμαι σίγουρη πως τη σκέψη μου θα επισκέπτεσαι και κρατώντας μου το χέρι θα με καθοδηγείς.
Της αδερφής του Μαρίας που μιλάει για την απώλεια του Χαρίδημου ανθρώπινα
Maria Chatzidaki
Πώς θα σε αποχαιρετήσουμε αδερφέ μας;
Πώς θα βρούμε τη δύναμη να σε συνοδεύσουμε στο τελευταίο σου ταξίδι;
Πώς θα αντέξουμε την απώλεια σου;
Πώς θα παρηγορήσουμε την πικραμένη μας μητέρα;
Πώς;
Ραγίζει η ψυχή μας διαβάζοντας τα μηνύματα αυτών που σε γνώρισαν.
Αν αυτοί έχασαν ένα φίλο και ένα συνεργάτη, ένα χαρισματικό οινοποιό, «το μάγο του κρασιού», εμείς χάσαμε τον άνθρωπο μας, τον πρωτότοκο μας γιό, τον μεγάλο μας αδερφό, το θείο μας, τον ξάδερφο μας, τον παιδικό μας φίλο…
Κι αν κάποιοι απαλύνουν τη θλίψη τους με το κρασί που άφησες, για μας ο πόνος του άδικου χαμού σου δε θα σβήσει ποτέ.
Έφυγες από την Κρήτη για τη Σαντορίνη να κυνηγήσεις το όνειρο σου. Αφοσιώθηκες στο έργο σου, έγινες μεγάλος, ξακουστός στον κόσμο του κρασιού. Σε πίστεψαν και σε αγάπησαν πολλοί για την ευγένεια, την ευαισθησία σου και τη γενναιοδωρία σου.
Κι εμείς… νοιώθαμε περηφάνια για σένα. Χαιρόμασταν μαζί σου για τις επιτυχίες σου…… αλλά και πίκρα γιατί στον αγώνα σου αυτόν ήσουν μόνος – δεν είχες τη στήριξη που τόσο επιθυμούσες.
Κατάφερες πολλά στην επαγγελματική σου πορεία. Χαιρόσουν πολύ για τη δόξα και τη φήμη που απέκτησες, αλλά δεν τα κατάφερες στην προσωπική σου ζωή, όσο κι αν προσπάθησες… κι αυτό σε πλήγωνε…. βασάνιζε την ψυχή σου.
Άφησες σημαντικό έργο: «οινοποιείο, μοναδικό στην Ελλάδα, στη Μεσόγειο, ίσως και στον κόσμο», «κρασιά, μοναδικά αριστουργήματα».
Κι αν κάποιοι βιαστούν να συνεχίσουν το έργο σου, δε θα είναι το ίδιο…. θα λείπεις εσύ Χαρίδημε, το πάθος και το μεράκι σου……
Ερχόσουν στην Κρήτη, έβρισκες το χρόνο….. όχι συχνά, αλλά ερχόσουν – ήταν το «καταφύγιο» σου, ο τόπος που σε ηρεμούσε, ο τόπος που σε χαλάρωνε ……. κοντά στην οικογένεια σου και στους φίλους σου.
Ήμασταν πάντα δίπλα σου, πάντα … δε σε αφήναμε να νοιώθεις μόνος, παρόλο που μας χώριζαν τόσα μίλια, τόσα χιλιόμετρα.
Σεβαστήκαμε τις επιλογές σου…..
Αλλά δεν τα καταφέραμε Χαρίδημε…
Θα μας λείψεις Χαρίδημε, θα μας λείψεις πολύ, πάρα πολύ…..
Και ενός συνεργάτη του Χαρίδημου που αναφέρει ακριβώς το δράμα που περνούσε ο Χαρίδημος
Anton Lianudakis
η αγαπη δεν ηταν στασου μυγδαλα
ειχε συμφερον, ειχες στα καστρα σου στην αμμο καποιου αλλου και εσυ αυτο δεν το αντεχες,
και αν εσυ εφυγες σαν αστερακι του Αυγουστου,
εμεις οι λιγοι δεν θα ξεχασουμε ποτε τι σε εσπρωξε να γινεις αστερακι αυτον Αυγουστο…..
μην θεωρησεις ποτε οτι δεν ξεραμε….Ξεραμε…αλλα ουτε εσυ ηξερες την δικη μας ζωη,,,,για να καταλαβεις ποσο κοντα σου ημασταν στην αδικη αυτη φυγη
δειλη και ατολμη κοινωνια αυτη που βιωσες
ειναι ολα ωραια τωρα….πεταξες εκει που δεν σε αφησε ποτε κανεις
και εγω σε βλεπω….πετας πανω απο την ενοχη γιατι εσυ το μονο που ηθελες ηταν ειρηνη..και την βρηκες,,,,Τωρα θα βιωσουν πολεμο αυτοι που δεν δεχτηκαν την κορη σου την Ειρηνη.,,,που ποτε δεν γεννησες…να εισαι σιγουρος πως θα την δουν ομως
Καλό ταξίδι Χαρούλη ο φίλος Στρατης
