Πρωταγωνιστές στην τραγωδία άλλων αναγκάζονται να γίνουν όσοι εργάζονται στη διάσωση, τη μεταφορά θυμάτων τροχαίων, αλλά και τα επείγοντα των δημόσιων νοσοκομείων.
Είναι οι άνθρωποι που ζουν καθημερινά λόγω της δουλειάς τους το μεγάλο ανθρώπινο δράμα της απώλειας μιας ζωής που πληρώνεται ως φόρος στον Μολόχ της ασφάλτου.
Συγκλονιστική είναι η περιγραφή του κ. Κτενιαδάκη, ανθρώπου που είναι στην πρώτη γραμμή και μάχεται καθημερινά για τη διάσωση θυμάτων από τροχαία ατυχήματα.
«Το ΕΚΑΒ ειδοποιεί για βαρύ τροχαίο… Αδειάζουμε το ιατρείο από αλλά περιστατικά… Ο αξονικός και ο υπέρηχος σε ετοιμότητα… Ο αναισθησιολόγος στην αίθουσα… Ορθοπεδικός/Νευροχειρουργός σε διπλανές αίθουσες. Η Κατερίνα ετοιμάζει τους όρους η Μαρίνα φτιάχνει μόνιτορ και αναπνευστήρες… Η Ελίνα και ο Σταύρος εκεί με γάντια. Λίνα και Γιάννης ψάχνουν κρεβάτι σε ΜΕΘ και ειδοποιούν εργαστήρια και αιμοδοσία. Ο Γιάννης και η Άννα προσπαθούν να αδειάσει ο διάδρομος καλούν τους τραυματιοφορείς. Και το φορείο μπαίνει… Η γιατρός και οι διασώστες βγάζουν τα γάντια… κι εγώ κοιτάζω το ρολόι στον τοίχο. Κανείς δεν μιλάει… Δεύτερη συνεχόμενη εφημερία, δεύτερο συνεχόμενος πόνος με νέο παιδί. Κι εγώ πρέπει να είμαι ψύχραιμος και να μιλήσω στους οικείους του… Και τι να πω και πως… 23 άνθρωποι έτοιμοι να πολεμήσουν, για μια ακόμα φορά άπραγοι, βουβοί μπροστά στην τραγωδία να σκέφτονται το παιδί, να σκέφτονται αυτούς που μένουν πίσω… Όχι ρε πάλι. Όχι».
