Πέντε τράγους εκλέψανε ενούς βοσκού κι επόμεινε το κουράδι ορφανό. Κι εβγήκε και τσι γύρευε. Μιαν εβδομάδα εγύριζε από χωριό σε χωριό κι ερωτούσε, μπας και ξεμπερδέσει σκιας ένα που ήτανε από καλό σόι.
Στην υστεριά έφταξε σ΄ ένα χωριό, που είχε ένα σύντεκνο και πάει ντρέτα στο σπίτι του συντέκνου.
-Το και το, σύντεκνε. Μπα να ΄κουσες πράμα?
-Να ρωτήξομε σύντεκνε. Μα πρέπει να ξωμείνεις απόψε.
Εφάγανε, ήπιανε, αλλά που να βάλουνε το σύντεκνο να κοιμηθεί, που είχε στενοκοπιά.
-Μαζί θα κοιμηθούμε, σύντεκνε , στο σοφά. Τα κοπέλια λείπουνε στη Χώρα και έχει τόπο να θέσομε κι οι τρεις.
Δεν του΄χε δα και πολλή εμπιστοσύνη , γιατί ο σύντεκνος ήτανε πουτανιάρης και το κάτεχε. Αλλά δεν είχε και πως αλλιώς το κάμει. Και τονε βάνουνε και θέτει στη μέση. Από τη μια μεριά ο σύντεκνος, από την άλλη η συντέκνισσα και στη μέση ο μουσαφίρης.
Το πρωί που σηκωθήκανε, τον ερώτηξε , ανεν κοιμήθηκε καλά. Και τονε παίρνει ο σύντεκνός του και τονε βγάνει στην αυλή και του λέει σιγά-σιγά , να μην τον ακούσει η συντέκνισσα.
-Αμάτι δεν έκλεισα, σύντεκνε. Όι , όι δεν δεν είναι αυτή δουλεία. Και να την ανεμαζώξεις, σύντεκνε, τη συντέκνισσα, γιατί ογλήγορα θα σου πουτανιάσει.
-Γιάντα μουυ το λες αυτό σύντεκνε?
-Οληνύχτα μου την εκράθειενε και με τα δυο τζης χέρια.
-Δεν σου την εκράθειενε , σύντεκνε , αυτή. Εγώ σου την εκράτουνα, γιατί δε σου ΄κανα φέδε*.
*κάνω φέδε : έχω εμπιστοσύνη.
Αριστοφάνης Χουρδάκης (Τα ξετσίπωτα της Κρήτης)
Ηρακλής Χουλάκης Ευαγγελισμός
Καταγραφή: 26/8/93
