Είναι γεγονός, τσεκαρισμένο και…μάλλον συμβαίνει συχνά! Πριν λίγες μέρες κατεβαίνουν δυο αυτοκίνητα στην παραλία , στο Λιμανάκι Λινοπεραμάτων.
Είναι μια κλούβα και ένα ημιφορτηγό με κόσμο και…κοτόπουλα. Από εκεί κατεβαίνουν καμιά 15αριά άτομα, ρομά όπως φαινόταν, που είναι μεσα στα αυτοκίνητα.
Είναι 4-5 μεγαλοι αντρες-γυναικες και 8-9 παιδιά διαφόρων ηλικιών. Κάνουν το μπανιο τους και γυριζουν βόλτες σκαρφαλώωνοντας τους μώλους διπλα στη παραλια.
Μετά από κανένα 3ωρο περίπου αποφασίζουν να φύγουν προκαλώντας και το σχετικό θόρυβο τόσων ατόμων. Ενας ψαράς, που καθαριζει τα δίχτυα του, στην…ξαφνική ησυχία που δημιουργήθηκε ακούει κλάματα, φασαρία.
Πάε, βρίσκει ενα αγορακι 7-8 ετων περιπου που του λέει κλαίγοντας: εφύγανε και με ξεχάσανε! Αυτοί δεν με θένε!
-Ποιος μωρε του λεει;
-Ο πατέρας μου με το θειο μου.Θα τους πάρεις τηλέφωνο να ‘ρθουνε να με πάρουνε γιατι έπαιζα στα βράχια, φύγανε και με ξεχάσανε!
-Ναι του λεει αμέσως ο ψαρας , ζητάει το νούμερο του τηλεφώνου, του το δίνει ο μικρός. Η κλήση γίνεται στην άλλη άκρη της γραμμής απαντάει ένας.
“Στο Ηράκλειο πάω τώρα, α καλά θα γυρίσω να τονέ πάρω” απαντά.
Δεν περνανε 5 λεπτα και ο μικρός ξαναλέει στο ψαρα: ξαναπάρτον τηλέφωνο και πες του ότι κλαίω πολύ , δεν θα ρθει να με πάρει!
Δεν πιστεύει αυτά που ακούει ο ψαράς και γελάει. Αλλά τον ξαναπαίρνει.
“Φτάνω μωρέ μονο πες του να μην κλαίει”! του απανταει.
Πέρασαν 15-20 λεπτά και ο ψαράς είναι έτοιμος να ειδοποιήσει την Αστυνομία…να σου η κλούβα! Τρέχει ο μικρός μπαίνει μέσα ακούει τα σχολιανά του…φεύγει το αυτοκίνητο!
cretalive.gr
