Eurovision 2024: Η Ελλάδα πέρασε στον τελικό – Ποιες άλλες χώρες προκρίθηκαν
Ο παραολυμπιονίκης μας το 2012 στο Λονδίνο, στον ακοντισμό, ο Μανώλης Στεφανουδάκης, πέτυχε χτες στην Ιταλία παγκόσμιο ρεκόρ (κράταγε από το 2008) με βολή 29,54μ., κερδίζοντας φυσικά και το χρυσό μετάλλιο.
Μεταξύ άλλων, στις δηλώσεις του, σημείωσε πως «ό,τι δυσκολία κι αν έχω βιώσει όλα αυτά τα χρόνια που κάνω πρωταθλητισμό, την ξεπερνώ μόνο με τη σκέψη ότι η χώρα μου θα δοξαστεί και θα μείνει στην ιστορία χάρη στην προσπάθεια και τους κόπους τόσο τους δικούς μου όσο και των άλλων αθλητών που διακρίνονται»…
Ο Μανώλης στο καροτσάκι (μαχητής πρωτίστως στον στίβο της ζωής) δεν αμείβεται, δεν τυγχάνει της προβολής, δεν συμμετέχει στο αθλητικό «σταρ σίστεμ» όπως π.χ. οι διεθνείς ποδοσφαιριστές μας. Εκείνοι που αγωνίστηκαν δύο φορές μέσα σε επτά μήνες με τα Φερόε και έγραψαν ιστορία ως «πελάτες» τους! Εκείνοι οι ίδιοι που ενοχλήθηκαν σφόδρα από την κριτική που τους ασκήθηκε χτες, τόσο συνολικά όσο και ειδικά από τον υπογράφοντα όσο και από το «Goal»…
Δεν τους άρεσαν οι αναφορές στη «Μύκονο», στα «τατού», στο «lifestyle». Χαίρομαι! Διότι, αφού δεν τους άρεσαν, τότε δεν τους αρέσει η «νοοτροπία» τους μόλις αναγκάστηκαν να την αντικρίσουν γυμνή. Οχι όλων, αλλά δυστυχώς αρκετών εξ αυτών που αγωνίστηκαν και μερικών από εκείνους που έμειναν στον πάγκο. Και για να αντιληφθούν ότι δεν τους αρέσει η νοοτροπία τους έπρεπε να τη δείξουμε έτσι σκληρά, χωρίς φτιασίδια και περικοκλάδες…
Εκτιμώ ότι το σοκ (για αρκετούς από τους καβαλημένους, αδιάφορους, αγενείς, παρτάκηδες κ.λπ. διεθνείς) της προσωπικής τους ξεφτίλας με τις δύο ήττες από τα Φερόε είναι ικανό να τους ταρακουνήσει τόσο ώστε να επιστρέψουν στην πραγματικότητα και να συνδέσουν τα αδιαμφισβήτητα προσόντα τους με την απαραίτητη εγκεφαλική λειτουργία. Για να εξελιχθούν ατομικά περαιτέρω, να εκτιμήσουν την αναγκαιότητα της ταπεινότητας και της καλώς εννοούμενης ομαδικότητας και συνακόλουθα να προσπαθήσουν να ξαναμπούν (ως Εθνική) στον ορθό δρόμο…
Και θέλω να το ελπίζω διότι διαφορετικά πρώτα θα χάσουν οι ίδιοι και μετά ίσως να έχει (υπάρχει και πιο κάτω άραγε;) κι άλλες επιπτώσεις το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Αν τυχόν, ωστόσο, ούτε το κάζο των Φερόε δεν ωριμάσει τους ανώριμους, αν τυχόν τολμήσουν -τους έχω, πάντως, ικανούς- να ζητήσουν και ρέστα κατά μόνας ή ως γκρουπάκι, για να φαίνονται αδικημένοι και συσπειρωμένοι, θα επανέλθω (κι όχι μόνο για τούτη την εκδρομή) με ονόματα, διευθύνσεις και περιστατικά…
ΥΓ.1: Οι όποιες ενστάσεις για τον Μαρκαριάν είχαν καταγραφεί και αναλυθεί με την πρόσληψή του. Ο «παππούς» θα ήταν ευχή να ενεργήσει ως «πρωτομάστορας» (κι ας ξέρει ότι τέσσερα ματς του έχουν απομείνει στον πάγκο) τον Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη. Ετοιμάζοντας (χωρίς άγχη και βαθμολογικές ματιές) την ομάδα που θα παραδώσει στον επόμενο…
ΥΓ.2: Ο «Κάρα» -μόνος σ’ αυτό το χάος που δεν δημιούργησε- δεν φτάνει. Ας τον αφήσουν να στελεχώσει το τιμ και με άλλους από τη νοοτροπία των αποδυτηρίων της τελευταίας 13ετίας…
ΥΓ.3: Και μόνο από το γεγονός ότι ο Σωκράτης και ουδείς άλλος έκανε δηλώσεις (αν δεν διαβάσατε χτες βρείτε τις, λέει όλη την αλήθεια σε πέντε προτάσεις) αρκεί για να γίνει αντιληπτός -σ’ όποιον τυχόν δεν κατάλαβε- ο χαρακτηρισμός «γατιά» για τους «ήρωες των Φερόε»…
Βαγγέλης Μπραουδάκης
www.sentragoal.gr
