Η Σοφία Βογιατζάκη βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή του Γιώργου Λιάγκα, «Το πρωινό» και συγκινήθηκε όταν αναφέρθηκε στο δυστύχημα των Τεμπών και στη Μαρία Καρυστιανού.
Η ηθοποιός δεν άντεξε και «λύγισε» μη μπορώντας να πιστέψει και εκείνη ότι μετά από δύο χρόνια, δεν υπάρχει δικαίωση. Συγκεκριμένα, η Σοφία Βογιατζάκη ανέφερε στον Γιώργο Λιάγκα ότι:
«Εγώ δεν είμαι μάνα, όμως αγαπάω πολύ όλα τα παιδιά. Ήταν επιλογή μου να μη γίνω μάνα. Θεωρώ τρομερή ευθύνη το να πάρεις εσύ απόφαση να φέρεις σε ένα κόσμο ένα παιδί. Νομίζω ότι η φράση που δεν ήθελα ποτέ να ηχήσει στα αυτιά μου, το “γιατί με έφερες σε αυτόν τον κόσμο;, με ρώτησες;” όμως ήθελα πάντα να υιοθετήσω ένα παιδί. Εδώ και δύο χρόνια, έχω την αγαπημένη μου καθηγήτρια φιλόλογο που έχει χάσει τον γιο της σε τροχαίο, φοιτητής, έναν άγγελο, έχω ανθρώπους που έχουν χάσει παιδιά. Δεν το χωράει το κεφάλι μου. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να ζει μετά από αυτό ή πώς ζει μετά από αυτό.
Χθες έπαιζα στην παράσταση και σκίζεται η ψυχή μου ρε συ Γιώργο. Δεν έφευγε από τα μάτια μου η μορφή αυτής της γυναίκας, της Μαρίας Καρυστιανού. Δεν μπορεί να φύγει η εικόνα της. Στο λέω και τρέμω. Η αξιοπρέπειά της, η δύναμή της, το ύφος της, ο τρόπος με τον οποίο το χειρίζεται όλο αυτό. Δεν μπορώ να καταλάβω από που βρίσκει όλη αυτήν τη δύναμη.
Για μένα, αυτό που με κινεί να είμαι εκεί την Παρασκευή, είναι πάνω από όλα ηθικό χρέος για τα παιδιά που έχασαν τη ζωή τους με τον τρόπο που την έχασαν και για το ότι πρέπει να υπάρξει δικαιοσύνη. Θέλω να μπορώ, να ελπίζω και να πιστεύω ότι μπορώ να έχω εμπιστοσύνη στους φορείς της χώρας και του κράτους που ζω. Δεν θέλω να αισθάνομαι μετέωρη και ότι όλα συμβαίνουν από τύχη. Ζω από τύχη, δουλεύω από τύχη. Είμαι νομοταγής, δουλεύω σε ένα ευνομούμενο κράτος και θέλω να διατηρήσω το δικαίωμα να μπορώ να έχω εμπιστοσύνη στη χώρα που ζω και την αγαπώ.
Την ευχαριστώ πολύ αυτή τη γυναίκα που υπάρχει, γιατί αυτή η γυναίκα μας ταρακουνά, θυμόμαστε ακόμα ότι είμαστε άνθρωποι. Με ενδιαφέρει μόνο το ηθικό κομμάτι. Είναι τρελό δύο χρόνια να μην μπορεί να αποδοθεί δικαιοσύνη».
