«Μεγάλωσα χωρίς τη μάνα μου. Μέχρι τα 15 μου χρόνια δεν μιλούσα καμία γλώσσα»

Ο θεατρικός δημιουργός Ηλίας Κουνέλας πιστεύει πως οι άνθρωποι αρχίζουμε να πετάμε όταν αγκαλιάζουμε τους περιορισμούς μας. Με αφορμή την παιδική παράσταση «Ο Νιλς Χόλγκερσον, η Λιλίκα και τα τέσσερα Πι» από το Εθνικό Θέατρο μιλά στο Monopoli για άγνωστες πλευρές του.

Θέλεις να μιλήσεις γι’ αυτές τις δυσκολίες;

Μεγάλωσα χωρίς τη μάνα μου. Επίσης, μέχρι τα 15 μου χρόνια δεν μιλούσα καμία γλώσσα, δεν είχα λόγο, ήμουν βουβός και σωματικά ταλαιπωριόμουν με διάφορες δυσκολίες – ωστόσο το παιδί εκείνο ζούσε και υπήρχε.

Τι συνέβη στη μητέρα σου;

Η μητέρα μου ερωτεύτηκε όταν ήμουν παιδί – ήμουν επτά χρονών – και δεν την είδα ξανά. Την συνάντησα για πολύ λίγο μετά από πολλά χρόνια.

Με ποιο τρόπο σε επηρέασε αυτό;

Έβλεπα τον πατέρα μου να γίνεται και μητέρα, μετά βρέθηκε μια άλλη γυναίκα που ανέλαβε αυτόν τον ρόλο, αλλά ταυτόχρονα άρχισα να κυκλοφορώ έξω από το σπίτι όπου έβρισκα πολλές μητέρες: Η δασκάλα μου ήταν μητέρα μου, η νονά μου, αναζητούσα μια μητέρα παντού.

Είπες ότι δεν μιλούσες μέχρι έφηβος. Πώς επικοινωνούσες;

Μου έχουν πει πως μιλούσα λίγο και παρατηρούσα πολύ. Γενικά, ένα παιδί κοιτάζει τον κόσμο με κατεβασμένα σαγόνια, με έκπληξη· κι εγώ νομίζω πως εκεί ανήκα. Και μετά στην εφηβεία κατάλαβα πως οι μεγάλοι λένε ψέματα. Όλα τα πρότυπα στα οποία πιστεύεις απόλυτα, τελικά αποκλίνουν από την αφήγηση τους. Βέβαια, τότε αρχίζει κάτι ωραίο, αρχίζει και αποκτά νόημα η αφήγηση.

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξή του στο Monopoli.gr