Το ζευγάρι, με δύο παιδιά, είναι εργαζόμενοι σε επιχείρηση του ιδιωτικού τομέα και είχε οφειλές σε τρία τραπεζικά ιδρύματα, από στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια αλλά και πιστωτικές κάρτες ύψους 107.000 ευρώ.
Τα εισοδήματα της οικογένειας ανέρχονταν σε 1100 ευρώ μηνιαίως, ενώ το δικαστήριο αναγνώρισε ως δαπάνες διαβίωσης για την τετραμελή οικογένεια τα 1.530 ευρώ. Την ίδια χρονική στιγμή, έκρινε ότι οι οφειλέτες με αυτά τα έσοδα και τις υποχρεώσεις προς τις τράπεζες θα αδυνατούν να έχουν μια φυσιολογική ζωή, όπου θα καλύπτονται οι βασικές βιοτικές ανάγκες των ιδίων, αλλά και των τέκνων τους.
Έτσι με την 12/2017 απόφασή του, το δικαστήριο οριστικοποίησε προηγούμενη απόφασή του και καθόρισε μηδενικές καταβολές προς τις τράπεζες, για χρονικό διάστημα πέντε ετών συνολικά και ταυτόχρονα εξαίρεσε από τον πλειστηριασμό την κύρια κατοικία, που αποτελεί το μοναδικό ακίνητο της οικογένειας.
Για τους ίδιους δανειολήπτες είχε προηγηθεί η απόφαση 19/2015 του Ειρηνοδικείου Φλώρινας, όπου αποφασίστηκε προσωρινά η μηδενική καταβολή χρημάτων των οφειλετών προς τα πιστωτικά ιδρύματα έως της πλήρους διερεύνησης της οικονομικής τους δυνατότητας.
Στο σκεπτικό της απόφασης, το δικαστήριο αναγνώρισε ότι «πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας είναι να σέβεται και να προστατεύει την αξία του ανθρώπου, τη διατήρηση εκείνων των συνθηκών διαβιώσεως του πολίτη που θα του επιτρέπουν να ζει με αξιοπρέπεια, και αποφάνθηκε ότι εάν το δικαστήριο στερήσει στον αιτούντα αυτήν την δυνατότητα, τότε θα προκρίνει έναντι της αξίας του ανθρώπου, την ικανοποίηση περιουσιακών δικαιωμάτων».
Όπως σημειώνει στο ΑΠΕ ΜΠΕ η δικηγόρος των δανειοληπτών Ολυμπία Τσιαμπίρη «η απόφαση είναι σημαντική γεμίζει αισιοδοξία την μέση ελληνική οικογένεια αφού το δικαστήριο για πρώτη φορά λαμβάνει υπ’όψιν του τις συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης της ελληνικής οικογένειας, τις αναγνωρίζει ως ύψιστα αγαθά και ότι προέχουν έναντι οποιασδήποτε άλλης οφειλής».
