Μίμης Δομάζος: Η γνωριμία και η συνεργασία μου με το «Στρατηγό»- Συνέντευξη του Ν. Μάλλιαρη

Η είδηση του θανάτου του Μίμη Δομάζου, όπως συμβαίνει πάντα σε ανάλογες περιπτώσεις που σημαντικές προσωπικότητες φεύγουν από τη ζωή, προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον για τη βιογραφία και τις δραστηριότητες που είχε εν ζωή. Κυριάρχησε όπως ήταν φυσιολογικό η ποδοσφαιρική του πορεία και τα επιτεύγματά του. Υπάρχει όμως και μία πτυχή που προέρχεται από αυτή ακριβώς την επιτυχημένη διαδρομή και πρόκειται για τη συμβολή του Μίμη Δομάζου στο να αποκτήσουν οι ποδοσφαιριστές δικαιώματα, να γίνει επαγγελματικός ο χώρος με δικαιώματα και υποχρεώσεις για όλους όσους εμπλέκονταν. Και εκεί είχε τα ίδια χαρακτηριστικά που είχε στην αγωνιστική του συμπεριφορά μέσα στο γήπεδο, ήταν μαχητικός, αταλάντευτος και δραστήριος. Ήταν λοιπόν και σε αυτό το πεδίο «Στρατηγός».

Όπως μας δήλωσε ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και στέλεχος του ΠΣΑΠ εκείνα τα πρώτα δύσκολα, αλλά και όμορφα πρώτα χρόνια της συγκρότησής του, Νίκος Μάλλιαρης: «Ο Μίμης Δομάζος, ο Μίμης Παπαϊωάννου που και αυτός διετέλεσε πρόεδρος του ΠΣΑΠ, ο Γιώργος ο Κούδας, ο Αντώνης ο Αντωνιάδης και άλλοι ποδοσφαιριστές που όταν ιδρύθηκε ο ΠΣΑΠ ήταν “φτασμένοι” από δημοσιότητα, αναγνώριση, αποδοχή από το ευρύ φίλαθλο κοινό, βρίσκονταν πλέον στη δύση της καριέρας τους, αλλά όχι μόνο δεν έμειναν αμέτοχοι, αλλά απεναντίας μπήκαν μπροστά για να αποκτήσουν οι ποδοσφαιριστές δικαιώματα και να γίνει καλύτερο το άθλημα. Η συγκεκριμένη φουρνιά μπήκε μπροστά όχι κυρίως για δικά της οφέλη, αλλά για τους πιο νέους που ακολουθούσαν».

-Δώστε μας ένα παράδειγμα εκτός βέβαια των αλλαγών που ακολούθησαν στα εργασιακά με τα συμβόλαια και τη χρονική τους διάρκεια.

«Για παράδειγμα αν και είχε πέσει η δικτατορία, στο χώρο έμεναν παράγοντες εκείνης της εποχής, που είχαν εμπλοκή με στημένα παιχνίδια, σε βαθμό που στα πρώτα μεταδικτατορικά χρόνια, αν ένας ποδοσφαιριστής έχανε μία ευκαιρία, αμέσως τον ακολουθούσε η ρετσινιά του πουλημένου, χωρίς να έχει το δικαίωμα σε μία πραγματικά άτυχη στιγμή στη ροή του αγώνα.

Οι συγκεκριμένοι παράγοντες δεν αγαπούσαν και δεν σέβονταν το ποδόσφαιρο και τις αρχές του. Επεδίωκαν τη νίκη για την ομάδα τους, γρήγορα και με όλα τα μέσα (εξαγορές αντιπάλων, βιαιότητες, κλπ), για να κατακτούν γρήγορα τίτλους που θα τους έδιναν αίγλη, δημοφιλία και θα ενίσχυαν τις σχέσεις διαπλοκής τους με την εξουσία. Αυτοί οι κορυφαίοι παίκτες που τους ενοχλούσε αυτό το περιβάλλον, μέσα από τον ΠΣΑΠ, κατήγγειλαν το φαινόμενο και επώνυμα τους παράγοντες και καλούσαν τους ποδοσφαιριστές να καταγγέλλουν τις απόπειρες χρηματισμού για μειωμένη απόδοση και ο ΠΣΑΠ προχώρησε και σε πειθαρχικά μέτρα με διαγραφές.

Μέσα σε αυτό το νοσηρό περιβάλλον, υπέφεραν αυτοί οι ποδοσφαιριστές και αντιστάθηκαν για να δείξουν ότι δεν είναι ρομπότ και υπάρχουν πολλοί λόγοι για να υπάρχουν διακυμάνσεις στην απόδοσή τους, χωρίς να έχουν χρηματιστεί».

-Επί προεδρίας Δομάζου, έγινε η πρώτη απεργία του ΠΣΑΠ, τι θυμόσαστε από εκείνη την περίοδο;

«Στη συνεδρίαση του Δ.Σ. του ΠΣΑΠ, τον Δεκέμβριο του 1977, επί προεδρίας Δομάζου, χωρίς να προεδρεύει ο ίδιος λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, (ήταν όμως σύμφωνος) παίρνουμε απόφαση για την πρώτη πανελλαδική απεργία των ποδοσφαιριστών. Όταν τελειώνει, αργά το βράδυ η συνεδρίαση, φεύγουν για τα σπίτια τους οι Μ. Παπαϊωάννου, Α. Αντωνιάδης, Κ . Αϊδινίου, Ι.Κυράστας, Ι. Μπαλάφας, οι οποίοι είχαν πρωινές προπονήσεις με τις ομάδες τους  και εγώ με τον Λεβέντη πάμε να συναντήσουμε τον πρόεδρό μας που είναι στον Ζυγό στην Πλάκα, ιδιοκτήτης τότε του μαγαζιού που  τραγουδούσε η γυναίκα του η Βίκυ  Μοσχολιού. Θέλαμε να τον ενημερώσουμε για τη λήψη της απόφασης, για  να μην αιφνιδιαστεί, από δημοσιογράφους ή οποιονδήποτε.

Μας λέει:

-Καλώς ήρθατε, καθίστε σε ένα τραπέζι  και  θα έρθω να μου  τα πείτε.

Έρχεται κάποια στιγμή τελικά ο Δομάζος  και ξεκινάμε εμείς τα εισαγωγικά και τις λεπτομέρειες για την απεργία.

-Ρε αφήστε τα αυτά, ξέρω ποιοι είστε οι δυο σας, μη μου λέτε ιστορίες, πάμε να τους φάμε. 

Πάω εγώ να του πω κάποια επιχειρήματα και μου λέει.

-Άστα ρε Μάλλιαρη αυτά, όταν εγώ έμενα στην παράγκα απέναντι από το γήπεδο του Παναθηναϊκού, η μάνα μου χώριζε την παράγκα με ένα σεντόνι, στο ένα κρεβάτι κοιμόμουν εγώ με τη μάνα μου και στο άλλο έκρυβε αντάρτες. Άσε με λοιπόν και πάμε όλοι μαζί ενωμένοι.

Ο Μίμης Δομάζος ήταν  άνθρωπος που μπορεί να μην μιλούσε πολιτικά,. αλλά έκανε πολιτική με τις πράξεις του και την ζωή του και καταλάβαινε καλά τι σημαίνει, φτώχεια, αδικία, εκμετάλλευση και πως σκέφτονται οι πολιτικοί και οι μεγαλοπαράγοντες. Από μικρό παιδί αγωνιζόταν και με τα βιώματα και τα χαρίσματά του έβγαινε πάντα νικητής».

Σε μία από τις φωτο έχουν σταθεί στο γήπεδο με τα “ρούχα της δουλειάς” με τον Μίμη Παπαϊωάνννου, ως δύο μεγάλοι ποδοσφαιριστές που διετέλεσαν πρόεδροι του ΠΣΑΠ για να περάσουν το μήνυμα της συναδέλφωσης των ποδοσφαιριστών και όχι της αντιπαλότητας ανάλογα με τη φανέλα που φορούσαν.

Και μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, συμμετείχε συχνά σε ποδοσφαιρικούς αγώνες που γίνονταν για κάποιο κοινωνικό σκοπό. Επίσης η ομάδα του ΠΣΑΠ ανέπτυξε δεσμούς με την Ομογένεια, είχε παίξει στη Νέα Υόρκη, τη Σουηδία, τον Καναδά, την Ελβετία, κλπ».

Eπίσης είχε στηρίξει την πρωτοβουλία για δενδροφύτευση από τον ΑΣΤΕΡΑ 2004 περιμετρικά του γηπέδου της Καισαριανής και συμφωνούσε πλήρως με τα να αναδειχθεί ο χώρος στο λεγόμενο «Πάρκο των Διεθνών», αλλά και το Μουσείο ποδοσφαίρου, τιμώντας όσους έχουν προσφέρει στο ελληνικό ποδόσφαιρο. «Έφυγε» χωρίς να προλάβει να τα δει, αφού δεν έχει υλοποιηθεί, οπότε υπάρχει μία σημαντική εκκρεμότητα τόσο προς το «Στρατηγό», όσο και σε άλλους που δεν είναι πια μαζί μας, που πρέπει να υλοποιηθεί. Μήπως είναι ευκαιρία να ξεκινήσει αυτή η διαδικασία, σαν ελάχιστη προσφορά στη συγκεκριμένη γενιά ποδοσφαιριστών;

από τη δενδροφύτευση στην Καισαριανή, οι διεθνείς και η προτομή του Μιχάλη Κρητικόπουλου

Όταν έγινε γνωστή η είδηση του θανάτου του Μίμη Δομάζου, ο Νίκος Μάλλιαρης έγραψε στο λογαριασμό του στο facebook:
«Αγαπημένε Πρόεδρε Μίμη.
Σε όλους αυτούς τους ύμνους που δικαίως γράφονται για σένα, επίτρεψέ μου να αναφερθώ και στην μεγάλη σου συμβολή στην βελτίωση του ποδοσφαίρου μας και στην κατοχύρωση και ανάδειξη της προσωπικότητας των ποδοσφαιριστών, με την συμμετοχή σου στην ίδρυση του Πανελληνίου Συνδέσμου Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών το 1976.
Η καθολική εκτίμηση, η αποδοχή και η αγάπη μας σε ανέδειξαν ως πρώτο Πρόεδρο του Π. Σ. Α. Π και στην θητεία σου, πραγματοποιήσαμε την πρώτη μας επιτυχημένη απεργία τον Δεκέμβριο του 1977.
Πρόεδρε Μιμή υπήρξες το ποδοσφαιρικό μας ίνδαλμα αλλά και ο Μεγάλος Αρχηγός. Σε ευχαριστούμε για όσα ωραία μας πρόσφερες.
Τελικά ΣΤΡΑΤΗΓΕ, είναι ανίκητος ο Χάρος, αφού δεν τον….. έβαλες ΕΣΥ γκολ με το δυνατό και περίτεχνο παιχνίδι σου.
Κάλο σου ταξίδι και χαιρετίσματα σε όλα τα ποδοσφαιρικά…… αστέρια που σε περιμένουν.
Με όλη μου την αγάπη».

Συνέντευξη: Nάσος Μπράτσος

Πηγή φωτο: αρχείο Νίκου Μάλλιαρη