Σοφία Bέμπο: 47 χρόνια από τότε που «έφυγε» η «τραγουδίστρια της νίκης»

Ήταν 11 Μαρτίου 1978 όταν έφευγε από τη ζωή η Σοφία Βέμπο, η «τραγουδίστρια της νίκης» όπως την αποκάλεσαν, αφού με τα τραγούδια της εμψύχωνε τους Έλληνες στρατιώτες στο μέτωπο της Αλβανίας. Μάλιστα προχώρησε και στη συμβολική πράξη της δωρεάς 2.000 χρυσών λιρών στο ναυτικό. Η συνέχιση του πολέμου μετά τη συνθηκολόγηση τη βρίσκει στη Μέση Ανατολή, (είχε διαφύγει μεταμφιεσμένη σε καλόγρια) συνεχίζοντας να τραγουδά για τα ελληνικά και συμμαχικά στρατεύματα.

Είχε γεννηθεί στην Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης στις 10 Φεβρουαρίου 1910. Το 1912 η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου μετά την Μικρασιαιτική καταστροφή και την ανταλλαγή πληθυσμών, η οικογένειά της γύρισε αρχικά στην Τσαριτσάνη και ακολούθως εγκαταστάθηκε στο Βόλο. Το πραγματικό της όνομα ήταν Σοφία Μπέμπου.

Ερασιτεχνική ήταν η αρχική της ενασχόληση με το τραγούδι, ενώ μάθαινε και κιθάρα. Κατά τη διάρκεια ακτοπλοϊκού ταξιδιού που τραγουδούσε, οι υπόλοιποι επιβάτες μαγεύτηκαν από τη φωνή της και μεταξύ αυτών ήταν και καλλιτεχνικός διευθυντής κέντρων της Θεσσαλονίκης. Από εκεί ξεκίνησαν όλα και διέγραψε μία μεγάλη καριέρα στο τραγούδι, στη δισκογραφία, σε συμμετοχές σε θεατρικές επιθεωρήσεις. Είχε και κινηματογραφικές εμφανίσεις στις ελληνικές ταινίες «Η προσφυγοπούλα» (1938) σε σενάριο Δημήτρη Μπόγρη και σκηνοθεσία Τόγκο Μιζράχι, στον ρόλο της Σοφίας Νάκου, Στέλλα (1955), το 1959 στην ταινία «Στουρνάρα 288», σε διπλό ρόλο: της ηλικιωμένης καθηγήτριας πιάνου κυρίας Ευγενίας και της Σοφίας Βέμπο.

Η είδηση του θανάτου

Για εκατομμύρια μάτια που βούρκωσαν κάνει λόγο στις 12 Μαρτίου 1978 η εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ αναφερόμενη στην είδηση του θανάτου της Βέμπο ενώ αναφέρει ότι η κηδεία θα γίνει δημοσία δαπάνη. Δεν παραλείπεται η αναφορά στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, όπου η Βέμπο είχε βοηθήσει φοιτητές.

Συγκεκριμένα η εφημερίδα γράφει: «Στα γεγονότα του Πολυτεχνείου είχε μετατραπεί το σπίτι της στην οδό Στουρνάρα, σε καταφύγιο πολλών φοιτητών για να αποφύγουν τη σύλληψη.

Η Σοφία Βέμπο όχι μόνο επέτρεψε στους κυνηγημένους φοιτητές να μπουν μέσα στο σπίτι της, όταν της χτύπησαν την πόρτα, αλλά και τους παρέσχε κάθε δυνατή βοήθεια. Ήταν μία ακόμη εκδήλωση της μεγάλης καρδιάς της που έπαψε να χτυπά».

Το διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο Αssociated press, έγραψε μεταξύ άλλων ότι: «Η Σοφία Βέμπο ονομάστηκε “τραγουδίστρια της νίκης” για τα τραγούδια της εποχής του πολέμου, που σατίριζαν το Χίτλερ και τον Μουσολίνι και διατηρούσαν υψηλό το ηθικό στην κατεχόμενη Ελλάδα, πέθανε σε ηλικία 68 ετών».

Σύζυγός της ήταν ο Μίμης Τραϊφόρος.

Στις 12 Μαρτίου 1978 η εφημερίδα ΑΥΓΗ εκτός από την αναφορά στην είδηση του θανάτου της, αναφέρει ότι γίνονταν στην Αμερική διαπραγματεύσεις για να γυριστεί ταινία η ζωή της.

Η εφημερίδα γράφει ότι η Βέμπο «Η μεγάλη κυρία του ελληνικού τραγουδιού έφυγε για πάντα χθες το πρωί από εγκεφαλικό επεισόδιο.

Η κηδεία της γίνεται σήμερα στις 4.30μμ στο Α’ νεκροταφείο». Επίσης αναφέρει πως «Μεγάλη απήχηση είχαν τα τραγούδια της Βέμπο που τραγούδησε στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου τόσο στην Αθήνα όσο και αργότερα στη Μέση Ανατολή, όπου ακολούθησε τον ελληνικό στρατό. Για τη δράση της σε αυτή την περίοδο είχε αποκληθεί τραγουδίστρια της νίκης».

Πάνδημη ήταν η κηδεία της καθώς τουλάχιστον 15.000 κόσμου έδωσαν το παρόν, ενώ τραγούδησαν το «Παιδιά της Ελλάδος, παιδιά».

Μεταξύ του πλήθους που τη συνόδευσε στην τελευταία της κατοικία, ήταν και πολλοί που είχαν υπηρετήσει στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και μεγάλος αριθμός νέων της εποχής που δεν είχαν ζήσει τα γεγονότα του Β’ ΠΠ, γεγονός που δείχνει την απήχηση που είχε το έργο της Βέμπο και στις νεότερες γενιές.

Μετά το θάνατό της το Υπουργείο Πολιτισμού αποφάσισε να γίνει αδριάντας της Σοφίας Βέμπο και να τοποθετηθεί στην Αθήνα.

Έρευνα: Nάσος Μπράτσος