Ο Μανώλης Εμμανουήλ στο okmag

Ταλαντούχος, πράος και με μια ευγένεια στη φωνή του που σε ταξιδεύει. Ο Μανώλης Εμμανουήλ μπορεί να ζει το big dream και να κάνει διεθνή καριέρα, δεν ξεχνά όμως τις ρίζες και την αγάπη του για την Ελλάδα. Συνδυάζοντας το ελληνικό ταπεραμέντο και την εγκαρδιότητα με την αγγλική φινέτσα, ο γνωστός ηθοποιός μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα σε Λονδίνο και Αθήνα και σε λίγες μέρες θα εμφανιστεί για πρώτη φορά μπροστά στο ελληνικό θεατρικό κοινό σε παράσταση με ελληνικό κείμενο.

Ο Μανώλης Εμμανουήλ που στην Ελλάδα έγινε γνωστός από τον ρόλο του στον «Όρκο» της ΕΡΤ έχει συμμετάσχει στην αγγλική σειρά Durrells που έσπασε ταμεία σε Αγγλία, Αμερική και Netflix, πρωταγωνίστησε στην ταινία Greed, που σκηνοθέτησε ο Μάικλ Γουιντερμπότομ, συμμετείχε στο βίντεο-mockumentary του Lost My Marbles, το οποίο έχει την υποστήριξη του Στίβεν Φράι και προωθεί την επιστροφή των Ελγίνειων Μαρμάρων του Παρθενώνα στην Ελλάδα και έχει λάβει μέρος σε πολλές θεατρικές και τηλεοπτικές παραγωγές.

Για πρώτη φορά, όμως, σε λίγες μέρες και συγκεκριμένα τη Δευτέρα 14 Οκτωβρίου κάνει πρεμιέρα στο θέατρο με ελληνικό κείμενο στην παράσταση «Κράτα με» που σκηνοθετεί ο Βασίλης Μυριανθόπουλος στο θέατρο Εν Αθήναις.

Λίγο πριν ανοίξει η αυλαία, ο Μανώλης Εμμανουήλ μιλά στο okmag και αποκαλύπτει όσα δεν γνωρίζουμε ως σήμερα για εκείνον.

Οι σπουδές στο Λονδίνο και οι διεθνείς επιτυχίες

Από τις σπουδές θεατρολογίας στην Αθήνα στο Central School of Speech and Drama στο Λονδίνο και έπειτα πολλά χρόνια πορείας και καλλιτεχνικής δράσης σε Ελλάδα και Αγγλία. Πώς προέκυψε αυτή η συνθήκη;

Έχω περάσει τη μισή ζωή μου στην Αγγλία. Δεν πήγα εκεί για να μετακομίσω μόνιμα, αλλά για σπουδές. το ότι έμεινα προέκυψε οργανικά, διότι στο τελευταίο έτος των σπουδών μου συμμετείχα σε μια παράσταση που γίνεται για αντζέντηδες και casting director. Έτσι ξεκίνησα με έναν ατζέντη τη συνεργασία μου και γι’ αυτό έμεινα για να δοκιμαστώ. Πήγε καλά και εκείνη την περίοδο ξεκίνησε η κρίση στην Ελλάδα, οπότε έμεινα στην Αγγλία για αρκετά χρόνια.

Πριν από πέντε χρόνια έκανα μια ταινία με τον Μάικλ Γουιντερμπότομ, το Greed που γυρίστηκε στη Μύκονο. Ήταν μια τεράστια χολιγουντιανή παραγωγή, όπου είχα βασικό ρόλο και για πρώτη φορά άρχισε να ακούγεται το όνομά μου στην Ελλάδα. Μου πήραν κάποιες συνεντεύξεις, έγιναν κάποια άρθρα και κάπως έτσι ήρθε η επαφή με το ελληνικό κοινό. Ήταν κάτι που το σκεφτόμουν για χρόνια, οι συνθήκες είχαν βελτιωθεί και εδώ και η μυθοπλασία πήγαινε πολύ καλύτερα, όπότε άρχισα να έρχομαι και στην Ελλάδα και να αναλαμβάνω δουλειές και εδώ.

Πώς ήταν η συνεργασία με αυτά τα μεγαθήρια του θεάματος, όπως ο βραβευμένος Βρετανός σκηνοθέτης Μάικλ Γουιντερμπότομ στο Greed;

Ήταν το αποκορύφωμα της καριέρας μου και μπορώ να μιλάω ώρες για τη συναναστροφή με όλους αυτούς τους ανθρώπους. Περάσαμε δυο μήνες όλοι μαζί στη Μύκονο. Δεν πηγαίναμε σε ένα στούντιο και μετά ο καθένας σπίτι του, οπότε αυτή η καθημερινή σχέση μας έκανε σαν οικογένεια. Δένεσαι λόγω των συνθηκών και μαθαίνει πολλά πράγματα ο ένας για τον άλλον. Ταυτόχρονα ήμουν ο μόνος Έλληνας στο cast και βρισκόμασαταν στην Ελλάδα, οπότε έρχονταν σε εμένα και για διάφορες ερωτήσεις που είχαν και τους ενδιέφερε να μάθουν πράγματα για την Ελλάδα.

Ο Στβ Κούγκαν που είχε τον βασικό ρόλο είναι από τους πιο έξυπνους ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Η Άιλα Φίσερ είναι πάρα πολύ αστεία και στην πραγματική της ζωή. Ο Έσα Μπάτερφιλντ που τότε έκανε τον πρώτο κύκλο του Sex Education και έγινε superstar ήταν πραγματικά το αγόρι της διπλανής πόρτας και του άρεσε πολύ να πάιζουμε βιντεοπαιχνίδια και επιτραπέζια.

Και σίγουρα οι δυο άνθρωποι για τους οποίους θα μπορούσα να μιλήσω περισσότερο και ενθουσιάστηκα όταν τους γνώρισα ήταν ο Στίβεν Φράι που πάντα τον λάτρευα και λατρεύει και την Ελλάδα, επομένως ήταν πολύ ενδιαφέρον να ακούω ιστορίες δικιές του για πράγματα που δεν γνώριζα για τη χώρα μου και να με ρωτά και πράγματα για τη μοντέρνα Ελλάδα. και φυσικά ο Μάικλ Γουιντερμπότομ είναι ένας άνθρωπος που θαύμαζα για χρόνια και το ότι συνεργαζόμουν μαζί τους με έκαναν να είμαι στο σετ και να τσιμπάω τον εαυτό μου και να ρωτάω “αυτό συμβαίνει πραγματικά;” Τον γνώρισα και ως άνθρωπο και πήγαμε και στο Τορόντο για την πρεμιέρα. Εκτός από απίστευτο μυαλό, λαταπληκτικός σκηνοθέτης, είναι και απίστευτος, ένας υπέροχος άνθρωπος.

Πόσο δύσκολο ή εύκολο ήταν για εσένα να κάνεις επιτυχία στο καλλιτεχνικό στερέωμα του Λονδίνου; Υπάρχουν περιορισμοί στο εύρος των ρόλων που σας προτείνουν στο εξωτερικό;

Πριν από το Brexit στο πρακτικό κομμάτι το να πας στο Λονδίνο και να δουλέψεις δεν ήταν κάτι δύσκολο. Τώρα είναι πολύ πιο μπερδεμένο, χρειάζεσαι βίζα και άλλα χαρτιά σαν να πηγαίνεις να εργαστείς στην Αμερική. Η μεγαλύτερη δυσκολία για εμένα είναι να πείσω τον κόσμο ότι μπορώ να παίξω και άλλα πράγματα εκτός από την καρικατούρα του Έλληνα, του Μεσογειακού ή του Λατίνου. Όσο καλά αγγλικά και να ξέρεις, ξέρουν ότι δεν έχεις γεννηθεί εκεί και σου προσφέρουν πολύ συγκεκριμένους ρόλους. Πάιρνει χρόνο για να χτίσεις τυο δίκτυό σου, την υπόληψή σου και να τους κάνεις να πιστέψουν ότι μπορείς να πάιξεις και σε άλλους ρόλους.

Είναι ακόμη πρόβλημα, αλλά σε μικρότερο βαθμό. Ποτέ όμως δεν θα είμαι ισάξιος με έναν γεννημένο Άγγλο. Στο έργο που πρωταγωνιστώ φέτος στην Ελλάδα, το «Κράτα με» είναι αμερικάνικο. Στο Λονδίνο δεν θα με είχαν επιλέξει για κανέναν από τους ρόλους γιατί όσο κι αν προσπαθήσω δεν μπορώ να κάνω πιστή αμερικάνικη προφορά. Και επειδή υπάρχουν πολλόι Αμερικάνοι στον χώρο του θάματος στο Λονδίνο, μπορεί να μην΄έδιναν τον ρόλο σε Άγγλους, αλλά σε Αμερικάνους για να έχουν τη σωστή προφορά.

Επίσης, σε έργα που θα ήθελα να παίξω, όπως στον Σαίξπηρ ζητούν να μιλούν τα βασιλικά αγγλικά και σε αυτό υπάρχουν περιορισμοί.

Έχεις σκεφτεί και το ενδεχόμενο να δουλέψεις στην Αμερική;

Να μετακομίσω εκεί όχι, διότι υπάρχουν κάποια θέματα εργασιακά, που δεν τα έχω τώρα στο Λονδίνο γιατί έχω αγγλικό και ελληνικό διαβατήριο. Είναι όμως και πάρα πολύ μακριά. Για κάποια περίοδο για γυρίσματα θα πήγαινα με χαρά, αλλά να το παλέψω από την αρχή δεν θα το έκανα.

Η συμμετοχή στους Durrells, η επιτυχία στο Netflix και η ελληνική μυθοπλασία

Οι αμοιβές και οι συνθήκες εργασίας φαντάζομαι διαφέρουν στις δυο χώρες, ωστόσο, υπάρχει μια νοσταλγία για να κάνετε πράγματα και στην Ελλάδα πέρα από το Λονδίνο;

Τα οικονομικά και οι αμοιβές έχουν τεράστιες διαφορές. Τα budgets των παραγωγών είναι πιο υψηλά. Όταν κάνεις μια σειρά στην Αγγλία μπορεί μέσα σε μια μέρα να γυρίσεις δυο με τρεις σκηνές, στην Ελλάδα λόγω χαμηλού budget θα γυρίσεις 6 σκηνές και παραπάνω. Ξεκάθαρα και οι αμοιβές είναι πιο υψηλές, αλλά μην ξεχνάμε ότι και το κόστος ζωής είναι πιο ανεβασμένο.

Υπάρχουν επίσης διαφορές όσον αφορά στα πνευματικά δικαιώματα και πώς κατοχυρώνεις τη δουλειά σου, αλλά και στο ότι στοπ εξωτερικό είναι πιο αυστηρά τα πράγματα στην τήρηση του ωραρίου και στα διαλείμματα κλπ.

Όσον αφορά στα ταλέντα και την πληθώρα επιλογών σε καλλιτεχνικό επίπεδο δεν υπάρχουν τεράστιες διαφορές. Στην Αθήνα έχουμε περίπου όσες θεατρικές σκηνές υπάρχουν και στο Λονδίνο και φυσικά στη χώρα μας υπάρχουν εξαιρετικά ταλέντα. Η Αθήνα είναι μια πόλη με έντονο καλλιτεχνικό αέρα.

Στο παρελθόν έχεις συμμετάσχει σε μια από τις πιο μεγάλες παραγωγές της Ευρώπης την τηλεοπτική σειρά The Durrells. Τι σας έμεινε από αυτή τη συνεργασία;

Εκεί είχαν συμμετάσχει και ο Γιώργος Καραμίχος που είναι καλός μου φίλος και ο Αλέξης Γεωργούλης από Ελλάδα. Τη λάτρεψα αυτή την εμπειρία. Ήταν καθαρά από το Λονδίνο και με έιχε βρει η casting director της σειράς. Τα γυρίσματα που έκανα όσα ήταν εσωτερικά έγινα στο Λονδίνο και τα εξωτερικά γυρίσματα στην Κέρκυρα. Ήταν πάρα πολύ ωραίο που συνεργάστηκα με Έλληνες ηθοποιούς γιατί δεν το είχα κάνει ως τότε. Και οι Durrells ήταν μια σειρά που τη λάτρεψε το κοινό. Δεν περιμέναμε τόσο μεγάλη επιτυχία. Στο Λονδίνο σημείωναν τα επεισόδια 11.000.000 κόσμου να τα παρακολουθεί. Τα νούμερα ήταν ασύλληπτα. Έγινε τεράστια επιτυχία στην Αμερική και έπειτα την πήρε το Netflix και έγινε παγκόσμια επιτυχία.

Συζητούν συνέχεια μάλιστα να κάνουν κάποια special επεισόδια, αλλά είναι δύσκολο να γίνει γιατί ο κάθε πρωταγωνιτείς έχει πάρει τον δρόμο του. Ήταν μια σειρά όμως, που απευθυνόταν σε όλη την οικογένεια ανεξάρτητα από την ηλικία του καθενός.

Στην Ελλάδα το τηλεοπτικό κοινό σε γνώρισε καλύτερα μέσα από τη σειρά της ΕΡΤ, Όρκος.

Πέρασε έναν χρόνο πετώντγας μπρος πίσω μια φορά την εβδομάδα, αλλά πολύ τη χάρηκα αυτή τη δουλειά. Δεν με στρέσαρε καθόλου και ο Σπύρος Μιχαλόπουλος που τη σκηνοθέτησε είναι από τους πιο ήρεμους ανθρώπους. Σε αυτή τη δοευλειά θυμάμαι είχα λίγο τρακ για αστεία πράγματα. Ως τότε δεν είχα δουλέψει με Έλληνες σε συνεργέίο, όταν θα αρχίσουμε αναρωτιώμουν τι θα πει ο σκηνοθέτης για να αρχίσει η σκηνή. Θα πει action; Είναι πράγματα απλά που με απασχόλησαν καθώς δεν είχα συνεργαστεί ξανά με ελληνικό συνεργεία.

Ήταν μια όμορφη συνεργασία με ενδιαφέρον και πρωτότυπο σενάριο. Εκείνη την περίοδο μάλιστα ήθελα να πάιξω στα ελληνικά και να χρησιμοποιήσω την ελληνική γλώσσα. Και φυσικά να γίνω και λίγο πιο γνωστός εδώ.

Μετά την επιτυχία της Alice at the Asylum, που παίχτηκε σε Λονδίνο, Οξφόρδη και Ελλάδα στα αγγλικά πως ήρθε η απόφαση να συμμετέχεις σε ένα έργο στα ελληνικά;

Το Alice πάιχτηκε στο Λονδίνο και πήρε πολύ καλές κριτικές. αυτή η παράσταση ήθελε έναν πολύ συγκεκριμένο χώρο για να παρουσιαστεί. Κάποιος φίλος μου είπε για το Μπάγκειον στην Ομόνοια. το είδα και είπα θα ήταν ωραία ιδέα να το φέερουμε εδώ. Η παράσταση ήταν έτοιμη με διεθνές cast και πρότεινα στην αναστασία ρεβή που το σκηπθέτησε και ενθουσιάστηκε με την ιδέα. Η παράσταση ήρθε στην Αθήνα για λίγο και ήταν sold out πριν καν αρχίσει. Ήταν πολύ σημαντικό ότι βρήκαμε τον κατάλληλο χώρο και ταυτόχρονα αυτό κάλυψε και μια ανάγκη μου να με δουν στο θέατρο αγαπημένη μου άνθρωποι, γιατί με έβλεπαν στην τηλεόραση, αλλά όχι στη σκηνή. αυτό μου άρεσε πολύ. Τότε μάλιστα είχα πει πως θα ήθεελε πολύ να παίξουμε στα ελληνικά.