«Στην εποχή που ζούμε οι ετικέτες έχουν γίνει πολύ εύκολες»

Νάρκισσος, χειριστικός και ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας). Τα ακούς πιο συχνά από ποτέ. Τι έχει γίνει; Έχει γίνει μόδα η κριτική. Όποιος δεν μας αρέσει, τσουπ η ταμπέλα «νάρκισσος».
– Γιατί νάρκισσος;
– Γιατί υπεραγαπάει τον εαυτό του.
– Τι κάνει;
– Έχει πολλές ασχολίες και λίγο χρόνο για μένα.
– Σου φέρεται άσχημα; Σε υποβιβάζει; Κρύβεται;
– Όχι. Αλλά θα τα κάνει κάποια στιγμή και αυτά.

Έτσι μου λένε οι φίλες μου. Πολύ πιθανό να μιλάει ο φόβος τους, γιατί δεν μπορούν να τον ελέγξουν. Άλλη εύκολη ταμπέλα είναι το «χειριστικός».
– Πώς προέκυψε το «χειριστικός»;
– Να, του ζήτησα να με εξυπηρετήσει σε κάτι και δεν το έκανε. Μου είπε ότι είχε δουλειά. Όταν όμως εκείνος μου ζητήσει κάτι, εγώ το κάνω.
– Γιατί είναι εκείνος ο χειριστικός που δεν ήθελε να κάνει κάτι και δεν είσαι εσύ που του ζητάς να
κάνει κάτι;

Έχουμε χάσει τις ισορροπίες. Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι υπέροχο να είναι υποστηρικτικές. Αλλά η πρώτη υποστηρικτική σχέση που χρειάζεται να δημιουργήσουμε είναι με τον εαυτό μας. Πρώτο red flag. Πόσο εγωιστής είμαι; Αν θέλω να δημιουργώ σχέσεις με άλλους, θα χρειαστεί να δουλέψω τον εγωισμό, τον εγωκεντρισμό μου.

Με ρώτησαν πρόσφατα: «Καλά, δεν είναι απαράδεκτο που του ζήτησα να έρθει να με πάρει
από τη δουλειά και μου απάντησε “δεν μπορώ γιατί είμαι έξω για καφέ με έναν φίλο που έχω να τον συναντήσω καιρό;”».
– Ήσουν άρρωστη;
– Όχι, δεν είχα αυτοκίνητο, ήταν για σέρβις. Δεν όφειλε να έρθει να με πάρει;
– Καλά, έχεις σύντροφο για να σε υπηρετεί ή για να συμπορεύεστε;

Όσο σκάβαμε εσωτερικά, το πρόβλημα μέσα της δεν ήταν ότι δεν πήγε να την πάρει, αλλά ότι ήταν για καφέ με τον φίλο του.
– Τι σε πειράζει που ήταν για καφέ με τον φίλο του; ρώτησα.
– Ζηλεύω, ήταν η απάντηση. Γιατί να μη θέλει να είναι μαζί μου;

Εγωισμός – εγωτισμός, λοιπόν. Έχω σύντροφο, δεν φυλακίζω τον σύντροφο. Έχω σύντροφο, δεν απαιτώ από τον σύντροφο. Δεν θα θέλει ο άλλος πάντα αυτό που θέλω εγώ. Δεύτερο σημείο καμπάνας είναι το ghosting. Αν βλέπεις ότι κάποιος έχει τάσεις εξαφάνισης, ασυνέπειας ή φυγής, υπάρχουν δύο εξηγήσεις: δεν σε θέλει και πολύ ή έχει διπλή ζωή. Συνήθως όσοι ελκύουν ανθρώπους
που δεν ξέρουν τι θέλουν, έχουν διπλές ζωές, μένουν σε άλλη πόλη – δηλαδή υπάρχει απόσταση– φοβούνται οι ίδιοι τη δέσμευση ασυνείδητα ή αρέσκονται σε σχέσεις αδρεναλίνης. Αν λοιπόν ελκύεις ανθρώπους που τη μία είναι έτσι και την άλλη αλλιώς, επένδυσε μέσα σου και άκου τον εαυτό σου τι λέει για τη δέσμευση.

Βαριέσαι εύκολα; Θεωρείς την ηρεμία βαρετή; Λες μέσα σου «καλά είμαι και μόνος μου, σιγά μην ξεβολεύομαι τώρα»; «Ποιον να εμπιστευτώ; Κανείς δεν αξίζει εμπιστοσύνη»; Απάντησε ειλικρινά για να δεις τι πιστεύεις μέσα σου. Τα έχω περάσει κι εγώ. Όταν δημιούργησα μια σχέση απόστασης ήταν γιατί κι εγώ φοβόμουν τη δέσμευση. Στην αρχή λοιπόν που ελκύουμε κάποιον, έχει αυτό που πιστεύουμε ότι θέλουμε. Ήταν αυτό που ήθελα στην πορεία; Φυσικά και όχι. Ο φόβος που με όριζε μου έλεγε «μη
δεσμευτείς». Τα συναισθήματα, η οικειότητα, η καθημερινότητα φέρνουν μπελάδες. Δεν φταίει ο άλλος λοιπόν που καλούμε κοντά μας, αλλά η δική μας ανειλικρίνεια.

Ως προς τους άλλους; Όχι. Ως προς τον εαυτό μας. Ποιο είναι το σημαντικότερο red flag; Η έλλειψη επικοινωνίας. Αν δεν επικοινωνούν ουσιαστικά οι άνθρωποι, δεν μπορούν να δημιουργήσουν τίποτα. Δημιουργούν μια εξαγορά. Αυτό και μόνο. Δες τι πουλάς για να δεις τι αγοράζει ο άλλος. Αν παρουσιάζεις τα χρήματά σου, θα ελκύσεις ανθρώπους που θα έρθουν για αυτά.

Αν παρουσιάζεις το σώμα σου, θα προσελκύσεις άνθρωπο που κοιτάει την εξωτερική εμφάνιση. Αν παρουσιάζεις το μυαλό σου, την ειλικρίνειά σου, την καρδιά σου, θα προσελκύσεις άνθρωπο που τον ενδιαφέρεις εσύ. Χρειάζεται να γνωρίζουμε πώς αυτοπαρουσιαζόμαστε για να μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα red flags. Όπως και τι ανάγκες έχουμε εκείνο το διάστημα: αν έχεις ανάγκη κάτι εφήμερο ή κάτι πιο ουσιαστικό. Ό,τι ανάγκες κι αν έχεις, αν μπορείς να είσαι ειλικρινής και αυθεντικός με εσένα και τους άλλους, θα είσαι πάντα κερδισμένος.

Σε έναν άνθρωπο που ξέρει τι θέλει, κανένα red flag δεν συνυπάρχει στο πεδίο του. Όταν έχουμε
και νιώθουμε αδυναμίες, τότε τους δίνουμε υπόσταση, καθώς τις προβάλλουμε, και ο άλλος μπαίνει στον ρόλο της προβολής. Δίνουμε εν αγνοία μας την άδειά μας να συμβεί και να βιώσουμε την όποια αδυναμία μας. Ένα άλλο κομμάτι ισχυρής καμπάνας είναι η ζήλια. Είναι υπέροχη όταν ζει στο λίγο, έτσι για να υπάρχει το σπίρτο της κατάστασης, όταν όμως είναι καθημερινή και εξαρτώμενη σημαίνει ότι υπάρχει έντονη έλλειψη πραγματικής επικοινωνίας και αυτή η έλλειψη δημιουργεί πιθανότητες και σενάρια στον καθένα ξεχωριστά.

Τα σενάρια τρέφονται από τα ίδια τα άτομα. Όταν ο ένας ζηλεύει πολύ, ο άλλος ενδέχεται να του το πυροδοτεί για να τον πειράζει. Το έχω ακούσει και αυτό: «Με ζηλεύει και κατά βάθος το απολαμβάνω και τον τσιτώνω και λίγο». Ένα πράγμα χρειάζεται να κατανοήσουμε: αν δεν υπάρχει επικοινωνία, δεν υφίσταται σχέση. Και κάτι ακόμη: μη φοβάσαι να χάσεις ανθρώπους. Να φοβάσαι μη χάσεις εσένα. Να
μαθαίνεις από τον κάθε άλλο. Όχι για να κλείνεσαι στον εαυτό σου, αλλά για να γίνεσαι καλύτερος. Εσύ δημιουργείς το μέλλον σου.

Τα red flags υπάρχουν αν εσύ μέσα σου ασχολείσαι με τα αρνητικά των άλλων. Αν γίνεσαι ένας θετικός άνθρωπος, όχι αδύναμος, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα. Επικοινώνησε εσύ με ωφέλιμο τρόπο και άσε τον άλλο να είναι ο εαυτός του. Πρόκειται για το καλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις σε εσένα.

Διαβάστε επίσης: Σόφη Πασχάλη: Τα συναισθήματά μας επιφέρουν μηνύματα!