-Έχω βιώσει αυτό το δράμα σε όλες του τις διαστάσεις με τη πάλαι ποτέ ιδιότητα του διοικητή της τροχαίας Ηρακλείου . Τότε τα θύματα ήταν περισσότερα. Οι αιτίες των τροχαίων παραμένουν διαχρονικά ίδιες όπως και οι ηλιακιακές ταυτότητες των θυμάτων.
– Ο μακαρίτης Μανώλης Μηχαλοδημητράκης καθηγητής Ιατροδικαστικής, σκιαγραφούσε τότε τα υποψήφια θύματα των τροχαίων , στις συχνές ημερίδες που οργανώναμε για την πρόληψη των τροχαίων ατυχημάτων ή ( κυρίως) δυστυχημάτων:
▶” Νέος άνθρωπος έως 30 ετών,κυκλοφορεί με μοτοσυκλέτα, σπορ ή ´φτιαγμένο ´ αυτοκίνητο μετά τις 11 το βράδυ, τρέχει υπερβολικά, πίνει αλκοόλ ή άλλες ουσίες , δεν φορά κράνος ή το φοράει στον αγκώνα και αψηφά τους κανόνες κυκλοφορίας “…
-Στις εκθέσεις που συντάσαμε τότε, συνήθως περιείχαν τουλάχιστον μιά-δυό από τις παραπάνω περιγραφές… Σήμερα δεν ξέρω τι έχει αλλάξει γιατί στο ενδιάμεσο διάστημα απέσπασαν άλλες δραστηριότητες τη προσοχή μου . Σίγουρα όμως μειώθηκαν οι νεκροί αλλά υπάρχουν και κάποιες προφανείς αιτίες γιαυτή τη θετική εξέλιξη, στις οποίες πρέπει να εστιάσουμε για να σχεδιάσουμε. Αυτές φαίνεται να είναι: Η βελτίωση της παθητικής ασφάλειας των οχημάτων ( έγιναν σαφώς πιο ασφαλή), η βελτίωση των δρόμων στα τεχνικά τους χαρακτηριστικά και η έστω μικρή διαφοροποίηση της οδηγικής συμπεριφοράς που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια. Είναι φανερό όμως και το βλέπουμε όλοι όσοι οδηγούμε στους δρόμους της Κρήτης, πως χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια ακόμη για να χαρακτηρισθούν ” απλά ασφαλείς” οι δρόμοι της Κρήτης και πολύ μεγαλύτερη να κάνομε συνείδηση τον ασφαλή τρόπο οδήγησης …
-Κάποτε στήσαμε εκ των ενόντων ένα πρότυπο σχολείο κυκλοφοριακής αγωγής, στη Τροχαία Ηρακλείου και νομίζω ήταν ένα θετικό βήμα τότε . Τώρα δεν φτάνει μόνο η κατασταλτική ή προειδοποιητική παρέμβαση της αστυνομίας . Χρειάζεται να σκύψει συνολικά το Κράτος με όλους τους μηχανισμούς του για να γυρίσει τον πολυαίμακτο πόλεμο, υπέρ των οδηγών. Διαφορετικά οι απώλειες θα συνεχίζονται ανελέητα…
-Τώρα θα μου πείτε τι προσπαθώ να πώ εγώ από τα Όρη, όπου το πρόβλημα είναι μικρό ε;
Να εξηγήσω για να μη παρεξηγηθώ . Χρειάστηκε να κάνω τις τελευταίες μέρες δυο φορές το δρομολόγιο Ηράκλειο-Χανιά από τη θέση του συνοδηγού. Τη πρώτη το απόλαυσα κοιτάζοντας τις ομορφιές της φύσης, αν και στο γυρισμό, τη προσοχή μου τράβηξαν ( όπως μου συμβαίνει πάντα όταν κυκλοφορώ) τα εικονοστάσια στην άκρη του δρόμου, Τη δεύτερη φορά έκανα κάτι που δεν ξέρω αν έχουν άλλοι ξανακάνει…: Μέτρησα τα εικονοστάσια από την έξοδο του Ρεθύμνου ( κοντά στη Σκαλέτα), μέχρι το κόμβο Γιόφυρου στο Ηράκλειο. Κατέγραψα 78 (!!!) εικονοστάσια . Παλιά και καινούργια . Δεν ξέρω αν και πόσα μου ξέφυγαν γιατί κοίταζα περισσότερο από το δεξί μέρος που καθόμουν. Έκανα το συλλογισμό : Για πολλά δυστυχήματα, ίσως τα περισσότερα δεν τοποθετούν εικονοστάσια ( πχ αλλοδαποί). Πολλά αντιπροσωπεύουν περισσότερους από ένα θύματα. Πολλά έχουν καταστραφεί από τη πολυκαιρία κλπ. Σίγουρα ο αριθμός των θυμάτων είναι πολλαπλάσιος.
-Αν συγκεντρώσουμε όλα αυτά τα μικρά μνημεία σε ένα μέρος, σε τι θα διαφέρει από το πολεμικό νεκροταφείο πάνω από το Μάλεμε…;;;; Ναι συμφωνώ ! Απλά στη πινακίδα πρέπει να γράφει :
▶”Θύματα σύγχρονου εμφυλίου πολέμου.”
