Tην απόλυτη συμπαράστασή του στους συγγενείς των 57 νεκρών και τους τραυματίες στα Τέμπη, εκφράζει ο Σύλλογος Συγγενών θανόντων και εγκαυματιών στην πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου 2018 στο Μάτι, με την ευχή, όπως επισημαίνει σε ανακοίνωσή του, «να αποκαλυφθεί η αλήθεια και να δικαιωθούν τα θύματα, ώστε να μην ακολουθηθεί η πορεία που επελέγη για το δικό μας έγκλημα». 

Στην ανακοίνωσή τους σημειώνουν ωστόσο πως δεν προτίθενται να συμμετέχουν οργανωμένα στις συγκεντρώσεις της Παρασκευής,, αναφέροντας χαρακτηριστικά:

«Η πόλωση, ωστόσο, που έχει δημιουργηθεί τις τελευταίες ημέρες, μας κάνει να θεωρούμε πως δεν θα ήταν σωστό, τη δεδομένη στιγμή, να παρευρεθούμε οργανωμένα στα συλλαλητήρια της 28/2, για να αποκλειστούν συνειρμοί και υπόνοιες καπηλείας της χρονικής συγκυρίας.

Τον δέοντα σεβασμό ζητούμε να επιδείξουν και όσοι, επικαλούμενοι τους 104+ θανόντες και 57 εγκαυματίες μας, καλούν κατοίκους των πληγεισών περιοχών από τη φονική πυρκαγιά του 2018, να συμμετέχουν στη συγκέντρωση.

Η μαύρη επέτειος για την τραγική απώλεια 57 αθώων ψυχών, συμπίπτει με την εκπνοή της Δίκης σε Β΄Βαθμό στο Εφετείο Αθηνών, που σηματοδοτεί για εμάς την κορύφωση, σε μεγάλο βαθμό, των επίμονων αγώνων μας για δικαίωση των 104+ θανόντων και 57 εγκαυματιών μας, καθώς αυτές τις ημέρες οφείλουμε να είμαστε επικεντρωμένοι στις απολογίες των 3 τελευταίων κατηγορουμένων και την πρόταση της Εισαγγελέως που ακολουθεί.

Αγώνες, που δίνονται, από την πρώτη στιγμή, όχι μόνο για να χαρακτηριστεί ως κακούργημα το έγκλημα (και όχι πλημμέλημα), αλλά και στην επικοινωνιακή λαίλαπα που εντέχνως καλλιεργήθηκε, ότι «φταίμε που καήκαμε», χωρίς να υπάρχει ουσιαστική κάλυψη από ΜΜΕ, όπως και σε άλλες αντίστοιχες υποθέσεις που εκκρεμούν, ενώ δεν επικοινωνείται η συγκάλυψη του εγκλήματος!

Η στάση μας, 7 χρόνια σχεδόν, είναι γνωστή σε όλους. Είμαστε δίπλα σε κάθε γονιό που έχασε το παιδί του, σε κάθε συγγενή που έχασε τον άνθρωπό του, σε κάθε τραυματία που βίωσε και θα βιώνει την τραγική ημέρα. Συνεχίζουμε να μαχόμαστε για την απόδειξη της αλήθειας και την απόδοση δικαιοσύνης σε κάθε έγκλημα που τα αίτια του ανάγονται στις χρόνιες παθογένειες του κράτους μας, μην επιτρέποντας και καταδικάζοντας κάθε προσπάθεια συγκάλυψης ή αποπροσανατολισμού από την αλήθεια.

Συμπαραστεκόμαστε σε όσους αγωνίζονται για τη δικαίωση των θυμάτων τους, έστω και αν ο δικός μας δρόμος μέχρι σήμερα υπήρξε μοναχικός και δύσκολος. Αναγνωρίζοντας, ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε καμία άλλη παράμετρο, παρακολουθούμε όσα εκτυλίσσονται γύρω μας και προσπαθούμε να ενεργούμε προς τους κοινούς σκοπούς μας χωρίς να παίρνουμε άλλη θέση πέραν αυτής που θεωρούμε ότι αρμόζει, με ΣΕΒΑΣΜΟ και ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΤΗΤΑ στη μνήμη των θυμάτων που χάθηκαν, των θυμάτων που παλεύουν ακόμη, και προς όλους».