Δέλτα Αξιού: Δράσεις στο πολύτιμο φυσικό περιβάλλον και προοπτικές ανάπτυξης του Αλιευτικού Τουρισμού

Το Δέλτα Αξιού είναι ένας από τους σημαντικότερους υγροβιότοπους στην Ευρώπη.

Εκεί μπορεί να συναντήσει κανείς εκατοντάδες είδη πανίδας και χλωρίδας, συμπεριλαμβανομένων πολλών σπάνιων και προστατευόμενων πουλιών, τουλάχιστον τριακόσια σε αριθμό. Βρίσκεται στη βορειοδυτική ακτή του Θερμαϊκού Κόλπου, μόλις 10 χιλιόμετρα δυτικά από το κέντρο της Θεσσαλονίκης, και αποτελείται από το δέλτα και την κοίτη του Αξιού ποταμού, τη λιμνοθάλασσα Καλοχωρίου, τις εκβολές των ποταμών Γαλλικού και Λουδία, το δέλτα του Αλιάκμονα, καθώς και από τους υγρότοπους της Νέας Αγαθούπολης και της Αλυκής Κίτρους προς τα νοτιοδυτικά.

Η συνολική έκταση του εθνικού πάρκου του Δέλτα Αξιού, ανέρχεται στα 338.000 στρέμματα και βρίσκεται στην πορεία διέλευσης εκατομμυρίων μεταναστευτικών πουλιών. Από το 1971, προστατεύεται από τη «Σύμβαση Ramsar», ενώ το 1996 εντάχθηκε στο Ευρωπαϊκό δίκτυο «Natura 2000».

Όπως τόνισε η κα Λία Παπαδράγκα, μέλος της ΚΟΙΝΣΕΠ Ecoroutes, αμέτρητες είναι οι περιηγήσεις και οι δράσεις στο πολύτιμο φυσικό περιβάλλον, σε μία περιοχή με μεγάλη βιοποικιλότητα.Αυτή η εποχή, ωστόσο, δεν έχει τα περισσότερα πουλιά, όπως είπε, καθώς έχουν αρχίσει να μεταναστεύουν, ενώ σημαντικό είναι να ενισχυθεί στην περιοχή ο Αλιευτικός Τουρισμός.

Ο κ. Σάκης, ψαράς, γέννημα-θρέμμα του τόπου “βγάζει” από τα νερά του γοβιούς, μπαρμπούνια και καβούρια, τα οποία εξάγονται στην Ιταλία.

Σύμφωνα με τον κ. Κωνσταντίνο Βερβίτη, Αντιδήμαρχο Πολιτικής Προστασίας Δέλτα Αξιού, η κλιματική κρίση έχει “δείξει τα δόντια της” σε αυτό τον ευλογημένο τόπο και ειδικά στους μυδοκαλλιεργητές και τους ψαράδες της περιοχής. Όπως τόνισε, το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπισαν και το 2021, αλλά με μία μικρή στήριξη τότε από το κράτος, κατάφεραν να επιβιώσουν. “Αυτό που βιώνουμε φέτος δεν το έχουμε ξαναδεί ποτέ, η θνησιμότητα αγγίζει το 100%, αυτή τη στιγμή υπάρχουν 180 μονάδες, στις οποίες απασχολούνται πάνω από τριακόσιες οικογένειες…Τρεις ποταμοί εκβάλλουν στον Θερμαϊκό με υφάλμυρα νερά και αυτά είναι που δίνουν την ξεχωριστή γεύση στα μύδια της περιοχής”, κατέληξε χαρακτηριστικά.

Στη Χαλάστρα, ο κ. Σταύρος Γιαγιάς, ψαράς- επιχειρηματίας αλιευτικού τουρισμού,  είναι ψαράς τέταρτης γενιάς. Ο προπάππους του ήρθε με τον παππού του από τη Σμύρνη, πρόσφυγες, είπε στην κάμερα της ΕΡΤ3. Ήταν ψαράδες, πήγαν στην Κρήνη και έγιναν Γιαννιώτες, αλλά πήγαιναν εκεί για ψάρεμα. Ο παππούς του γνώρισε τη γιαγιά του, παντρεύτηκαν και έμεινε στη Χαλάστρα. Ο πατέρας του μεγάλωσε εκεί, κι αυτός το ίδιο.

Ο κ. Γιαγιάς μαγειρεύει ό,τι προκύπτει από το πρωινό ψάρεμα. Όπως είπε, ο τόπος παλιότερα είχε απ’ όλα, μεγάλη ποικιλία από ψάρια και σε μεγάλες ποσότητες, τα τελευταία χρόνια όμως, όσο πάει, φτωχαίνει η θάλασσα. Ανάλογα με την εποχή, έχει γλώσσες, σουπιές, χταπόδια, λαβράκια, τσιπούρες και κέφαλους.

Όπως είπε ο κ. Γιάγιας, η μυδοκαλλιέργεια που έχει αναπτυχθεί τα τελευταία 20 χρόνια στην περιοχή, είναι μία δύσκολη και κουραστική διαδικασία. Συλλέγεται ο γόνος όταν γεννάνε τα μύδια, πουλιούνται τα μεγάλα, που είναι εμπορεύσιμα, και μετά συντηρείται ο γόνος μέχρι να μεγαλώσει. Η περίοδος αναπαραγωγής είναι από τον Δεκέμβριο μέχρι τον Φεβρουάριο.