Η αστυνομία στην υπηρεσία των μαθητών ορεινών χωριών

Από το πρωί επί τω έργω οι αστυνομικοί στην Οξύνεια Καλαμπάκας παραδίδουν βιβλία στους μαθητές του σχολείου.

Τα χαμόγελα μαθητών και αστυνομικών καταγράφει ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ Βαγγέλης Μητρούσιας.

Δυο βιβλία από την βιβλιοθήκη της Καλαμπάκας παρέλαβε από τους αστυνομικούς μια κάτοικος του χωριού, η οποία τονίζει ότι όποτε ζητά βιβλία η παράδοση γίνεται άμεσα.

H Νίκη Κώφφα, αστυνομικός εξηγεί ότι έχει υπογραφεί ένα μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ της Αστυνομικής Διευθύνσεως Τρικάλων και την βιβλιοθήκη Καλαμπάκας και οι ένστολοι αναλαμβάνουν να μοιράσουν τις παραγγελίες στην περιοχή, που δεν διαθέτει δική της δανειστική βιβλιοθήκη. Κάθε δεκαπέντε ημέρες γίνεται η παράδοση-παραλαβή των νέων βιβλίων, γεγονός που βοηθά στην μάθηση και προβάλει το πρότυπο συνεργασίας μεταξύ της κοινότητας των μικρών και μεγαλυτέρων με την αστυνομία.

H Νικολέτα Σιώρη, βιβλιοθηκονόμος, αναφέρει ότι τα παιδιά αγαπάνε κυρίως τα λογοτεχνικά βιβλία, αλλά και εκείνα που τα εισάγουν στην ρομποτική, στην νέα εποχή.

Πέντε σχολεία συμμετέχουν στο πρόγραμμα διανομής βιβλίων με όχημα την αστυνομική ευαισθησία. Οι ίδιοι οι αστυνομικοί αισθάνονται μεγάλη ικανοποίηση γιατί όπως λένε ουσιαστικά όλα είναι δικά τους παιδιά, που τα βοηθούν, να μάθουν να ανοίξουν νέες προοπτικές στην ζωή τους.

Εκείνο που θα έλυνε σχεδόν όλα τα προβλήματα θα ήταν η διαδικτυακή σύνδεση όλων των απόμακρων κοινοτήτων με κεντρικές βιβλιοθήκες. Η ψηφιοποίηση των παλαιότερων βιβλίων είναι εκ των ων ουκ άνευ για την διάχυση της γνώσεως. Τα νεότερα μπορούν να διατεθούν διαδικτυακά σε δημόσιες- δημοτικές βιβλιοθήκες από τους εκδοτικούς οίκους ή ακόμη και από τους συγγραφείς, εφ’ όσον παύσουν να ορθώνουν εμπόδια, με μοναδικό σκοπό το κέρδος. Μέσω μιας κεντρικής ή περιφερειακών βιβλιοθηκών οι ενδιαφερόμενοι δυνητικοί αναγνώστες θα μπορούν να έχουν πρόσβαση ακόμη και στις πλέον απομακρυσμένες περιοχές, όπου φτάνει το σήμα της “ιντερνετικής” επικοινωνίας.

Η μάθηση ξεπερνά την εκπαιδευτική διδασκαλία. Τα περιορισμένα σε τίτλους βιβλία των ΑΕΙ μένουν προσβάσιμα μόνο για τους φοιτητές στα ράφια πανεπιστημιακών βιβλιοθηκών, ενώ τα περισσότερα κυρίως δωρεές, μουχλιάζουν σε κούτες στις αποθήκες των Ιδρυμάτων. Μια κοινωνία σκεπτόμενων πολιτών είναι μια κοινωνία με γνώση, η απόκτηση της οποίας ενίοτε ξεπερνά σε χρηματική αξία ακόμη και την τιμή ενός διαμερίσματος. Ποιος μπορεί να διαθέτει τέτοια ποσά για βιβλία; Δεν αποτελεί λοιπόν έκπληξη η πνευματική ανάπτυξη των κοινωνιών.