“Είμαι μανιακή να απατάω τον άντρα μου. Πολλοί θα με σιχαθούν ή θα με λυπηθούν και ίσως αυτό μου αξίζει. Τα νιώθω κι εγώ συχνά για τον εαυτό μου…
Ο γάμος μου ποτέ δεν ήταν τέλειος. Ο άντρας μου πιστεύει οτι του είμαι πιστή τα τελευταία 8 χρόνια, ενώ εγώ τα προηγούμενα δύο έχω πάει με πέντε άντρες και πολύ περισσότερους τα προηγούμενα!
Τους ψάχνω. Άλλες φορές online, κάποιες σε μπαρ έξω. Είμαι ευλογημένη να είμαι όμορφη, γοητευτική, με χιούμορ και να δείχνω ευάλωτη, γεγονός που τραβάει τους άντρες σε εμένα. Ξέρω ακριβώς τι να κάνω για να φέρω έναν άντρα στο κρεβάτι μου. Ξέρω ακόμα να επιλέγω και το κατάλληλο ποτό για να του τραβήξω το ενδιαφέρον!
Δεν είμαι εθισμένη με την συνουσια. Δεν ψάχνω την αγάπη. Για εμένα είναι περισσότερο ένας τρόπος αυτοθεραπείας από την τραυματική μου παιδική ηλικία. Κι όμως δεν δουλεύει γιατί με αφήνει θυμωμένη και κενή. Ο μπαμπάς μου με κακοποιούσε και έχω τέτοια ζητήματα. Εκτός των άλλων αντιμετώπισα διπολική διαταραχή για κάποια χρόνια.
Ο σύζυγός μου μπορεί να με αγαπάει όμως με αναγκάζει να τον απατήσω με την συμπεριφορά του. Η αγάπη του με κρατάει μαζί του και το χρειάζομαι όσο δυσλειτουργική κι αν είμαι κάποιες φορές. Η επαφή με άλλους άντρες, μπορεί να είναι φθηνός, αλλά είναι ένας τρόπος να τονώσω τον εγωισμό μου.
Μπορεί να απαλύνει τις πληγές από τα λόγια του πατέρα μου στα 12 μου, πως είμαι μία ανάξια πουτ&@α. Ωστόσο απορώ…τι έχω γίνει τελικά;”

πηγη:.david-avramidis