«Η αναπηρία δεν είναι ανικανότητα»: Πως το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου τυφλών δίνει χαρά στο Νότιο Σουδάν, τη νεότερη χώρα του κόσμου

Το νεότερο έθνος του κόσμου συνδέεται συνήθως με το μπάσκετ, με αρκετούς νυν και πρώην παίκτες του ΝΒΑ να έχουν ρίζες στη χώρα και τη διεθνή ομάδα Bright Stars να κάνει το ντεμπούτο της στους Ολυμπιακούς Αγώνες νωρίτερα φέτος.

Όμως ένας διαγωνισμός αρχίζει να κάνει θραύση στη χώρα με μια διαφορετική εκδοχή του Beautiful Game και ρίχνει το απαραίτητο φως στις αναπηρίες του έθνους.

Το πρωτάθλημα τυφλών του Νοτίου Σουδάν υποστηρίζεται από το Light for the World, μια μη κυβερνητική οργάνωση που εργάζεται για τα δικαιώματα και την ένταξη των ατόμων με αναπηρία στο Νότιο Σουδάν, την Μπουρκίνα Φάσο, την Αιθιοπία, την Κένυα, τη Μοζαμβίκη και την Ουγκάντα.

Επικεντρώνεται στην υγεία των ματιών και εργάζεται με «υποεξυπηρετούμενες κοινότητες», βοηθώντας άτομα με αναπηρία που αντιμετωπίζουν πολλαπλά εμπόδια, όπως παιδιά, γυναίκες, αγροτικές κοινότητες και άτομα που έχουν πληγεί από καταστροφές.

Το πρωτοποριακό πρωτάθλημα άρχισε να διεξάγει αγώνες το 2023 και σήμερα αποτελείται από τέσσερις ομάδες, όλες με έδρα την πρωτεύουσα της χώρας, την Τζούμπα. Η πλειονότητα των παικτών είναι γύρω στα 20, αν και ο νεότερος παίκτης είναι 15 ετών.

Για όσους ασχολούνται με το πρωτάθλημα, παρέχει μια ευκαιρία που πολλοί πίστευαν ότι δεν θα είχαν ποτέ.

Ο Jimmy Just Augustin, ο οποίος είναι αρχηγός του ποδοσφαιρικού συλλόγου τυφλών Kator της διοργάνωσης, δεν είχε καν ακούσει ποτέ για το ποδόσφαιρο τυφλών πριν του το παρουσιάσουν.

Ο Augustin τυφλώθηκε ως παιδί το 2012. Ένιωθε πόνο και στα δύο μάτια του, αλλά ένας γιατρός του χωριού του είπε ότι δεν υπήρχε πρόβλημα. Τελικά επισκέφθηκε έναν γιατρό στην Τζούμπα, αλλά μέχρι τότε ο αμφιβληστροειδής του είχε καταστραφεί ανεπανόρθωτα.

Αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το ποδόσφαιρο, αλλά ανακάλυψε το τυφλό «σχήμα» το 2020. Οι συμπαίκτες του του έδωσαν το παρατσούκλι «Μέσι» – από τον Αργεντινό θρύλο του ποδοσφαίρου – λόγω της εκθαμβωτικής του ικανότητας στην ντρίμπλα.

«Είμαι πολύ χαρούμενος με αυτή την εμπειρία, γιατί ποτέ δεν πίστευα ότι θα ξαναπαίξω ποδόσφαιρο … Σκεφτόμουν ότι δεν μπορώ να ξαναπαίξω ποτέ κανένα είδος αθλήματος», δήλωσε μιλώντας στο CNN Sport. «Με την αναπηρία, μπορείς να σκεφτείς: «Είμαι ένα τίποτα, δεν έχω κάτι να κάνω τώρα, είμαι άχρηστος». Αλλά προς το παρόν, η δραστηριότητα υπάρχει, η (ευκαιρία) να ντριμπλάρω την μπάλα υπάρχει.

«Έχω νέους φίλους και αυτή η εμπειρία που έχω αποκτήσει από το ποδόσφαιρο τυφλών με κάνει πολύ ευτυχισμένη».

Μακριά από το γήπεδο, ο Augustin είναι πρωτοετής φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Juba και υπερασπίζεται την ένταξη της αναπηρίας στα σχολεία. Μίλησε στο CNN για το τι σημαίνει γι’ αυτόν να αποτελεί παράδειγμα για άλλα άτομα με αναπηρία στο Νότιο Σουδάν.

«Η αναπηρία δεν είναι ανικανότητα. Αν δεν βλέπεις, δεν σημαίνει ότι είσαι άχρηστος ή ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι», είπε, προσθέτοντας ότι λέει στα άτομα με προβλήματα όρασης: «Αν θέλετε να αλλάξετε τη ζωή σας, ελάτε να συμμετάσχετε στο ποδόσφαιρο των τυφλών».

Οι κανόνες του ποδοσφαίρου τυφλών

Οι κανόνες του ποδοσφαίρου τυφλών διαφέρουν σημαντικά από τους αντίστοιχους κανόνες του ποδοσφαίρου των αρτιμελών. Κάθε ομάδα αποτελείται από πέντε παίκτες: τέσσερις εξωτερικούς παίκτες και έναν τερματοφύλακα. Οι παίκτες του εξωτερικού πεδίου πρέπει να χαρακτηρίζονται ως «εντελώς τυφλοί» – που σημαίνει ότι έχουν «πολύ χαμηλή οπτική οξύτητα ή/και καμία αντίληψη του φωτός» – αλλά όλοι τους πρέπει να φορούν καλύμματα ματιών και σκιάδια, καθώς κάποιοι μπορεί να βλέπουν περισσότερο φως και σκιές από άλλους.

Οι τερματοφύλακες, εν τω μεταξύ, είναι βλέποντες ή μερικώς βλέποντες και παρέχουν ζωτικής σημασίας επικοινωνία στην ομάδα τους στην άμυνα, αν και πρέπει να παραμένουν μέσα στη μικρή, περιορισμένη περιοχή γύρω από το τέρμα.

Η μπάλα έχει ραμμένες κουδουνίστρες, οι οποίες κάνουν θόρυβο ενώ κινείται. Οι αγώνες ποδοσφαίρου είναι διαβόητοι για τα θορυβώδη πλήθη τους, αλλά οι τυφλοί θεατές του ποδοσφαίρου υποχρεούνται να παραμένουν σιωπηλοί κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, ώστε οι παίκτες να μπορούν να ακούν και να εντοπίζουν τη μπάλα, η οποία είναι μεγέθους τρία, μικρότερη από την τυπική μπάλα μεγέθους πέντε που χρησιμοποιείται στο παιχνίδι 11-a-side, για τους αρτιμελείς.

Οι αγώνες διαρκούν 40 λεπτά (παίζονται σε δύο ημίχρονα των 20 λεπτών) και διεξάγονται σε γήπεδα διαστάσεων 40μ. x 20μ. (ή περίπου 131,2 πόδια x 65,6 πόδια), τα οποία έχουν τείχη γύρω-γύρω για να αποτρέπουν την έξοδο της μπάλας από το παιχνίδι, επιτρέποντας ένα παιχνίδι με ταχύτερο ρυθμό.

Οι παίκτες πρέπει να φωνάζουν «voy» ή «πάω» στα ισπανικά – σε μια αναφορά στις ιβηρικές ρίζες του παιχνιδιού – όταν κάνουν τάκλιν για να προειδοποιούν τους αντιπάλους και να ελαχιστοποιούν τους τραυματισμούς.

Κάθε ομάδα έχει επίσης άλλους δύο οδηγούς που τη βοηθούν, έναν στη γραμμή του ημιχρόνου και έναν πίσω από το τέρμα στο οποίο επιτίθεται η ομάδα.

Πηγή: CNN
Επιμέλεια-μετάφραση: Σπύρος Αμπελάκης