Πλήθος κόσμου και από τις τέσσερις γωνιές της Κρήτης, άντρες όλων των ηλικιών, κατέκλυσαν απόψε την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο Μεϊντάνι και παρακολούθησε την λειτουργία μόνο για άντρες που γίνεται κάθε χρόνο από το 2001, πριν τον Εορτασμό του Πάσχα και των Χριστουγέννων. Όλοι παρακολούθησαν την Θεία λειτουργία με κατάνυξη και στην συνέχεια έλαβαν τη μετάληψη, σε μια ιδιαίτερη βραδιά που γίνεται εδώ και 17 χρόνια με στόχο να φέρει κοντά στην εκκλησία τους άντρες της Κρήτης που λόγω των κτηνοτροφικών και αγροτικών τους εργασιών αδυνατούν να παρακολουθήσουν τη λειτουργία τα πρωινά.
“Δεν φοβόμαστε κανένα, γιατί το δίκιο είναι με το μέρος μας , κι όποιος έχει το δίκιο μαζί του, έχει και το Θεό μαζί του..” ανέφερε στο καθιερωμένο του κήρυγμα μετά την λειτουργία ο π.Ανδρέας Κεφαλογιάννης με αναφορές στα εθνικά θέματα και τις απειλές της Τουρκίας.
Αναλυτικά ολόκληρη η ομιλία του έχει ως εξής:
“Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, Βρισκόμαστε στις παραμονές της πιο μεγάλης εθνικής εορτής, της εορτής της ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ του ’21, της εορτής που το Εθνος αποφάσισε να πάρει τα καριοφίλια και τα γιαταγάνια, υψώνοντας τη σημαία με το σύνθημα: «Ελευθερία ή Θάνατος;» . Τα όπλα των αγωνιστών θα ευλογηθούν στην Αγία Λαύρα, από κει θα δοθεί το σύνθημα και θα ανοίξει ο δρόμος για τη δημιουργία του νέου ελληνικού κράτους. Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που ο Κολοκοτρώνης περιγράφει την αποφασιστικότητα των Ελλήνων για ξεσηκωμό: «Όταν αποφασίσαμε να κάμομε την Επανάσταση δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πώς δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε “πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα;”, αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι, εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση». Την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1827, η Πελοπόννησος εξακολουθούσε να υφίσταται λεηλασίες και καταστροφές από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ.
Οι Έλληνες κατέφευγαν πάντα σε ανταρτοπόλεμο, για τον οποίο παρατηρεί ο Κολοκοτρώνης στα «Απομνημονεύματά» του: «O Ιμπραΐμης μου επαράγγειλε μια φορά διατί δεν στέκω να πολεμήσωμεν (κατά μέτωπον). Εγώ του αποκρίθηκα, ας πάρη πεντακόσιους, χίλιους, και παίρνω και εγώ άλλους τόσους, και τότε πολεμούμε, ή αν θέλη ας έλθη και να μονομαχήσωμεν οι δύο. Αυτός δεν με αποκρίθηκε εις κανένα. Και αν ήθελε το δεχθή το έκαμνα με όλην την καρδιάν, διότι έλεγα αν χανόμουν, ας πήγαινα, αν τον χαλούσα, εγλύτωνα το έθνος μου». Δεν ήταν λίγες οι φορές που η επανάσταση κινδύνεψε λόγω του εμφυλίου που είχε ξεσπάσει μεταξύ των Ελλήνω, λίγο μετά την επαναστάση. Οι εξαντλημένοι Πελοποννήσιοι συνέχιζαν την αντίσταση όπως μπορούσαν και τότε ο Ιμπραήμ εφάρμοσε τη μέθοδο του μαζικού προσκυνήματος. «Προσκύνημα» ονομαζόταν στα χρόνια της Τουρκοκρατίας η δήλωση υποταγής μεμονωμένων ατόμων ή ολόκληρων ομάδων (ή ακόμα και περιοχών) προς τον κατακτητή, εναντίον του οποίου είχαν προηγουμένως εξεγερθεί. Η αποδοχή της υποταγής εκφραζόταν έμπρακτα από τους Τούρκους με χορήγηση στους προσκυνημένους ειδικού πιστοποιητικού, γνωστού ως «προσκυνοχάρτι». Έτσι οι επαναστατημένοι επανέρχονταν στην κατάσταση του νομιμόφρονα υπηκόου. Σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες, ο Κολοκοτρώνης με το σύνθημα «Φωτιά στα σπίτια και τσεκούρι στην περιουσία και το λαιμό εκείνων που κάνουν τα χατίρια των Τούρκων. Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους!», εξαπέλυσε φόβο και τρόμο στους προσκυνημένους και αναζωπύρωσε τη σπίθα μίας επανάστασης που έδειχνε ετοιμοθάνατη. Ο Κολοκοτρώνης θεωρούσε πάντα πως οι Έλληνες έχουν χρέος να πολεμήσουν μόνοι τους για την ανεξαρτησία τους. Εξάλλου αντιμετώπιζε με δυσπιστία την ανάμειξη των ξένων δυνάμεων στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας, πιστεύοντας πως αυτή γινόταν πρωτίστως για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων. «Ό,τι κάμομε θα το κάμομε μοναχοί και δεν έχομε ελπίδα καμμία από τους ξένους» έλεγε και ξαναέλεγε κρατώντας έτσι υψηλό το σθένος και το φρόνημα των Ελλήνων. Για αυτό και πάντα τους αποκαλούσε Έλληνες, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να τους κάνει να συνειδητοποιήσουν την ιστορία τους αλλά και την υψηλή αποστολή που έχουν για τη σωτηρία ολόκληρου του ελληνικού έθνους. Ποιος να φανταζόταν ότι η φράση του αυτή θα ακουγόταν τόσο -δραματικά- προφητική σήμερα…
Σήμερα λοιπόν βρισκόμαστε ενώπιον σοβαρών απειλών από την πλευρά του γείτονα, ο οποίος εξαπολύει επιθέσεις και πολέμους στο όνομα της Μεγάλης Τουρκίας. Αμφισβητούν την ελληνικότητα των νησιών, αμφισβητούν το Αιγαίο και απειλούν ακόμα και με απόβαση σε κάποιο από τα νησιά. Τα παρακολουθούμε όλα αυτά, όμως, αν χρειαστεί θα βρεθούμε εκεί που η μοίρα μας έχει τάξει. Στην πρώτη γραμμή, για να υπερασπιστούμε τα ιερά και τα όσια. Οποιος λοιπόν νομίζει ότι μπορεί να μας απειλήσει, πριν το πράξει, ας το καλοσκεφτεί. Αν το πράξει η απάντηση είναι μία και διαχρονική: ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ Εξάλλου συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια, αιώνες τώρα πολεμάμε, αιώνες τώρα αγωνιζόμαστε για λευτεριά, ξέρουμε τη τέχνη του τουφεκιού, ας μην το λησμονούν οι απέναντι γιατί θα μας βρούν απέναντι για μια ακόμα φορά! Και δεν είναι μόνο το Αιγαίο, έχουν απλώσει τα πλοκάμια τους και στην κυπριακή ΑΟΖ, όμως και γι΄ αυτό δηλώνουμε την ετοιμότητα μας και τον εθελοντισμό για να προστατεύσουμε τα δικαιώματα του κυπριακού ελληνισμού. Και εμείς εδώ από τα Ανώγεια, το έχουμε πράξει σε ότι αφορά τη σύγχρονη κυπριακή ιστορία, το 1974, κι αν χρειαστεί θα το ξαναπράξουμε. ΔΕΝ φοβόμαστε κανένα, γιατί το δίκιο είναι με το μέρος μας, κι όποιος έχει το δίκιο μαζί του, έχει και το Θεό μαζί του! Οι δικοί μας αιώνιοι οδηγοί ακούνε στα ονόματα- θρύλοι: Τριπολιτσά, Μεσολόγγι, Δερβενάκια, Μανιάκι, Σούλι, Κούγκι, Αρκάδι, Σμύρνη, Τεμπελένι, Αργυρόκαστρο, Κορυτσά, Εθνική Αντίσταση, ΕΑΜ- ΕΛΑΣ, Κύπρος 1974. Με αυτούς τους οδηγούς πορευόμαστε και είμαστε έτοιμοι για ΝΕΟΥΣ, αν χρειαστεί ΑΓΩΝΕΣ.”
