Εφιάλτης στο δρόμο με τα…κουλτουρόδεντρα

της Γεωργίας Καρβουνάκη

Αχός βαρύς ακούγεται πολλή κουλτούρα πέφτει.

Mήνα σε γάμο ρίχνονται μήνα σε χαροκόπι;

Ουδέ σε γάμο ρίχνονται ουδέ σε χαροκόπι

η Ηλέκτρα κάνει πόλεμο, πολιτισμό να δώσει

Ελληνική επαρχία. Μακριά από το τσιμέντο των πόλεων τόπος απίστευτης ομορφιάς, καταπράσινη βλάστηση με ποικιλία δέντρων που γεμίζει οξυγόνο τα πνευμόνια και ξεκουράζει το μάτι. Έλατα, πεύκα, λιόδεντρα και κυπαρίσσια, πλατάνια και χαμηλοί θάμνοι, όλα ντύνουν βουνά και κάμπους σε όλες τις αποχρώσεις του πράσινου.

Ανάμεσά τους και κάποια δέντρα με κορμούς περίεργους, πολύχρωμους, γεμάτα με καρπούς που έχουν ανθρώπινη μορφή και ονόματα, ανθρώπινα κι αυτά. Τα γνωστά κουλτουρόδεντρα, που φυτρώνουν ξαφνικά το καλοκαίρι στην ελληνική επαρχία, κατά προτίμηση στις άκρες των μεγάλων δρόμων, στους κόμβους και στα φανάρια των εθνικών οδών και σηματοδοτούν την έξοδο του πολιτιστικού μας ιδεώδους από τη χειμερία νάρκη του.

Οι χαμογελαστοί, φιλικοί άνθρωποι, πρόθυμοι να σου ανοίξουν την πόρτα και την καρδιά τους. Στο πρόσωπό τους, το χαραγμένο από τα σημάδια του χρόνου και του μόχθου, μια έκφραση γαλήνιας πληρότητας, που μόνο η βαθιά σφραγίδα του πολιτισμού μπορεί να χαρίσει.

Από την Κουρούτα ως την Ορεστιάδα, από τις Πρέσπες ως τον Καϊάφα, το Κατάκωλο, το Άργος, το Ζηλευτό, το Αργυροχώρι και τον Παλιόκαμπο, την Κρυονεριά και την Άνω Βρύση, το Τσοτύλι, το Λέχοβο και τον Αστακό, ο κόσμος έδρεψε αγόγγυστα τους καρπούς των κουλτουρόδεντρων και πλούτισε τον νου και την ψυχή του. Η Ηλέκτρα και η Αντιγόνη, η Γωγώ Τσαμπά κι ο Καραγκιόζης Μάντης, ο Ρωμαίος μαζί με την Ιουλιέτα, η Κάρμεν Ρουγγέρη και οι Χαΐνηδες, ο Μικρός Πρίγκιπας και ο Θέμης Αδαμαντίδης (τιμή φιάλης 90, τιμή ποτού 10), ο Ρος Ντέιλι και η Έφη Θώδη – Δασκουλίδης, η Ξένια Βέρρα και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Θηβαίος και η Σάσσυ Τσεντούρου με το αθάνατο κλαρίνο της, όλοι κρεμασμένοι στα κουλτουρόδεντρα, ώριμοι καρποί, έτοιμοι να πέσουν στην αγκαλιά των κατοίκων της Ελλάδας. Θέατρα, συναυλίες, λαϊκοδημοτικές βραδιές, ρεσιτάλ πιάνου και κλασικού κλαρίνου, ανάσα δροσιάς και πνευματικής ανάτασης ανάμεσα στα μπαράκια με τα ρομαντικά ονόματα “Γλυκοχάραμα”, “Έρωτά μου”, “Παράδεισος”, “Κόλαση” κ.ά.

Ρωτήσαμε στα καφενεία και στους δρόμους, στις αγορές και στους αρχαιολογικούς χώρους τι εντυπώσεις άφησε η φετινή επαφή με τον πολιτισμό;

Χαρακτηριστικά τα λόγια της γιαγιάς Κατίγκως, ετών ;; (δεν θέλησε να μας πει και το σεβόμαστε), από την Προσοτσάνη, που είχε δει την παράσταση της Αντιγόνης το προηγούμενο βράδυ: Νόμιζα ότι θα σπάσει το σώμα της και θα ξεχυθεί πάνω μας όλος ο συσσωρευμένος πόνος. Πήγαμε να λυτρωθούμε και βγήκαμε σχιζοφρενείς από την πληθωρικότητα της σκηνοθέτιδος.

Η φίλη της, Λέγκω Κ., θα ήθελε περισσότερο μίνιμαλ την σκηνοθετική άποψη: Πήξαμε στο ηχητικό εφέ, στην άρρωστα, αυτιστικά δοσμένη Ηλέκτρα. Ο Ορέστης, όμως, ήταν καλός, μου άρεσε πολύ το γεγονός ότι έμοιαζε με την μάσκα του Αγαμέμνονα.

Στον αντίποδα η άποψη της κυρίας Βασιλικής, στα Κάτω Βανάκια: Η Ιουλιέτα κανένα ειδικό βάρος, ωραίο το τούλι, καλή ηθοποιός αλλά για άλλους ρόλους. Έφυγα με πονοκέφαλο, ουσία μηδέν! Το βράδυ θα πάω Θώδη με τον Μήτσο μου να το κάψουμε!

Ο κυρ Θόδωρας, πάντως, ήταν επιεικής:  Παράσταση, αν και κλασικότροπη, με δύναμη, αίσθημα και καθαρότητα. Αισθητικά άψογη και με ερμηνείες από καλές έως εξαιρετικές. Στα εβδομήντα τρία μου δεν έχω ματαδεί τέτοιο πράμα.

Ο μικρός εγγονός του, ο Τεό, συμπλήρωσε: εμένα μου άρεσαν τα πατατάκια και η κόκα κόλα!

Αχ, Ελλάδα, σ’ αγαπώ!

www.cretalive.gr