Μόνο ο Θεός για το 3χρονο αγγελούδι στο Ηράκλειο – Διοικητής ΠΑΓΝΗ: «Περιμένουμε ένα θαύμα»
Η δημοσιογραφία ήταν κάτι που πάντα άρεσε στον Μιχάλη Κεφαλογιάννη. «Η δημοσιογραφία πάντα μου άρεσε. Ξεκίνησα να πάω στο Φυσικό, μετά έμπλεξα με τα σεμινάρια της ΕΣΗΕΑ που ήταν τότε σαν να είναι πανεπιστήμιο και ξαφνικά βρέθηκα να δουλεύω στη “Μεσημβρινή”. Ο πατέρας μου δεν ήθελε, τότε ήταν λίγο κάπως» είπε καλεσμένος στο Buongiorno πριν από την πρεμιέρα της εκπομπής του «Όλα για τη ζωή μας VITA» το Σάββατο 5 Οκτωβρίου στις 08.50.
Μεγάλωσε σε ένα οικογενειακό περιβάλλον με πολλή αγάπη. «Με πάρα πολλά ξαδέρφια, έχω άλλα τρία αδέρφια, 2 δίδυμα αγόρια και την αδερφή μου. Η μητέρα μου ήταν 8 αδέρφια και ο πατέρας μου 4. Ωραία παιδικά χρόνια», περιέγραψε στην εκπομπή.
Ο κορονοϊός και η ψυχανάλυση
Κατά τη διάρκεια της κουβέντας του με τη Φαίη Σκορδά, ο Μιχάλης Κεφαλογιάννης εξομολογήθηκε το τραύμα μετά τον κορονοϊό για το οποίο απευθύνθηκε σε ψυχαναλυτή.
«Ξεκίνησα αμέσως μετά τον κορονοϊό την ψυχανάλυση, εκεί ήρθα αντιμέτωπος με τον φόβο του θανάτου, ήταν λίγο δύσκολο να είσαι κλεισμένος σε έναν σπίτι μόνος σου επί έναν μήνα, είχα φτάσει στο σημείο να μην ξέρω αν θα ζήσω. Είχα κάνει εκπομπή για αυτό, είχα χάσει 12 κιλά, ήμουν ωχρός αλλά είπα πρέπει να το κάνω για να μάθει ο κόσμος ότι παλεύεται.
Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να κάνεις “πατάτα” σε αυτά τα θέματα, είναι θέματα σοβαρά, πρέπει να αντιμετωπίζονται με σοβαρότητα. Δεν μπορείς να κάνεις τον γιατρό, μόνο ο γιατρός μπορεί να κάνει τον γιατρό και εγώ το έχω σεβαστεί από την αρχή της πορείας μου αυτό», συμπληρώνει.
Η απώλεια της μητέρας του
«Μου είναι πολύ δύσκολο να είμαι εδώ και να προσπαθώ να χαμογελάσω όταν πριν από 2 βδομάδες έχω κηδέψει τη μητέρα μου. Προσπαθώ να το διαχειριστώ, δεν είναι εύκολο, αισθάνομαι μια πληρότητα, τα είχα κάνει όλα, είχα πει αυτά που ήθελα να πω. Ο καρκίνος επειδή είναι μια ασθένεια που κρατάει, σου δίνει τη δυνατότητα να μιλήσεις με τον άνθρωπό σου και να σου πει πράγματα και να του πεις πράματα. Δεν έχω εκκρεμότητες, είναι βασικό αυτό.
Αισθάνεσαι αυτόν τον ακρωτηριασμό, ειδικά στη μητέρα, αλλά είναι και κάτι που θέλω να σκέφτομαι ότι είναι κάπου καλύτερα, ότι έπαψε να ταλαιπωρείται και δε θα ήθελε σήμερα να με βλέπει να κλαίω, θέλει να με δει χαμογελαστό για αυτό χαμογελάω».
’Έφυγε” πολύ γαλήνια, έχοντας όλους μας γύρω της. Μας έδωσε το μεγαλύτερο μάθημα η μητέρα μου από την ασθένεια αυτήν, δε θα ξεχάσω ότι παρότι ήταν πολύ μεγάλη και έπρεπε να κάνει χημειοθεραπείες, ξύπναγε το πρωί με το χαμόγελο, διάλεγε μέχρι τελευταία στιγμή τι ρούχα θα φορέσει. Είναι σίγουρα κάτι πολύ δύσκολο», εξομολογήθηκε.
Διαβάστε επίσης: Μιχάλης Κεφαλογιάννης: «Ψυχρανθήκαμε με τον πατέρα μου και με ξαναπήρε όταν διάβασε το πρώτο μου ρεπορτάζ σε εφημερίδα»
