Ενώ η ζωή δεν φαίνεται να πηγαίνει πάντα όπως θα θέλαμε, υπάρχουν κάποια γεγονότα που φαίνονται λες και ήταν σχεδιασμένα να συμβούν για κάποιο λόγο. Κάποιοι το αποδίδουν στη μοίρα. Άλλοι πιστεύουν στο Θεό. Όπως και να’χει, υπάρχουν κάποιες στιγμές που είναι πραγματικά ανεξήγητες.
Ο JH Cavazos βίωσε μία από αυτές τις στιγμές. Λίγες νύχτες πριν, δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Έτσι αποφάσισε να πάει μια βόλτα με το αυτοκίνητο στη γειτονιά για να χαλαρώσει. Αποφάσισε να πάρει το αυτοκίνητο του πατέρα του.

Εκείνη τη νύχτα τον προσέγγισε ένας άστεγος άντρας. Ήταν ευγενικός, ειλικρινής και αυθεντικός και έπιασαν κουβέντα.

Αφού τον βοήθησε να πετάξει τα σκουπίδια, του είπε πως ήταν άστεγος και πως κοιμόταν σε μια εκκλησία εκεί κοντά. Μάλιστα, προσφέρθηκε να του δώσει ένα από τα 4 σπασμένα μπισκότα που είχε σε μία σακούλα και ξεκίνησε να απομακρύνεται.

Καθώς μπήκε στο φορτηγό του και τον έβλεπε να απομακρύνεται συνειδητοποίησε ότι δεν τον είχε ρωτήσει εάν πεινούσε ή διψούσε. Τον πλησίασε και τον ρώτησε αν πεινούσε. Εκείνος απάντησε πως πεινούσε πάρα πολύ. Έτσι του είπε να ανέβει στο φορτηγό για να πάνε κάπου για φαγητό.

Επειδή ήταν βρώμικος, ντρεπόταν να μπει μέσα στο φορτηγό και ήθελε να μείνει στην καρότσα. Ο Cavazos δεν το δέχτηκε και του είπε ξανά να μπει μέσα. Ο άστεγος όπως του είπε, δούλευε σε μια φάρμα εκεί κοντά για 3 ημέρες, αλλά αυτός που του είχε υποσχεθεί να τον πληρώσει τελικά δεν τον πλήρωσε, Έτσι δεν είχε ούτε χρήματα ούτε φαγητό και ήταν γεμάτος πληγές από τη δουλειά.

Πήγαν στο κοντινότερο κατάστημα και παρήγγειλε να φάνε. Ο άστεγος τον παρακάλεσε να ξεκινήσει να τρώει μέσα στο φορτηγό γιατί πεινούσε πάρα πολύ και δεν μπορούσε να περιμένει. Ο Cavazos του είπε πως δεν είχε πρόβλημα.

Σήκωσε το φαγητό ψηλά και έκανε μια προσευχή ευχαριστώντας το Θεό και τον οδηγό για αυτό το γεύμα. Άνοιξε γρήγορα τη συσκευασία και αφού ζήτησε ένα μαχαίρι, έκοψε το hamburger στη μέση. Το άλλο μισό το πρόσφερε στον Cavazos, ο οποίος φυσικά αρνήθηκε.

Το έφαγε μέσα σε 5 μπουκιές και φαινόταν ξεκάθαρα το πόσο πεινούσε. Καθώς ετοιμαζόταν να φύγει τον ρώτησε το όνομά του για να τον συμπεριλάβει στις προσευχές του. Του είπε επίσης πως το φορτηγάκι του φαινόταν πολύ καλό και περιποιημένο. Έτσι αυτός ξεκίνησε να του λέει για τον πατέρα του, στον οποίο και ανήκε το φορτηγάκι.

Όταν του έδειξε τη φωτογραφία των γονιών του, αυτός έμεινε άφωνος. Τα μάτια του είχαν παγώσει και είχαν πεταχτεί έξω… Την κοιτούσε επίμονα και άρχισαν να τρέχουν δάκρυα από τα μάτια του και να προσεύχεται.

“Είσαι καλά; Τους ήξερες;” τον ρώτησε ο Cavazos.

“Τον ξέρω αυτό τον άντρα… τον πατέρα σου… τους έχω γνωρίσει και τους δύο. Δεν είχαν ένα φαρμακείο και μια Κλινική; Δεν είχα καταλάβει ότι είχαν πεθάνει… ήταν πολύ καλοί άνθρωποι.”

Συνέχισε:

’10 χρόνια πριν, το μικρό μου κοριτσάκι είχε πεθάνει… είχε γεννηθεί με μία ασθένεια και χρειαζόταν θεραπεία, αλλά δεν είχα καθόλου χρήματα και επίσης δεν υπήρχε αυτή η θεραπεία στο Μεξικό. Έτσι ήρθα εδώ για να βρω δουλειά και να δώσω τα φάρμακα στην κόρη μου. Οι γονείς σας μου φέρθηκαν με τεράστια ευγένεια τότε και πάντα σκεφτόμουνα να τους ξεπληρώσω, κάποια στιγμή. Και κλαίω γιατί κατάλαβα πως πλέον δεν γίνεται αφού πέθανε ο πατέρας σας.”

Του εξήγησε πως εάν ο πατέρας του ήταν ζωντανός δεν θα δεχόταν κάτι τέτοιο γιατί πίστευε πως όταν δίνεις πραγματικά κάτι, δεν περιμένεις κάτι σε αντάλλαγμα.

“Και εξάλλου σου είπα… ήδη τον ξεπλήρωσες… σήμερα με βοήθησες να μαζέψω τα σκουπίδια από την ιδιοκτησία του πατέρα και της μητέρας μου.”

 Εκείνη τη νύχτα έδωσε στον Oscar τον αριθμό του και του είπε να τον πάρει όποτε χρειαστεί χρήματα ή φαγητό. Σήμερα σχεδιάζει να πάει με την οικογένειά του να τον βρει γιατί αποφάσισε να του παραχωρήσει ένα μικρό σπιτάκι που έχει ανοίκιαστο.

nataleme.gr