Η αφιέρωση του βιβλίου του στη γυναίκα της ζωής του και όσα έγιναν στην παρουσίαση

Πλήθος κόσμου έδωσε το παρών στην παρουσίαση της αυτοβιογραφίας του Διονύση Σαββόπουλου «Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα» από τις Εκδόσεις Πατάκη που παρουσιάστηκε το απόγευμα της Πέμπτης 23/1 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Ομιλητές στην απολαυστική παρουσίαση, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Μεγάρου Μουσικής Γιάννης Βακαρέλης, ο πεζογράφος και δημοσιογράφος Γιώργος Σκαμπαρδώνης που πρόσφερε άφθονο γέλιο στο κοινό με τις παρομοιώσεις του σε έναν λόγο με ουσία, αλλά και η Σώτη Τριανταφύλλου που αν και απούσα κατάφερε να μας πάρει μαζί τις σε όλες τις «συναντήσεις» με το έργο του Διονύση Σαββόπουλου με την ομιλία της που μετέφερε η συντονίστρια της εκδήλωσης Άννα Πατάκη.

Το παρών έδωσαν η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ο Σταύρος Ξαρχάκος με τη σύζυγό του Ηρώ Σαΐα, ο Γρηγόρης Ψαριανός, η Λένα Διβάνη, ο Μανώλης Μητσιάς, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, ο Πάνος Μουζουράκης με τη σύζυγό του Μαριλού Κόζαρη, η υπουργός πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, η Μιλένα Αποστολάκη, ο Παύλος Τσίμας με τη σύζυγό του Καίτη, η Μαρία Δαμανάκη και άλλοι.

Η αφιέρωση στη γυναίκα του

Κατά την παρουσίαση του βιβλίου του ο Διονύσης Σαββόπουλος αναφέρθηκε στο πώς από μικρό παιδί είχε στόχο να γράψει την αυτοβιογραφία του, ως πηγαία ανάγκη που εξέφρασε μέσα από τα τραγούδια του σε όλη του τη διαδρομή. Αναφέρθηκε ακόμα σε όλους όσοι βοήθησαν αυτό το βιβλίο να φτάσει στα χέρια μας, στον αδελφικό του φίλο Αλέξη Κυριτσόπουλο ο οποίος σχεδίασε το εξώφυλλο του βιβλίου και με τον οποίο συνεργάζονται περίπου 60 χρόνια, αλλά και στην Άσπα του, τη γυναίκα της ζωής του.

«Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στην Άσπα, τη γυναίκα της ζωής μου. Στάθηκε δίπλα μου σε όλες μα όλες τις δύσκολες στιγμές -και δεν ήταν λίγες- να ζήσεις αγάπη μου, σε φιλώ», ανέφερε ο Διονύσης Σαββόπουλος.

Η σύνοψη του βιβλίου

Αυτό που λέμε «Σαββόπουλος» δεν υπάρχει. Ο Σαββόπουλος είναι ένας ρόλος που τον έπλασα σιγά σιγά με τα χρόνια: Ο τύπος με τα στρόγγυλα γυαλιά, τις τιράντες, αργότερα το γενάκι, που βγαίνει στη σκηνή, φτιάχνει αυτά τα τραγούδια, κάνει σχόλια και λέει ιστορίες. Είναι ο «Σάββο», όπως τον έλεγε ο συγχω­ρεμένος ο Τάσος Φαληρέας. Είναι ένας άλλος. Εγώ είμαι εγώ. Χώνομαι πολλές φορές μέσα σ’ εκείνον τον άλλο. Δικός μου είναι. Χωρίς εμένα θα ήταν αέρας κοπανιστός.
Τώρα όμως τον χρειάζομαι, γιατί μεγάλωσα και θα ’θελα να δω πώς ήμουν πιτσιρίκος, πώς φέρθηκα στον επαγγελματικό μου βίο, πώς ήμουν σαν σύζυγος, πατέρας και παππούς, κι ακόμα πώς ήμουν σαν πολίτης, σαν φίλος και σαν γιος. Σ’ αυτά είναι καλός ο Σάββο. Το ’χει. Σαν ρόλος, και σουξέ είχε και πείρα διαθέτει.
Τώρα ο ρόλος θα μιλήσει για τον δημιουργό του. Ένα παιχνίδι είναι. Ένα κόλπο. Ελπίζω να το βρείτε διασκεδαστικό.
Σε αυτό το βιβλίο ο Σαββόπουλος μιλάει για τον Νιό­νιο. Αυτόν ντύνεται.
Καλή ακρόαση, αγαπητοί μου, καλή ανάγνωση.
Δ.Σ.