A. Μπουσδούκου στο ΕΡΤΝews: Ευθύνη μας το πώς χειριζόμαστε την τεχνολογία στα ΜΜΕ – Δεν έχω σκεφτεί καθόλου να επιστρέψω στην τηλεόραση

Μια συνέντευξη με την Διευθύνουσα Σύμβουλο του iMeD, Άννα Μπουσδούκου φιλοξένησε στον «Επίλογο» ο Απόστολος Μαγγηριάδης, με την ευκαιρία της έναρξης εργασιών του Διεθνούς Φόρουμ Δημοσιογραφίας που ασχολείται με τις νέες τάσεις στα ΜΜΕ, με το ρόλο της τεχνολογίας αλλά και θεμάτων όπως τα fake news και η παραπληροφόρηση.

Μιλώντας στο ΕΡΤNews η κ. Μπουσδούκου επεσήμανε πως η κρίση στα ΜΜΕ είναι παγκόσμια και πως ο ρόλος της τεχνολογίας είναι κομβικός – ωστόσο οι δημοσιογράφοι είναι που φέρουν την ευθύνη για το είδος χρήσης που θα κάνουν και το εάν θα της ανοίξουν την πόρτα ώστε «να μας αντικαταστήσει πλήρως».

Η ίδια μίλησε για το έργο του iMeD την τελευταία πενταετία, ενώ στο σχετικό ερώτημα για το εάν σκέφτεται την επιστροφή της στην τηλεόραση απάντησε αρνητικά, λέγοντας πως «ως συνέχεια της πορείας, της όποιας πορείας είχα σημειώσει μέχρι την στιγμή που σταμάτησα το καλοκαίρι του 2018, μαθαίνω πολύ περισσότερο, δεν πασχίζω να πείσω για τα πράγματα που με ανησυχούν και μ’ ενδιαφέρουν».

Ολόκληρη η συνέντευξη της Άννας Μπουσδούκου στον Απόστολο Μαγγηριάδη:

Απόστολος Μαγγηριάδης:  Κυρίες και κύριοι καλησπέρα, βρισκόμαστε στους χώρους της Πειραιώς 260, εδώ που σήμερα ξεκινάει το Διεθνές Forum της Δημοσιογραφίας και φιλοξενούμαστε από την κα Άννα Μπουσδούκου που είναι η συνιδρύτρια και Διευθύνουσα Σύμβουλος στο imedD.  Κυρία Μπουσδούκου, Άννα θα μου επιτρέψεις, ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία.

Άννα Μπουσδούκου: Εγώ ευχαριστώ. Καλώς ήρθες πρώτα απ’ όλα.

Απόστολος Μαγγηριάδης: Ευχαριστώ πολύ. Γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, είμαστε πολλά χρόνια συνεργάτες, οπότε αφήνουμε τους πληθυντικούς. Θέλω να μου εξηγήσεις τι ακριβώς γίνεται εδώ, τι είναι το Διεθνές Forum Δημοσιογραφίας και τι θα δούμε σε αυτό.

Άννα Μπουσδούκου:  Θα δούμε πάρα πολλά πράγματα, γίνονται πάρα πολλά πράγματα και όλο αυτό συμβαίνει ακριβώς επειδή συνεργάζονται πάρα πολλοί συμμετέχοντες για όλα αυτά τα πράγματα. Εν ολίγοις, μιλάμε για το Ετήσιο Διεθνές Σημείο Συνάντησης και η Πειραιώς 260 πια μας ταιριάζει πάρα πολύ αλλά και για το imedD τον Οργανισμό μας, που όλα αυτά τα χρόνια έχει αναπτύξει συνεργασίες με Διεθνείς και φυσικά από την Ελλάδα συναδέλφους, αλλά φυσικά και Οργανισμούς και ευρύτερα εγχειρήματα, όπου προσφέρεται μια πλατφόρμα έτσι ώστε να γίνει ανταλλαγή απόψεων, ιδεών, προβληματισμών κυρίως, γιατί θα μιλήσουμε δημοσιογράφοι για την δημοσιογράφοι γύρω από αυτό το δυστοπικό περιβάλλον της Ενημέρωσης.

Απόστολος Μαγγηριάδης: Να πούμε λίγο περισσότερα, ποια είναι ακριβώς τα θέματα στην ατζέντα;

Άννα Μπουσδούκου: Τα θέματα στην ατζέντα φυσικά είναι η απαξίωση. Πριν από 2 χρόνια μιλούσαμε για την έλλειψη εμπιστοσύνης του κοινού προς την δημοσιογραφία, αλλά και των δημοσιογράφων των ίδιων, ημών δηλαδή ως προς είτε τις συνθήκες εργασίας μας, είτε το περιβάλλον, είτε το τελικό παραγόμενο περιεχόμενο, αλλά πλέον μιλάμε για την απαξίωση. Η απαξίωση της ενημέρωσης από τον κόσμο, από το κοινό, η πάρα πολύ ισχυρή θέση μέσα στο δωμάτιο που έχει καταληφθεί από την τεχνολογική επανάσταση, την τεχνητή νοημοσύνη η οποία έχει μπει παντού και στα newsrooms, αλλά έχει φτάσει και στους δέκτες του κοινού, είτε είναι οι χρήστες ψηφιακών Μέσων, είτε ευρύτερα το κοινό. Είναι βεβαίως ο μεγάλος προβληματισμός γύρω από την βιωσιμότητα μοντέλων ενημέρωσης, διότι ξέρουμε τα προβλήματα, όλοι δυσανασχετούμε μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον, από’ όποια θέση κι αν βρισκόμαστε και σίγουρα όλοι ως κοινό, γιατί είμαστε όλοι κοινό, αλλά κανείς δεν ξέρει ποια είναι η τέλεια λύση.

Απόστολος Μαγγηριάδης: Θα σε διέκοπτα γι’ αυτό, αλλά νομίζω ότι έχεις απόλυτο δίκιο, ότι όλοι αντιλαμβανόμαστε τα προβλήματα, αλλά κανείς δεν μπορεί να βρει αυτή την στιγμή την λύση. Θέλω να μιλήσουμε λίγο για την τεχνολογία. Θα σου πω ένα παράδειγμα. Προχθές όπως θα είδες έγινε το debate των υποψηφίων αρχηγών του ΠΑΣΟΚ και πριν ξεκινήσουμε έβαλα στο chat gpt ένα ερώτημα. Προσπάθησα να ζητήσω ένα καλό ερώτημα για τους υποψήφιους βουλευτές. Καμία από τις ερωτήσεις που μου έγραψε το chat gpt δεν ήταν εκτός πλαισίου, ήταν στοχευμένες ερωτήσεις, αλλά καμία δεν είχε αν θες την οξύτητα, ή το πνεύμα ενός κανονικού πολιτικού συντάκτη. Άρα θέλω να πω, μήπως με κάποιο τρόπο αυτό που λέμε για την τεχνολογία, μήπως υπερβάλλουμε και λίγο στο πώς η τεχνολογία μπορεί να υποκαταστήσει τον ρόλο του δημοσιογράφου; Τι πιστεύεις γι’ αυτό;

Άννα Μπουσδούκου: Εξαρτάται πού τοποθετούμε την ευθύνη μας. Αν είναι να ανοίξουμε αυτή την συζήτηση, πρέπει να έχουμε ξεκαθαρίσει και τι θέση ευθύνης παίρνουμε. Οτιδήποτε τεχνολογικό είναι εργαλείο, έχει προέλθει από τον άνθρωπο με σκοπό να το χειριστεί ο άνθρωπος. Άρα προφανώς έχουμε πάρα πολύ μεγάλη ευθύνη για το είδος χρήσης που θα κάνουμε και αν θα ανοίξουμε την πόρτα να μας αντικαταστήσει πλήρως. Και η συζήτηση δεν πηγαίνει πάρα πολύ μακριά, διότι το ίδιο το βιώσαμε πριν από παραπάνω από μια 10ετία με τις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης. Η μεγάλη συζήτηση δηλαδή, αν τα social media έκαναν κακό στην δημοσιογραφία, για μένα είναι σε λάθος βάση τοποθετημένη. Τα social media είναι μια άκρως επιτυχημένη βιομηχανία, εντελώς διαφορετική από το καθήκον της δημοσιογραφίας. Άρα εντελώς διαφορετική και από τους όρους και τις συνθήκες που ένας επαγγελματίας καλείται ν’ ασκήσει την δημοσιογραφία, αλλά και ένας Οργανισμός που είναι mediaκος να στηρίξει την δημοσιογραφία.

Απόστολος Μαγγηριάδης: Σωστά. Κι όμως, κάποιος θα σου πει, δουλεύει ένας δημοσιογράφος, ετοιμάζει μια έρευνα και του απαντάει ο συντάκτης, αυτό δεν πρόκειται να πουλήσει στα social, ο αλγόριθμος δεν πρόκειται «να αγοράσει» αυτό το κείμενο, αυτό το άρθρο, αυτή την έρευνα. Τι κάνει εκεί ένας δημοσιογράφος;

Άννα Μπουσδούκου: Σίγουρα δεν υποτάσσεται στον αλγόριθμο τόσο εύκολα και συνέβη αυτό. Συνέβη γιατί ήταν κάτι άγνωστο; Συνέβη γιατί ήταν κάτι που ήταν πολύ εύκολο; Συνέβη γιατί εξυπηρέτησε άλλους λόγους; Θεωρώ όλα και δεν θα μπορούσε κανείς φαντάζομαι να πει ότι, κάτι απ’ όλα αυτά δεν συνέβη, οπότε όταν ξεχνάμε τον λόγο για τον οποίον βρισκόμαστε οι δημοσιογράφοι στο σημείο που βρισκόμαστε και την απεύθυνση που έχουμε ουσιαστικά να επικοινωνήσουμε δημόσια πληροφορία, μιλάμε για την 4η εξουσία, μιλάμε για πυλώνα της δημοκρατίας την δημοσιογραφία, υπάρχει ο παράγοντας του αλγόριθμου που επιλέγουμε να τον διαβάσουμε, να τον καταλάβουμε, να τον αποκωδικοποιήσουμε και αντί να τον εντάξουμε, να τον ακολουθήσουμε και να πάμε χέρι –χέρι, εκατό τοις εκατό, ακολουθώντας…

Απόστολος Μαγγηριάδης: Άρα λες λίγο αφήστε τα social media στην άκρη…

Άννα Μπουσδούκου: Όχι δεν λέω καθόλου αυτό…

Απόστολος Μαγγηριάδης: Τι λες;

Άννα Μπουσδούκου: Λέω να κάνουμε την δουλειά μας.

Απόστολος Μαγγηριάδης: Αυτό εννοώ, να κάνουμε την δουλειά μας και άσε τα social media να κατευθύνουν κόσμο ή όχι προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Άννα Μπουσδούκου: Λέω ότι μπορούμε να εκπαιδευτούμε, έτσι ώστε να διατηρήσουμε την δουλειά μας και ταυτόχρονα, όπου μας είναι χρήσιμα εργαλεία, γιατί μας είναι χρήσιμα εργαλεία και μέθοδοι και τεχνικές των social media  ή άλλων τεχνολογικών εργαλείων, να τα εντάξουμε και να αναλάβουμε λίγο και μια θέση ευθύνης στους όρους και στους τρόπους χρήσης αυτών.

Απόστολος Μαγγηριάδης: Βλέπουμε μια τάση συνεχώς που είναι η συνδρομητική ενημέρωση. Έχουμε και αντίστοιχα παραδείγματα στην Ελλάδα, δηλαδή οι πολίτες να διαλέγουν τα Μέσα που τους ταιριάζουν και ουσιαστικά να πληρώνουν για την εγκυρότητα. Αυτό είναι βιώσιμο μοντέλο για την Ελλάδα πιστεύεις;

Άννα Μπουσδούκου: Νομίζω ότι ξεκινάει η συζήτηση από την μέση της ιστορίας, αν μπορώ και εγώ να τοποθετηθώ σε αυτή την ερώτηση, γιατί είναι η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου. Θέλω να πω ότι, δεν είναι απόλυτη η απάντηση, αν ταιριάζει το μοντέλο, ή δεν ταιριάζει. Πρέπει να πάμε αρκετά βήματα πίσω, να δούμε τι θα καλύπτει αυτή η πρόταση, σε τι περιβάλλον έρχεται αυτή η πρόταση, για να μπορέσουμε να μετρήσουμε και τελικά το κατά πόσο μας ταιριάζει, ταιριάζει στην Ελλάδα, είτε γενικότερα, είτε κάπου αλλού.

Αυτό που εγώ θεωρώ σε δημοκρατικούς όρους, είναι ότι ο καθένας θα πρέπει να είναι ελεύθερος να επιλέγει την πηγή της ενημέρωσής του. Όμως όχι με όρους social media. Θέλω να πω ότι, η ενημέρωση δεν είναι οτιδήποτε επιλέγω να μάθω από ομοϊδεάτες μου, είτε είναι οι φίλοι μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είτε είναι οι followers, είτε είναι οτιδήποτε. 

Απόστολος Μαγγηριάδης: Αυτό είναι πολύ σωστό που λες. Ο Μαρκ Λίλα, καθηγητής πολιτικής επιστήμης στο Κολούμπια, κάποια στιγμή μου είχε πει, ζητάω από τους φοιτητές μου να διαβάζουν εφημερίδες και ν’ ανοίγουν μια εφημερίδα και να την ξεφυλλίζουν από την πρώτη σελίδα μέχρι την τελευταία, διότι μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων επαγγελματιών έχουν αξιολογήσει οι ίδιοι τις ειδήσεις και έχουν ταξινομήσει τις ειδήσεις, ώστε να μην επηρεάζεσαι από τον αλγόριθμο, ή από την φούσκα στην οποία ζεις και ν’ ακούς μόνο μια πλευρά, αλλά να διαβάσεις σφαιρικά την ενημέρωση όπως την προσφέρει η εφημερίδα. Θέλω όμως να επιμείνω λίγο στο συνδρομητικό κομμάτι και στην Ελλάδα υπάρχουν μιντιακοί οργανισμοί, για παράδειγμα με 100 ευρώ το χρόνο, δηλαδή 10 ευρώ το μήνα, μπορείς να έχεις κάθε μέρα στον υπολογιστή σου, μια καθημερινή εφημερίδα. Δεν θεωρώ ότι είναι τεράστιο το ποσό για έναν άνθρωπο ο οποίος θέλει να είναι ενημερωμένος, θέλει να έχει πρόσβαση στην πηγή των γεγονότων. Αντίστοιχα υπάρχουν προσπάθειες συγκεκριμένων συνδρομητικών καναλιών που προσφέρουν με μια χρέωση 60 ευρώ το χρόνο, 40 ευρώ, ένα άρθρο την ημέρα. Δεν είναι και ευθύνη του κοινού κάποια στιγμή να πει ότι, καλά με το τζάμπα, αλλά συνήθως όταν κάτι προσφέρεται δωρεάν το προϊόν είσαι εσύ…

Άννα Μπουσδούκου: Ναι, έβαλες πολλά θέματα, αλλά επίτρεψέ μου να τα πάρω χωρίς να μακρηγορήσω από την αρχή. Ναι, βεβαίως, δεν υπάρχει λόγος να μην υπάρχει συνδρομητική τηλεόραση, ή συνδρομή στα Μέσα τα subscriptions  κ.ο.κ. αλλά δεν μπορεί να υπάρχει μόνο αυτό και αν υπάρχει μόνο αυτό, δεν μπορεί η επιβίωση και η βιωσιμότητα του Μέσου να βασίζεται μόνο σε αυτό. Τι εννοώ: Ότι ο τελικός δέκτης πρέπει να έχει εξασφαλισμένη  ελεύθερη πρόσβαση στην ενημέρωση. Η ενημέρωση αποτελεί δημόσιο αγαθό, επηρεάζει τον τρόπο που ζούμε, επηρεάζει τον τρόπο που θα συμπεριφερθούμε ως πολίτες, επηρεάζει τον τρόπο που θα ζήσουμε σε όλα τα επίπεδα. Άρα για να υπάρξει το ένα, το οποίο βεβαίως και το θεωρώ υγιή ανταγωνισμό, καλό θα είναι να έχουμε εξασφαλίσει ότι υπάρχει πρωτίστως το άλλο, της δημόσιας δηλαδή και ελεύθερης πρόσβασης. Στη συνέχεια βεβαίως, δεν είμαι καθόλου αρνητική στο να υπάρχει συνδρομητική, είναι απαραίτητο να υπάρχει και συνδρομητική ενημέρωση, όμως και όταν θα πάμε στο μοντέλο της συνδρομητικής ενημέρωσης, μη περιμένουμε όλα τα προβλήματα στην δημοσιογραφία και την ενημέρωση να τα λύσει ο οικονομικός παράγοντας.

Θέλω να πω ότι, ο μόνος γνώμονας και ο μόνος άξονας δεν μπορεί να είναι ο οικονομικός δείκτης. Φυσικά αντιλαμβάνομαι πλήρως, ότι είναι ο δείκτης εκείνος που κάνει την θεωρία, πράξη. Αλλά δεν σημαίνει ότι πηγαίνει αντίστοιχα και από την πράξη, στο όραμα.

Απόστολος Μαγγηριάδης:  Ωραία. Το κρατάω. Παρακολουθείς διεθνώς τις τάσεις, θα έρθουν από σήμερα μέχρι και το Σάββατο αρκετοί δημοσιογράφοι από πολλά μέρη του κόσμου. Εσύ βλέπεις κάποια αναδυόμενη τάση στην δημοσιογραφία διεθνώς που ίσως θα μπορούσε να μας απασχολήσει εμάς τους επαγγελματίες της ενημέρωσης; Κάποιες διαφορετικές τάσεις;

Άννα Μπουσδούκου: Ναι, ακόμα και σε επίπεδο αναζητήσεων  θα τοποθετηθώ, όπως για παράδειγμα, τι πλέον πιο επίκαιρο, πώς καλύπτεις έναν πόλεμο; Πέρα από τους προφανείς λόγους και τις προφανείς δυσκολίες των συνθηκών, πώς καλύπτει έναν πόλεμο που είναι διαρκείας, όπως η εισβολή στην Ουκρανία; Από ζητήματα πρώτου επιπέδου και δυσκολίες πρώτου επιπέδου ως προς την πρόσβαση, ως προς την διασταύρωση πληροφοριών, πηγών κλπ, πώς συνεχίζεις να ενημερώνεις το κοινό, με έναν τρόπο που πραγματικά θα του προσφέρεις μια βαθύτερη γνώση σε αυτό το οποίο συμβαίνει; Από την άλλη πλευρά, στην Λωρίδα της Γάζας πώς έχεις πρόσβαση σε μία πάρα πολύ αποκλεισμένη γεωγραφικά και πολιτικά συγκεκριμένη περιοχή; Οπότε αυτό το κομμάτι για μένα και προσωπικά, αλλά νομίζω ότι όχι μόνο προσωπικά ένα πάρα πολύ κομβικό, αλλά και ενδιαφέρον σημείο όπου θα έρθουν να συνομιλήσουν πάνω σε αυτό άνθρωποι, συνάδελφοι, οι οποίοι έχουν μακρά πορεία και εμπειρία στην κάλυψη εμπόλεμων ζωνών. 

Ταυτόχρονα το θέμα της τεχνολογίας που συζητούσαμε νωρίτερα, με ποιο τρόπο δηλαδή πραγματικά εργαλειοποιείς τα εργαλεία και δεν υποτάσσεσαι στα εργαλεία της τεχνολογίας, από παραδείγματα newsrooms τα οποία έχουν κανονικά εντάξει την τεχνητή νοημοσύνη και έχει η τεχνητή νοημοσύνη ενεργό ρόλο στην καθημερινότητά τους, με ποιο τρόπο το έχουν πετύχει; Σε τι παγίδες ενδεχομένως έχουν πέσει, πρακτικά μιλώντας πια, αλλά από κει και πέρα και σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με την βιωσιμότητα.

Ξαναείπα προηγουμένως ότι, δεν ξέρουμε τον προορισμό. Δεν είναι δηλαδή ότι γνωρίζουμε ότι θέλουμε να πάμε στο φεγγάρι, αλλά ψάχνουμε να βρούμε ακριβώς το πώς θα καλύψουμε αυτή την απόσταση, ή το μέσο με το οποίο θα πάμε. Δεν ξέρουμε καν πού βρίσκεται η καλύτερη, η βέλτιστη πρακτική, το πετυχημένο μοντέλο. Έχουμε όμως μία πάρα πολύ πλούσια γνώση του τι δεν έχει λειτουργήσει. Έχουμε μία πλούσια γνώση του τι έχει προδώσει το κοινό. Του τι έχει φέρει ως αποτέλεσμα να μην μας εμπιστεύεται ο πολίτης, τον οποίον δουλειά μας είναι να υπηρετήσουμε μέσω της δουλειάς μας και της δημοσιογραφίας.

Απόστολος Μαγγηριάδης: Δεν ξέρω εάν παρακολούθησες το τελευταίο debate στις ΗΠΑ, τον τρόπο που λειτούργησε το fact checking, ο έλεγχος των δεδομένων. Δεν ξέρω εάν αυτό θεωρείς ότι είναι ένα εργαλείο που με κάποιον τρόπο μπορεί να βοηθήσει, να γεφυρώσει αυτό το χάσμα; Διότι κακά τα ψέματα, ζούμε σε ένα περιβάλλον fake news που πολύ συχνά κάποιος θα σου πει, διαβάζω πράγματα, δεν ξέρω τι να πιστέψω.

Άννα Μπουσδούκου:  Που έχει γίνει αρχισυντάκτης μας ο αλγόριθμος.

Απόστολος Μαγγηριάδης:  Ακριβώς.

Άννα Μπουσδούκου:  Αν υπήρχε καταπίεση από αρχισυντάκτες και αρχισυντάκτριες, τώρα είναι η καταπίεση του αλγόριθμου. Το fact checking θεωρώ ότι δεν νοείται να λείπει από οπουδήποτε, είτε από ένα newsroom, είτε από μια διαδικασία, είτε από μια αλληλουχία κινήσεων ενός δημοσιογράφου από το να πάει στο Α προς το Β.  Οπότε ναι, θεωρώ ότι το fact checking, δηλαδή χωρίς αυτό δεν έχει νόημα να συζητήσουμε τίποτα πια.

Απόστολος Μαγγηριάδης:  Εσείς στο imedD λειτουργείτε 5 χρόνια. Τι θεωρείς ότι έχετε πετύχει μέχρι στιγμής;

Άννα Μπουσδούκου: Έχουμε πετύχει την εμπιστοσύνη, σε πρώτο βαθμό συναδέλφων, δύσκολο, δημοσιογράφοι μεταξύ δημοσιογράφων. Έχουμε πετύχει την εμπιστοσύνη λοιπόν μεταξύ συναδέλφων από την Ελλάδα, στην Ελλάδα εδρεύουμε, στην Αθήνα εδρεύουμε, αλλά έχουμε φτάσει και φτάνουν τώρα στην Αθήνα για το Διεθνές Συνέδριο Δημοσιογραφίας συνάδελφοι απ’ όλες τις Ηπείρους. Άρα η εξασφάλιση της εμπιστοσύνης δίνει και την ελευθερία κινήσεων, δίνει το περιθώριο και τον χώρο να καθίσουν και να ακουστούν διαφορετικές απόψεις, διαφορετικές προσλαμβάνουσες, διαφορετικές αντιλήψεις, αλλά δεν διαπραγματευόμαστε τις αξίες. Εγώ νιώθω ευτυχισμένη. Εγώ νιώθω ότι το imedD έχει πετύχει τον στόχο του, γιατί κάπως κλονιστήκαμε και αμφισβητήσαμε την αξία κάποιων θεμελιωδών αξιών και κάπως συναντηθήκαμε και γνωριστήκαμε και άλλοι και φέραμε και άλλους, που είπαμε, όχι ρε παιδιά, τα ίδια πράγματα πιστεύουμε, τα ίδια πράγματα μας λείπουν. Οπότε από κει και πέρα έχει ανοίξει όλο το προγραμματικό κομμάτι το οποίο απευθύνεται στους δημοσιογράφους, αλλά μιλάει και δημοσιογραφικά στο κοινό.

Απόστολος Μαγγηριάδης: Θεωρείς ότι υπάρχει στην δική μας την πιάτσα, στην Ελλάδα, μια νεώτερη γενιά δημοσιογράφων, γιατί εμείς λίγο –πολύ είμαστε κάπου στην μεσαία λωρίδα, υπάρχει μια παλιότερη, αυτοί που ξεκίνησαν την ιδιωτική τηλεόραση, μετά περάσανε στην δική μας την γενιά, τώρα υπάρχουν κάποια παιδιά 25-30 χρονών που λειτουργούν σε διαφορετικό πλαίσιο. Εσύ βρίσκεις συγκεκριμένα διαφορετικά εργαλεία που μπορεί να χρησιμοποιούν και διαφορετικές φιλοδοξίες που μπορεί να έχουν από την δική μας γενιά έστω;

Άννα Μπουσδούκου:  Θα ακουστώ σαν, ή και μπορεί να είμαι και πολύ μεγάλη, αλλά πραγματικά εγώ βλέπω διαφορετικούς ανθρώπους. Η μισή ομάδα αυτή την στιγμή του Οργανισμού του imedD είναι όχι απλά νεότεροι συνάδελφοι είναι νέοι άνθρωποι, αλλά και παραέξω να βγει κανείς και ειδικά η γενιά που βγαίνει από τα πανεπιστήμια…

Απόστολος Μαγγηριάδης: Είναι μια γενιά που πέρασε την κρίση στην διάρκεια των σπουδών του έτσι;

Άννα Μπουσδούκου: Είναι μια γενιά που δεν βλέπει ειδήσεις…

Απόστολος Μαγγηριάδης:  Πού δεν βλέπει ειδήσεις με τον τρόπο που έβλεπαν οι προηγούμενοι έτσι; Προφανώς.

Άννα Μπουσδούκου: Ακριβώς. Οπότε είναι μια γενιά η οποία είναι εκπαιδευμένη καλύτερα, είναι πιο εξοικειωμένη με την τεχνολογία και ταυτόχρονα έρχεται με μια εντελώς διαφορετική αντίληψη. Αν δοθεί χώρος και είναι δική μας ευθύνη σε αυτή την νέα και την νεότερη γενιά, νομίζω ότι όλοι θα πάμε καλύτερα και εμείς θα σωθούμε κάπως οι παλιότεροι.

Απόστολος Μαγγηριάδης: Καλά ούτως ή άλλως είναι γραμμικό αυτό όπως και να το κάνουμε. Κάθε γενιά φέρνει τα δικά της προτάγματα, φέρνει τις δικές τις εμπειρίες και παραστάσεις… 

Άννα Μπουσδούκου: Ναι, αλλά αναφέρομαι τώρα σε μια γενιά που πολύ δύσκολα μπορεί να την πιάσει και το ραντάρ το πολιτικό των ψηφοφόρων, γιατί απαξιούν και για τις διαδικασίες, πόσο δε μάλλον, το ραντάρ των media, γιατί δεν ασχολούνται καν με οτιδήποτε εμείς μπορεί να πασχίζουμε πώς θα μπορούσε να ήταν αλλιώς καλύτερα, ή εν πάση περιπτώσει με μεγαλύτερο αποτύπωμα.

Απόστολος Μαγγηριάδης: Και με κάποιον τρόπο αυτή η γενιά θα έρθει στα πράγματα τα επόμενα 5 με 10 χρόνια και θα κυριαρχήσει, άρα θα είμαστε σε ένα τελείως διαφορετικό τοπίο media θα λες σε λίγο διάστημα.

Άννα Μπουσδούκου: Το εύχομαι.

Απόστολος Μαγγηριάδης: Επειδή είσαι ένα πρόσωπο που ο κόσμος σε έβλεπε σε καθημερινή βάση, θέλω να μου πεις, πόσο εύκολη ήταν η απόφασή σου να φύγεις από αυτό τον ρόλο και να αναλάβεις το imedD;

Άννα Μπουσδούκου: Ήταν εύκολη, είναι δύσκολο να πω ότι ήταν εύκολη. Εύκολη γιατί; Γιατί είμαι πολύ ευγνώμων και το έχω ξαναπεί στην όποια πορεία είχα μέχρι την στιγμή που αποχώρησα. Αν δεν είχα περάσει απ’ όπου έχω περάσει, δεν θα είχα συγκεντρωμένη γνώση για το εδώ που είμαι. Το εδώ που είμαι, είμαι εγώ. Θέλω να πω ότι, για εμένα προσωπικά, γιατί είναι καθαρά και προσωπικά τι ενδιαφέρει τον κάθε άνθρωπο και τον κάθε επαγγελματία, αλλά και ως συνέχεια της πορείας της όποιας πορείας είχα σημειώσει μέχρι την στιγμή που σταμάτησα το καλοκαίρι του 2018, μαθαίνω πολύ περισσότερο, δεν πασχίζω να πείσω για τα πράγματα που με ανησυχούν και μ’ ενδιαφέρουν, αντιθέτως, έχω βρει συνοδοιπόρους που βγαίνει λίγο πιο συνολικά αυτή η ανησυχία προς τα έξω για την ευρύτερη ανησυχία να ξαναβρούμε το κοινό και να ξανασυνδεθούμε ως δημοσιογράφοι με την δημόσια σφαίρα, ως προς αυτό που πρέπει να κάνουμε. Δηλαδή, δεν χρειάζεται να πείσω τόσο πολύ συναδέλφους.

Απόστολος Μαγγηριάδης:  Άρα μάλλον δεν θα σε δούμε σύντομα να επιστρέφεις στην τηλεόραση.

Άννα Μπουσδούκου: Νομίζω πως όχι. Δεν έχω σκεφτεί καθόλου κάτι τέτοιο. Δεν είμαι ο άνθρωπος όμως που σκέφτεται και τι θα απορρίψω, ή τι θα κρατήσω. Όπως είπα και τα χρόνια που ήμουν στην τηλεόραση ήταν εξαιρετικά δύσκολα για την Ελλάδα. Την Ελλάδα στην βαθιά κοινωνικοοικονομική κρίση, ήμασταν παρέα τα πρωινά. Όμως θεωρώ ότι, σε άλλα χρόνια μιλώντας από άλλη σκοπιά μιλώντας, πάντα όμως στην δημοσιογραφία και με δημοσιογραφικά κριτήρια, βλέπω το αποτύπωμα μέσω του imedD βλέπω το αποτύπωμα και μαθαίνω. 

Απόστολος Μαγγηριάδης: Γι’ αυτό είμαστε και σε αυτό το επάγγελμα, για να μαθαίνουμε.

Άννα Μπουσδούκου: Ακριβώς.

Απόστολος Μαγγηριάδης:  Άννα σε ευχαριστώ πάρα πολύ που ήσουν απόψε στον Επίλογο μαζί μας και εύχομαι καλή επιτυχία στο Διεθνές Forum Δημοσιογραφίας. Εύχομαι πραγματικά να παραχθούν νέες ιδέες και μέσα από τις ζυμώσεις να κάνουμε ένα καλύτερο κόσμο στον χώρο μας.

Άννα Μπουσδούκου: Εγώ ευχαριστώ πάρα πολύ. Θέλω να πω ότι χαίρομαι πάρα πολύ που μιλάμε στην Δημόσια Τηλεόραση. Είναι κάτι που αξίζει να σημειωθεί, για να ξεκινάμε και τις αλλαγές από μέσα μόνοι μας και όσοι βρισκόμαστε μπροστά από μια κάμερα, είτε καθημερινά, είτε ανά κάποια χρόνια, γιατί βλέπουμε και συναντάμε αξιόλογους συναδέλφους, καλό είναι εφόσον έχουμε αυτή την δυνατότητα να το λέμε. Να το λέμε και να το υπερασπιζόμαστε. Οπότε εγώ ευχαριστώ θερμά και γι’ αυτή την συνομιλία και εσένα προσωπικά ευχαριστώ πολύ και ας ελπίσουμε όλοι μας, όπως και το Forum, όπως και η μεταξύ μας συνάντηση εδώ υπό αυτό το πρίσμα να είναι αφορμή, γιατί η επόμενη μέρα περιμένει τις πράξεις, πέρα από τις συζητήσεις.

Απόστολος Μαγγηριάδης: Μακάρι. Ευχαριστώ πολύ και εσάς κυρίες και κύριοι που μείνατε μαζί μας μέχρι αυτή την ώρα. Καλό βράδυ.