Σύσσωμη η οικογένειά του φωτογραφίζεται στην αίθουσα «Παύλος Μπακογιάννης»

Με υπερηφάνεια σύσσωμη η οικογένεια του Κώστα Μπακογιάννη έδωσε το παρών στην τιμητική εκδήλωση για την ονοματοδοσία της αίθουσας 168 του Κοινοβουλίου σε αίθουσα «Παύλος Μπακογιάννης».

Ο ίδιος ο Κώστας Μπακογιάννης το χαρακτήρισε ως μια σπουδαία τιμή που αποδόθηκε στον πατέρα του. Τόνισε επίσης τη σημασία που έχει για την οικογένειά του που 35 χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη, η μνήμη του παραμένει ζωντανή.

Κώστας Μπακογιάννης: Η συνάντηση στην Ευρυτανία με αδελφή του πατέρα του, που ζει στην Αμερική – «Η σπουδαιότερη στιγμή του καλοκαιριού»

Η ανάρτηση του Κώστα Μπακογιάννη

«Η τιμή που αποδίδεται στον πατέρα μας, με την ονοματοδοσία της αίθουσας 168 του Κοινοβουλίου σε αίθουσα «Παύλος Μπακογιάννης», είναι σπουδαία.

Θα ήθελα, εκ μέρους της οικογένειάς μας, να ευχαριστήσω τη Βουλή των Ελλήνων και ιδιαίτερα τον Πρόεδρο, κ. Τασούλα. Έχει μεγάλο νόημα, ειδικά για τα παιδιά μας, ότι 35 χρόνια μετά τη δολοφονία του, η μνήμη του παραμένει ζωντανή.

Εισηγούμενος στη Βουλή το νομοσχέδιο για την άρση των συνεπειών του Εμφυλίου Πολέμου, μίλησε για την ύπαρξη της πολιτικής ζωής, με νέους όρους. Επέμεινε πως μπορούμε να διαφωνούμε, γιατί μπορούμε να συνυπάρχουμε.

Είναι η Ελλάδα, έλεγε. Είναι ο λαός, είναι η δημοκρατία. Και μετά, έρχονται οι ιδεολογίες και τα προγράμματα. Οι γενιές που έρχονται, ήταν αυτές που τον αφορούσαν. Η στυγερή του δολοφονία διέκοψε την κοινοβουλευτική του πορεία προς και για μια νέα πολιτική λογική και ηθική. Αυτός ήταν και ο ομολογημένος σκοπός των τρομοκρατών. Στις 26 Σεπτέμβριου του 1989, η Βουλή συνεδρίασε χωρίς τον Βουλευτή Ευρυτανίας.

Όλα όσα πίστευε ο ίδιος, συμπυκνωθήκαν μέσα στις λίγες λέξεις του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, εδώ στη Βουλή, λίγα λεπτά αφού εξέπνευσε. Μαζί, και του Χαρίλαου Φλωράκη και του Κωστή Στεφανόπουλου. Αργότερα, κάποιοι μίλησαν, όχι για το πολιτικό θαύμα του ’89, αλλά για το «βρώμικο ’89». Η ιστορική υπέρβαση έμεινε ανυπεράσπιστη και σπιλώθηκε από τις σκοτεινές δυνάμεις του λαϊκισμού, της διχόνοιας και των άκρων.

Όμως, οι ιδέες του Παύλου Μπακογιάννη, ακόμα και αν κάποιοι προσπάθησαν να τις θάψουν, ήταν σπόρος. Σπόρος που βλάστησε και έγινε δέντρο που σήμερα παράγει καρπούς για την Ελλάδα, για τον τόπο του, την Ευρυτανία, για το κόμμα του, τη Νέα Δημοκρατία. Για τις νέες γενιές, για την ίδια τη δημοκρατία».