ΘεσσαλίαQ Τα βυθισμένα χωριά της

Του Νικόλα Μπάρδη

Εκείνη τη νύχτα η βροχή έπεφτε ακατάπαυστα, και όσο περνούσε η ώρα, αντί να εξασθενεί, δυνάμωνε όλο και περισσότερο. Σε κάποια στιγμή ένας εκκωφαντικός ήχος έσπασε τη σιωπή της νύχτας και όλοι τρομαγμένοι βγήκαν στα μπαλκόνια και τα παράθυρα, να δουν τι γίνεται. Οι δρόμοι άρχισαν να πλημμυρίζουν με νερά… Πολλά νερά.

«Έρχονταν από όλες τις κατευθύνσεις», όπως μας λέει ένας κάτοικος των Μεγάλων Καλυβίων Τρικάλων, ένα χωριό που χτυπήθηκε ανεπανόρθωτα από την κακοκαιρία Daniel. Κάποιοι ήταν τυχεροί και πρόλαβαν να φύγουν έγκαιρα, χωρίς ωστόσο να πάρουν τίποτα μαζί τους. Αυτοί που έμειναν πίσω παρακολουθούσαν τη στάθμη του νερού να ανεβαίνει δραματικά ώρα με την ώρα, και δεν ήξεραν πού να πάνε, για να σωθούν.

Ενάμιση χρόνο μετά από αυτήν την ανεπανάληπτη καταστροφή το 30% των κατοίκων του χωριού έφυγαν, για να αναζητήσουν αλλού μία καλύτερη τύχη, καθώς ό,τι είχαν στο χωριό καταστράφηκε ολοσχερώς. Σπίτια, αποθήκες, ζώα και κτήματα χάθηκαν κάτω από τα νερά. «Μαζί με τα σπίτια βυθίστηκαν και οι αναμνήσεις μας», όπως λένε βουρκωμένοι οι κάτοικοι του χωριού στην κάμερα του Όπου Υπάρχει Ελλάδα. Περισσότερα από 100 σπίτια χάθηκαν μέσα σε ένα βράδυ, και άλλες 100 αποθήκες κατέρρευσαν. Η επόμενη ημέρα βρήκε το χωριό σαν τοπίο εμπόλεμης ζώνης. Από πού να ξεκινήσεις και πού να τελειώσεις. Η κατάσταση ήταν τραγική και οι άνθρωποι αβοήθητοι απέναντι σ’ αυτήν τη βιβλική καταστροφή. Αναζητούσαν και εξακολουθούν να αναζητούν μία χείρα βοηθείας από την πολιτεία, αλλά μάταια.

Κάποιοι από τους πλημμυροπαθείς δεν έλαβαν καν την πρώτη αρωγή που τους είχε τάξει το κράτος, ενώ κι αυτοί που πήραν λίγα χρήματα, δεν επαρκούν για να ξαναχτίσουν τη ζωή τους εκεί. Πλέον, μένουν σε κοντέινερ και ενώ πίστευαν ότι αυτό θα είναι κάτι προσωρινό, τείνει να γίνει μόνιμο, καθώς δεν βλέπουν καμία ελπίδα στον ορίζοντα. «Υπάρχει μία διάχυτη απογοήτευση σε όλους τους κατοίκους» και η γραφειοκρατία δεν βοηθάει στην επίλυση των προβλημάτων. Αντιθέτως, έρχεται για να βάλει ένα ακόμη εμπόδιο στα πολλά που υψώθηκαν αμέσως μετά τη μεγάλη πλημμύρα. Οι δρόμοι καταστράφηκαν, τα κουφάρια των σπιτιών στέκουν ετοιμόρροπα και μία απόκοσμη ησυχία επικρατεί σε όλη την περιοχή. Σαν να εξαφανίστηκε για πάντα η ζωή από αυτό το μέρος.

Καμία παιδική φωνή στους δρόμους, καμία καμπάνα δεν χτυπάει πια τις Κυριακές, κανένα αυτοκίνητο δεν περνάει από εκεί. Και ενώ για την υπόλοιπη Ελλάδα η ζωή συνεχίζεται κανονικά, σ’ αυτή τη μεριά της Θεσσαλίας ο χρόνος έχει παγώσει στην τρομακτική εκείνη ημέρα, που διέλυσε μια για πάντα το πρότερο τοπίο. Τα μπάζα και τα καταστραμμένα έπιπλα βρίσκονται παραπεταμένα δεξιά και αριστερά και περιμένουν κάποιον να τα μαζέψει, για να μπορέσουν οι λίγοι εναπομείναντες κάτοικοι να φτιάξουν και πάλι από το μηδέν τις περιουσίες τους. Τα σπίτια των παππούδων τους, που είναι πλέον έρημα. Αν μπεις μέσα σ’ αυτά θα δεις από τα σημάδια στους τοίχους σε τι ύψος είχε φτάσει το λασπόνερο και μερικές κορνίζες ξεχασμένες πάνω στα τζάκια, ενθύμιο μιας ζωής που έχει χαθεί προ πολλού.

Πόσο εύκολο είναι για κάποιον να μηδενίσει το κοντέρ και να ξαναρχίσει τη ζωή του σε μεγάλη ηλικία, μη έχοντας καμία απολύτως υποστήριξη από το κράτος; Πώς μπορείς να ξεχάσεις αυτές τις εικόνες καταστροφής και να δημιουργήσεις πάλι με μεράκι και όρεξη; Οι νεότεροι έφυγαν ήδη για μεγάλα αστικά κέντρα και όσοι έμειναν πίσω παλεύουν πεισματικά με τον χρόνο και τα εμπόδια μιας άδικης καθημερινότητας που δεν επέλεξαν, αλλά δεν έχουν και τη δυνατότητα να της ξεφύγουν…
 

Πηγή: skai.gr

Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.