«Μήπως αυτό που απωθείς, νιώθεις ότι σε κυνηγάει!»

Αν τα πράγματα ήταν πραγματικά απλά και δεν χρειαζόταν να ασχοληθείς με τίποτα, αν δεν υπήρχε κανένας προβληματισμός ή ανησυχία, αν το μόνο που είχες να κάνεις ήταν να σηκωθείς το πρωί και να αξιοποιήσεις τη μέρα σου, πώς θα την περνούσες; Θα μπορούσες να απολαύσεις μια ήρεμη, όμορφη μέρα χωρίς να νιώσεις την ανάγκη να τηλεφωνήσεις σε κάποιον για να συζητήσεις ένα πρόβλημα; Θα μπορούσες να μείνεις χωρίς καμία έγνοια;

Τι θα συζητούσες με έναν φίλο; Θα μπορούσες να του αφηγηθείς μια ωραία ιστορία, να διαβάσεις ένα ενδιαφέρον βιβλίο; Θα μπορούσες να κάνεις γυμναστική, να βγεις για τζόκινγκ, να εκπαιδεύσεις το μυαλό σου να βλέπει τη ζωή με όμορφο τρόπο, να δημιουργεί ευχάριστα σενάρια, να εκφράζεται με όμορφες λέξεις, να επιλέγει όμορφες πράξεις; Θα σου έλειπε, άραγε, η βαβούρα;

Έχει αποδειχθεί ότι, όταν ο άνθρωπος είναι ήρεμος, συχνά νιώθει ανία, σαν να μην ξέρει τι να κάνει. Γι’ αυτό και λέει «βαριέμαι». Δημιουργεί, λοιπόν, καταστάσεις ακόμα και εκεί όπου υπάρχει απόλυτη ηρεμία, απλώς για να νιώσει ότι κάτι συμβαίνει. Πόσες φορές δεν έχεις ακούσει για ζευγάρια που, ενώ βρίσκονται σε ένα τέλειο μέρος για διακοπές, καταλήγουν να τσακώνονται; Και σκέφτεσαι: «Μα γιατί; Αφού δεν έχουν κανέναν λόγο!». Ωστόσο, μπορεί να θυμήθηκαν κάτι που συνέβη τον χειμώνα, απλώς για να διαταράξουν την ηρεμία τους και να δημιουργήσουν μια ένταση να γεννηθεί μεταξύ τους αδρεναλίνη.

Τελικά, ενώ οι περισσότεροι λέμε ότι επιθυμούμε την ηρεμία, ότι θέλουμε να είμαστε χαλαροί και μακριά από εντάσεις, στην πράξη δυσκολευόμαστε να το πετύχουμε. Ίσως επειδή δεν έχουμε εκπαιδευτεί στο να απολαμβάνουμε τους εαυτούς μας. Δεν τη θεωρούμε την ηρεμία κάτι υπέροχο και πολύτιμο, αλλά μάλλον κάτι βαρετό. Υποσυνείδητα συμβαίνει αυτό, φυσικά!

Μήπως, λοιπόν, ήρθε η ώρα να αναρωτηθούμε κατά πόσο έχουμε την πεποίθηση ότι η ηρεμία είναι βαρετή; Μήπως έχουμε συνδέσει τον ήρεμο άνθρωπο με τον υπερβολικά καλό, και τον υπερβολικά καλό με τον βαρετό; Αναρωτήσου ποιος σε ιντριγκάρει στο σήμερα σου; Με ποιον άνθρωπο είσαι; Ή ποιον άνθρωπο θες; Κάποιον που σε θέλει ή κάποιον που κυνηγάς;

Παρατήρησε μέσα σου. Θα σε βοηθήσει πολύ να δεις ποια συναισθήματα προσπαθείς να αγνοήσεις, ποιες αναμνήσεις και εμπειρίες απωθείς και να αναρωτηθείς αν αυτή η στάση σε ωφελεί πραγματικά.

Συχνά, όταν επιλέγουμε να αρνηθούμε μια πραγματικότητα και να προσποιηθούμε ότι δεν υφίσταται, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να δημιουργούμε μια τεράστια σκιά μέσα μας. Αυτή η σκιά δεν εξαφανίζεται, αντίθετα, μας στέλνει διαρκώς μηνύματα μέσα στο σκοτάδι. Τα καταπιεσμένα συναισθήματα επιστρέφουν σαν φαντάσματα, ζητώντας να γίνουν αντιληπτά.

Είναι σημαντικό, λοιπόν, να αναγνωρίσουμε τι απωθούμε, καθώς ότι απωθούμε έχει τη τάση να εμφανίζεται ξανά και ξανά! Η απώθηση είναι μια λεπτή και ύπουλη διαδικασία που απαιτεί προσοχή.

Διαβάστε επίσης: Σόφη Πασχάλη: «Αγκαλιάζοντας την αλλαγή»