Ο άνθρωπος που μπαίνει κάθε απόγευμα στα σπίτια μας με το μειλίχιο ύφος που ανακοινώνει κρούσματα κορονοϊού αλλά και νεκρούς λέγεται Σωτήρης Τσιόδρας. Τον ξέρει πλεον όλη η Ελλάδα αφού είναι ο πιο συνεπής επισκέπτης στα σπίτια μας αυτές τις μαύρες μέρες.
Ο τρόπος που μιλάει σε καθηλώνει είτε είσαι επιστήμονας, είτε είσαι δημοσιογράφος, είτε είσαι πολίτης. Ρουφάς κάθε του κουβέντα. Κάθε λεπτό. Κάθε στιγμή.
Σήμερα ο Σωτήρης Τσιόδρας λύγισε. Την ώρα της ενημέρωσης και ενώ αναφερόταν στους ηλικιωμένους και που όπως είπε είναι οι πατεράδες και οι μανάδες όλων μας και οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας. Και έσπασε η φωνή του και ένας κόμπος στον λαιμό δεν τον άφηνε να μιλήσει. Γιατί είναι δύσκολο να μιλάς για νεκρούς. Και χρειάστηκε πολλή δύναμη για να μπορέσει να ξαναβρεί την αυτοσυγκράτησή του και να συνεχίσει. Και να πνίξει τα δάκρυα που τον έπνιγαν.
Είναι δύσκολο να μιλάς για θάνατο. Είτε είσαι γιατρός, είτε είσαι δημοσιογράφος.
Και κανείς δεν χαίρεται με τον θάνατο. Μόνο να τον ξορκίζει θέλει. Αλλά δυστυχώς, η δουλειά των γιατρών είναι να τον πολεμάνε και η δουλειά των δημοσιογράφων είναι να τον ανακοινώνουν.
