Τσίπρας: Στόχος της συγκάλυψης η εξουσία – Οι κινητοποιήσεις για τα Τέμπη προειδοποίηση και για την αντιπολίτευση

Σκληρή επίθεση στην κυβέρνηση και στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, εξαπέλυσε ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας με επίκεντρο την υπόθεση των Τεμπών, μιλώντας στην ημερίδα του φερώνυμου Ινστιτούτου.

«Τα Τέμπη είναι ο αδιάψευστος καθρέφτης της καθεστωτικής αδιαφορίας για τις ανθρώπινες ζωές. Ο στόχος της συγκάλυψης είναι ένας και μοναδικός: η Εξουσία. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης οργάνωσε τις παρακολουθήσεις προκειμένου να διευρύνει την εξουσία του. Ενορχήστρωσε το μπάζωμα και τη συγκάλυψη, προκειμένου να διατηρήσει την εξουσία του. Απάντηση ελπίδας είναι η πρόσφατη κινητοποίηση με αίτημα την δικαιοσύνη. Οι λαϊκές κινητοποιήσεις για τα Τέμπη όμως αποτελούν και προειδοποίηση και για την προοδευτική αντιπολίτευση».

Ο κ. Τσίπρας αναφέρθηκε στις τρεις υποθέσεις των Τεμπών, των υποκλοπών και της Πύλου που όπως υποστήριξε έχουν κοινό παρονομαστή την παρόμοια μεθόδευση της συγκάλυψης από την πλευρά του Μεγάρου Μαξίμου.

Είπε μεταξύ άλλων ο κ. Τσίπρας: «η επομένη των Τεμπών είναι ο πιο αδιάψευστος καθρέφτης της υποκρισίας, του κυνισμού, της καθεστωτικής αδιαφορίας θα έλεγα, για τις ανθρώπινες ζωές. Και είναι βαρύτατες οι ευθύνες εκείνων που διαχειρίστηκαν μια εθνική τραγωδία με όρους προσωπικής και κομματικής ιδιοτέλειας, κακοποιώντας κάθε έννοια δικαιοσύνης. Είναι βαρύτατες οι ευθύνες όσων στα ερωτήματα και τις ενστάσεις που διατυπώνονταν, τον τελευταίο ενάμισι χρόνο, αρκούνταν στην αλαζονική επισήμανση ότι το θέμα έληξε οριστικά με την ευρεία νίκη του κυβερνώντος κόμματος στις εθνικές εκλογές του ’23. Και συνόδευαν την αλαζονεία τους με την ύβρη των επιθέσεων σε όσους επέμεναν να αναζητούν την αλήθεια, ακόμη και στους γονείς των θυμάτων. Ήταν οι συνωμοσιολόγοι, οι τερατουργοί, οι ψεκασμένοι».

Συμπυκνώνοντας για τις τρεις υποθέσεις των Τεμπών και των υποκλοπών είπε ότι ο πρωθυπουργός «οργάνωσε τις παρακολουθήσεις προκειμένου να διευρύνει την εξουσία του. Ενορχήστρωσε το μπάζωμα και τη συγκάλυψη, προκειμένου να διατηρήσει την εξουσία του. Γιατί, ας μη ξεχνάμε μια κρίσιμη παράμετρο: Μόλις ενάμισι μήνα μετά το έγκλημα των Τεμπών, είχαμε εκλογές. Αν γίνονταν τότε γνωστά, όσα έχουν αποκαλυφθεί σήμερα, δεν θα τολμούσε κανείς να χαρακτηρίσει το έγκλημα των Τεμπών, απλώς δυστύχημα. Και η αναζήτηση ευθυνών δε θα διαχέονταν στις διαχρονικές ανεπάρκειες του κράτους και του πολιτικού συστήματος, αλλά στις πολύ συγκεκριμένες ευθύνες της παρούσας κυβέρνησης. Και αναγκαστικά αυτή η συζήτηση δε θα τελείωνε τις επόμενες ημέρες, αλλά θα έφτανε ως και τη μέρα των εκλογών. Έπρεπε λοιπόν πάση θυσία να ξεχαστεί. Για αυτό και οι μπουλντόζες έλαβαν εντολή να μπαζώσουν, το επόμενο κιόλας πρωί. Για να θάψουν το έγκλημα».

Μίλησε για την κρίση αξιοπιστίας της δικαιοσύνης αποδίδοντας όμως την ευθύνη σε ένα τμήμα της ηγεσίας της δικαιοσύνης. Είπε συγκεκριμένα: «Υπάρχουν δικαστές που σέβονται το λειτούργημά τους και προσπαθούν για το καλύτερο. Το απόστημα αφορά δυστυχώς ένα τμήμα της ηγεσίας της. Τον Οκτώβρη του 23 όταν οι εισαγγελείς πρωτοδικών έχοντας κάνει μια πολύ ουσιαστική και ποιοτική δουλειά, ήταν έτοιμοι να διασταυρώσουν τη λίστα των θυμάτων του Predator με τις λίστες των ατόμων που είχε παρακολουθήσει η ΕΥΠ, και να επιβεβαιώσουν την προφανή συνάφεια, παρενέβη η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και τους πήρε την υπόθεση από τα χέρια. Έπρεπε βλέπετε, η υπόθεση αυτή να πάει σε ασφαλέστερα χέρια. Και πήγε. Από ότι φαίνεται η μόνη ισχυρή παρέμβαση της δικαιοσύνης στην υπόθεση των υποκλοπών, ήταν αυτή απέναντι στην, από το Σύνταγμα αρμόδια, ανεξάρτητη αρχή, την ΑΔΑΕ, και τον κ. Ράμμο, προκειμένου να μην ολοκληρώσει το έργο της και να μην αποκαλύψει τα πειστήρια του εγκλήματος».

Ο κ. Τσίπρας μίλησε για τον νόμο περί ευθύνης υπουργών: «Μου κάνει τρομακτική εντύπωση ότι πεντέμισι χρόνια τώρα η κυβέρνηση, ενώ έχει φέρει στη Βουλή εκατοντάδες αλλαγές στη ποινική νομοθεσία, ενώ έχει ψηφίσει άλλους εκτελεστικούς νόμους, δεν έχει τροποποιήσει το νόμο περί ευθύνης υπουργών. Και αναρωτιέμαι γιατί; Μήπως το ξεχάσανε; Μήπως τους διέφυγε; Ή μήπως μετά τις υποκλοπές και τα Τέμπη, υπάρχει σκοπιμότητα; Δε ξέρω ποιος μπορεί να εισηγείται στον πρωθυπουργό ότι θα υπάρξει ποτέ δικαστής που θα αποφανθεί ότι μπορεί ένας νόμος να υπερβαίνει το Σύνταγμα. Σε κάθε περίπτωση όμως, δεν έχει παρά να φέρει άμεσα στη Βουλή προς κύρωση τον εκτελεστικό νόμο περί ευθύνης υπουργών. Αλλιώς θα είναι σαν να επιβεβαιώνει, όχι μόνο σκοπιμότητα συγκάλυψης αλλά και την ίδια την ενοχή του για τις συγκλονιστικές αυτές υποθέσεις».

Ο πρώην πρωθυπουργός εξέφρασε την αγνοία του για το που μπορεί να οδηγήσει η σημερινή απαξίωση των θεσμών και εξήγησε: « Η σημερινή βεβαιότητα του πολίτη, μετά από όλα αυτά, ότι όλα είναι στημένα και προκατασκευασμένα. Η βεβαιότητα ότι πλέον το δίκαιο είναι υπό διωγμό και η αλήθεια είναι ο μεγάλος εχθρός εκείνων που εκ του Συντάγματος και της λαϊκής εντολής, έχουν καθήκον να την υπερασπίζονται. Και το τι επακολουθεί σε μια κοινωνία που βιώνει συστηματικά μια τέτοια κατάσταση, το γνωρίζουμε όλοι. Απαξίωση, που συχνά καίει μαζί με τα ξερά και τα χλωρά. Αποχή από τις δημοκρατικές διαδικασίες, όπως οι εκλογές. Κερκόπορτα ανοιχτή, για να περάσει το τέρας της άκρας δεξιάς, του ρατσισμού και του διαλυτικού μίσους. Απογοήτευση και απόγνωση, με απρόβλεπτες συνέπειες».

Χτύπησε όμως καμπανάκι και για τις προοδευτικές δυνάμεις: «Επιβάλλεται απ’ όλους, κατά τη γνώμη μου, και κυρίως από το προοδευτικό φάσμα του πολιτικού μας συστήματος, από κάθε δημοκρατικό άνθρωπο, κάθε συλλογικότητα, μια νέα περίσκεψη. Και μια νέα ανάγνωση και στάση, χωρίς τα χτεσινά στερεότυπα και τους κομματικούς, μικροκομματικούς, ή και προσωπικούς εγωισμούς. Η πρωτοφανής στον όγκο, αλλά και στην ώριμη και δημοκρατική αποφασιστικότητα, πρόσφατη κινητοποίηση, με το αίτημα για δικαιοσύνη, φως, οξυγόνο, αποτελεί κατά τη γνώμη μου μια απάντηση ελπίδας. Γιατί συνένωσε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, με διαφορετικές πολιτικές ή και κομματικές προτιμήσεις, διαφορετικά ιδεολογικά πιστεύω, από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, σε μια μαχητική ομοφωνία δημοκρατίας και δικαιοσύνης.

Κι εδώ προκύπτουν από την πραγματικότητα κρίσιμα ερωτήματα για το πολιτικό σύστημα, ιδιαίτερα για τις πολιτικές δυνάμεις που διακηρύσσουν ότι παραμένουν πιστές, κάθε μια με το δικό της τρόπο φυσικά, στις δημοκρατικές και προοδευτικές αξίες. Μπορούν να επαναφέρουν την εμπιστοσύνη; Μπορούν να συμφωνήσουν σε ένα μίνιμουμ σχέδιο αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που θα επουλώσει τις πληγές της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης, όταν δε μπορούν να συμφωνήσουν ακόμη και για έναν κοινό βηματισμό μέσα στο κοινοβούλιο;

Ας μη κρυβόμαστε, η εικόνα εκεί έξω δεν είναι καλή, ούτε για την αντιπολίτευση. Ανεξάρτητα ποιος έχει το δίκιο και ποιος το άδικο. Και αυτό μας αφορά όλους, τον καθένα από εμάς μας. Σε κάθε περίπτωση, τα Τέμπη, η Πύλος, οι υποκλοπές, οι μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις, αποτελούν και μια προειδοποίηση προς όλους. Αν δεν υπάρξει έγκαιρη και πειστική απάντηση, που θα λάβει υπόψη τις διεργασίες και τις αντιδράσεις της κοινωνίας, υπάρχει ο κίνδυνος να γίνουν μέρος του προβλήματος, και εκείνοι που εκ των πραγμάτων οφείλουν να είναι μέρος της λύσης».

Αναφέρθηκε στο διεθνές περιβάλλον μετά την εκλογή Τραμπ, λέγοντας: «Βλέπουμε με την επανεκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ, πόσο αμφισβητείται πλέον η χρησιμότητα του Διεθνούς δικαίου, ως κανονιστικού πλαισίου επίλυσης διεθνών διαφορών. Και πώς τη θέση του παίρνει ένας και μόνο κανόνας: Το δίκιο του ισχυρού. Aν αποδεχθούμε το δίκαιο του ισχυρού στις διεθνείς σχέσεις, θα το αποδεχτούμε και στις χώρες μας, στις κοινωνίες μας, στη ζωή μας. Θα αποδεχθούμε η δημοκρατία και η δικαιοσύνη να καταληφθούν από ολιγάρχες και μεγάλα συμφέροντα.

Θα αποδεχθούμε οι κυβερνήσεις να ελέγχουν την ενημέρωση, τη δικαιοσύνη, τις ζωές μας. Και αυτός είναι ένας επιπρόσθετος λόγος να αγωνιούμε, τόσο για το διεθνές δίκαιο, όσο και για το κράτος δικαίου σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο».

Ρεπορτάζ: Γιάννης Φασουλάς