Φρίκη στο Ηράκλειο: Αυτό είναι το ζευγάρι που έκανε τη ζωή κόλαση στο 3χρονο αγοράκι
Ο Νεκτάριος Σφυράκης, ο τραγουδιστής της δεκαετίας του ΄90, εξήγησε για ποιο λόγο δεν θα δει την ταινία «Υπάρχω», που είναι αφιερωμένη στη ζωή του Στέλιου Καζαντζίδη.
Τον αείμνηστο τραγουδιστή υποδύεται ο Χρήστος Μάστορας, σε σκηνοθεσία Γιώργου Τσεμπερόπουλου. Ωστόσο, σε μια μακροσκελή του ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, ο Νεκτάριος Σφυράκης εξηγεί: «Γιατί δεν θα δω το “Υπάρχω”. Ξεκινώντας για να μην φανώ άδικος χωρίς να έχω δει την ταινία με άριστα το 10 θα βάλω 15… για όλο το αποτέλεσμα: Ερμηνείες, σκηνοθεσία, κάστινγκ, μοντάζ, ηχοληψία κτλ.
Αλλά, ο Στέλιος Καζαντζίδης υπήρξε εκείνος ο τραγουδιστής ο οποίος πήρε πάνω του τις λαϊκές μάζες και ανέδειξε μέσα από την λαϊκή φωνή του(τη χροιά του, την αρτιότητα των φθόγγων, των συμφώνων, των φωνηέντων, της τοποθέτησης της φωνής του, της έκτασης, της έκφρασης του, της ερμηνευτικής του μοναδικής προσωπικότητας, του όγκου της φωνής του, της δυναμικής της φωνής του) τον πόνο, την ξενιτιά, την φτώχεια, τον έρωτα αλλά όχι μόνο αυτό.
Ο Στέλιος δεν ερμήνευε απλά τα τραγούδια. Πήρε πάνω του μια μεταπολεμική Ελλάδα και την τραγούδησε με απόλυτη ευθύνη για αυτό που η ίδια η κοινωνία του έδωσε να αντιπροσωπεύσει και αυτό ήταν το Λαϊκό αίσθημα αλλά και η πραγματική Λαϊκή ανάγκη.
Συνθήκες οι οποίες δεν υπήρξαν ποτέ για τον ίδιο κάτι προσωρινό, ευκαιριακό ή εφήμερο για να πουλήσει δίσκους. Για αυτό και όταν αντιλήφθηκε ότι το ίδιο το σύστημα προσπαθεί να καπηλευτεί αυτή τη μεγαλειώδη ανάγκη που ενεργά ο κόσμος εξέφραζε για τον Καζαντζίδη και μέσα από τον Καζαντζίδη, πάνω στην πιο λαμπρή στιγμή της καριέρας του ηλικιακά, ο ίδιος σταμάτησε να τραγουδάει.
Ο Στέλιος Καζαντζίδης λοιπόν, δεν είναι μόνο τραγούδι. Είναι πολιτική στάση, πολιτική σχέση του άνδρα/καλλιτέχνη/πολιτικού εκφραστή με το κοινό του.
Είναι πολιτική πρακτική και υπεύθυνη δράση σε ότι ο λαός του είχε αποδώσει να διαχειριστεί και όταν αυτό το κάνεις με συνέπεια Κ με μια σειρά από αντισυμβατικές συμπεριφορές αρνούμενος να πάρει εκατοντάδες εκατομμύρια δραχμές να πει τραγούδια που δεν τον αφορούσαν ή έστω να τραγουδήσει τη στιγμή που οι λαϊκές μάζες ζούσαν τότε κυριολεκτικά με ψωμί και λάδι αμέσως αυτό τον καθιστά ως μύθο στη συνείδηση της κοινωνίας.
Όσοι λοιπόν, περιορίστηκαν να απομυθοποίησουν τον Στέλιο Καζαντζίδη και να αρκεστούν στα “πολύ καλή η ερμηνεία”, “Εξαεριστική σκηνοθεσία…”, “Τέλειο μοντάζ…” είναι πολύ βαθιά νυχτωμένοι από τι πραγματικά σημαίνει για την Ελληνική πραγματεία ο μύθος Στέλιος Καζαντζίδης.
Χρήστος Μάστορας για τον Στέλιο Καζαντζίδη: «Προσπάθησα να αναμετρηθώ και έχασα πολλές φορές…»
Και όσοι πλέον συμπεριλαμβανομένου και του κύριου Γιώργου Νταλάρα, ο οποίος χρωστάει ένα μικρό φαρμάκι στον Στέλιο Καζαντζίδη, ο οποίος σε συνέντευξη του ούτε καν τον αναγνώρισε ως τραγουδιστή (ντροπή του έστω και να σχολιάσει μετά θάνατο ο κύριος Νταλάρας. Θα μπορούσε να σεβαστεί την απουσία του και να σιωπήσει ή να δηλώσει ότι δεν έχει δει την ταινία αντί να συμφωνήσει και να συμβάλει σε ένα μέρος (άτυχα βέβαια) στην απομυθοποίηση του Στέλιου. Εν ζωή δεν τόλμησε ποτέ να του απαντήσει!- συνέντευξη στο Νάσο Αθανασίου) -παραδέχονται και βγαίνουν και εκφράζουν θαυμασμό και ύμνους στην ταινία είναι στα πλαίσια μια προσπάθειας να χαμηλώσουν το μέγεθος του Στέλιου Καζαντζίδη και να τον φέρουν στα μικρά δικά τους μέτρα του σήμερα που μόνο το πάνω μέρος της επιδερμίδας τους συγκινείται.
Και όλο αυτό στον βωμό του χρήματος πάντα. Κάτι που ο ίδιος σιχαινόταν και θα είχε καταραστεί όποιον τολμούσε να βάλει έστω ένα cents εισιτήριο για ένα τέτοιο εγχείρημα.
Ο Στέλιος Καζαντζίδης δεν κλείνεται ούτε σε μια ταινία (καλό γυρισμένη, έστω με όλες τις εξελιγμένες τεχνικές και προδιαγραφές του σύγχρονου ελληνικού σινεμά πάντα), ούτε σε 7-8-10 μιμήσεις που θα θυμίσουν λίγο την ερμηνεία του Στέλιου, ούτε από 6-7 καλές ερμηνείες των λοιπών ηθοποιών οι οποίοι καλούνται να κάνουν τη δουλειά τους.
Και δεν είναι μια ιστοριούλα ο Στέλιος Καζαντζίδης που μετά θα πάμε να φάμε ή να κοιμηθούμε, ο Στέλιος Καζαντζίδης είναι ολόκληρη η αντιπαλότητα των τάξεων.
Είναι η μάνα που περιμένει, είναι ο εργαζόμενος που παλεύει για ένα καλύτερο αύριο, είναι η πιο αρσενική έκφραση του άντρα στον έρωτα, είναι η ξενιτιά που ακόμα σήμερα τρώει τα ελληνόπουλα.
Καλή προσπάθεια κύριοι… αλλά λίγη! Πήρατε μια μετοχή που πάνω της ακουμπά εδώ και 70 χρόνια Ελληνισμός και την κάνετε εισιτήριο των 12€. Φτου σας! Άντε γεια…», γράφει στην ανάρτησή του.
Διαβάστε επίσης: Βάσω Καζαντζίδη για την ταινία «Υπάρχω»: «Στις σκηνές που τραγουδούσε ο Χρήστος Μάστορας νόµιζα ότι ήταν ο Στέλιος»
