“Η πρώτη και η τελευταία μου κούρσα”..

Πες το αδυναμία της στιγμής, έκρηξη της αδρεναλίνης, δεν ξέρω..Αυτό που γνωρίζω όμως είναι πως ήταν το πιο μοιραίο μου λάθος που μου στοίχισε τη ζωή.

Δεν θυμάμαι και πολλά από εκείνη την μέρα.. Ήταν όμως το δώρο που ήθελα από μικρός, το ονειρευόμουν σε όλη μου την ζωή.

Η μοτοσυκλέτα μεγάλου κυβισμού που ονειρευόμουν από πάντα να οδηγήσω..

Οδηγούσα από πάντα μοτοσυκλέτες. Είχα στόχο στην ζωή μου να συμμετάσχω σε αγώνες. Δεν πρόλαβα όμως.

Πόσο είχα χαρεί όταν την είδα με την μπλε κορδέλα και το ασορτί κράνος. Δεν περιγράφεται αυτό που ένιωσα. Επιτέλους είχα την δική ΜΟΥ μοτοσυκλέτα! Δεν ήταν όνειρο.

Επιτέλους έφτασε η ώρα να την καβαλήσω! Δεν χρειάζομουν το κράνος μια βόλτα μέχρι τα βουνά θα πήγαινα. Τι το χρειαζόμουν; Μεγάλο λάθος όμως…

Καθώς πήγαινα, δεν ξέρω ένιωσα κάτι αλλιώτικο. Κάτι να με σπρώχνει να αναπτύξω ταχύτητα, και να κάνω αυτό που πάντα ήθελα. Συνεχόμενες σούζες. Όχι δεν θα το κάνω, δεν έχω κράνος. Όχι θα το κάνω. Έχω κάνει άπειρες φορές σούζες χωρίς το κράνος. Η μεγάλη στιγμή μου έφτασε. Ήμουν μόνος, εγώ και η μοτοσυκλέτα μου. Ένιωσα ελεύθερος και άρχισα..

Όπως καταλαβαίνετε δεν ξέρω τι έγινε μετά. Θυμάμαι μόνο πως ήμουν σε ένα γκρεμό με την μοτοσυκλέτα μου από πάνω μου... Δεν υπάρχει κανείς τριγύρω, δεν ξέρω τι ώρα είναι. Νυστάζω πολύ..

Δεν γνωρίζω ποιoς με βρήκε ή πότε με βρήκε και σε τι κατάσταση ήμουν. Ξέρω μόνο ότι έφυγα αφήνοντας πίσω τα αγαπημένα μου πρόσωπα, την ημέρα των γενεθλίων μου..

Συγγνώμη ρε μπαγάσες μου που έφυγα τόσο νωρίς, πριν καν αρχίσουμε να υλοποιούμε τους στόχους μας. Συγγνώμη που δεν θα είμαι εκεί για να γελάμε με τα χαζά πράγματα που θα κάνετε.. Συγγνώμη που δεν θα είμαι παρών στις χαρές σας..

Μα πάνω απ’όλα συγγνώμη ρε πατέρα που σου στέρησα την στιγμή να με δεις μεγάλο, κι εσένα ρε μάνα συγγνώμη που θα σου στερήσω τον μονάκριβο γιο σου..

Δεν το ήθελα αυτό αλλά έτσι είναι η ζωή όταν παίζεις παιχνίδια μαζί της.. Είχα επιλογή να σωθώ αν έβαζα αυτό το άτιμο το κράνος, μα ο ενθουσιασμός έλεγχε την λογική μου και δεν το έκανα..

Γι’ αυτό ρε μάγκες μου φοράτε το ρημάδι το κράνος, μην κάνετε πως δεν υπάρχει.. Μην αναγκάσετε τους δικούς σας ανθρώπους να ζήσουν χωρίς εσάς..

VIRAL