Μπήκε ο Οκτώβρης και οι περισσότεροι συνηθίζουν να εύχονται μεταξύ τους «καλό μήνα» έχοντας απλά στο μυαλό τους πως μπαίνουμε για τα καλά στην καρδιά του φθινοπώρου. Οι περισσότεροι. Όχι οι Κρητικοί…
Κι αυτό γιατί οι τελευταίοι έχουν συνδυάσει την έλευση του Οκτώβρη αποκλειστικά με ένα και μόνο πράγμα: με την παραγωγή του πραγματικού θεϊκού νέκταρ. Μιλάμε, φυσικά, για την τσικουδιά και το έθιμο του ρακοκάζανου, το οποίο λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο τέτοια εποχή μετά τη σοδειά του σταφυλιού. Θεσμοθετήθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο το 1920, οπότε και δόθηκαν ειδικές άδειες σε αγρότες με στόχο την οικονομική ενίσχυσή τους μέσα από την παραγωγή τσικουδιάς.
Κι έκτοτε, καλά κρατεί η μυσταγωγία!
Λίγα λόγια για την Κρητική Τσικουδιά
Περιέχει περίπου 37% αλκοόλ, γεγονός που το κατατάσσει στην κατηγορία των πλέον δυνατών αλκοολούχων ποτών.
Ως πρώτη ύλη στο ρακοκάζανο μπαίνουν τα τσίκουδα ή στράφυλλα (πολτοποιημένα σταφύλια), απομεινάρια του πατήματος των σταφυλιών για να βγει ο μούστος. Καθώς το καζάνι αρχίζει να βράζει, σταγόνα σταγόνα αρχίζει να ρέει το πρώτο σώμα του αποστάγματος, το πρωτοράκι∙ πολύ δυνατή ρακή, σκέτο οινόπνευμα. Όσο συνεχίζεται η απόσταξη, η ρακή παίρνει τις σωστές αναλογίες και βαθμούς. Συνήθως το καζάνι «κλείνει» περίπου στους 18 βαθμούς.
Και όταν η διαδικασία φτάσει στο τέλος της και σερβιριστεί στα ποτήρια, η τσικουδιά μετατρέπεται από ένα απλό αλκοολούχο, σε μέσο ψυχικής ανάτασης και κοινωνικοποίησης. Σε βασικό πυλώνα όλων εκείνων που συνηθίζουμε να ορίζουμε ως Κρητική Φιλοξενία!
Δείτε το βίντεο που αναρτήθηκε στη σελίδα του Festivalaki: Cretan festival of Arts & Culture
daynight.com.gr
