Μια κάτοικος του Μανχάταν που απεβίωσε το καλοκαίρι όρισε κληρονομιά 100.000 δολαρίων σε 32 παπαγάλους, μια γάτα και έναν σκύλο που ζούσαν μαζί της.
Η New York Post δημοσίευσε τη διαθήκη της Leslie Ann Μandel, η οποία ορίζει την ίδρυση ταμείου 100.000 δολαρίων που θα διαχειρίζεται το καταπίστευμα για τα κατοικίδιά της. Στη διαθήκη αναφέρεται πως τη διαχείριση θα έχει ο θετός γιος της ο οποίος θα κρίνει το πώς τα χρήματα θα χρησιμοποιούνται για την ιδανική διαβίωση των 34 ζώων.
Ωστόσο στη διαθήκη σημειώνονται μερικές oδηγίες που θα ήθελε να ακολουθηθούν: τα ζώα θα συνεχίσουν να ζουν στις ειδικές εγκαταστάσεις του σπιτιού στο Wainscott της Νέας Υόρκης. Σε περίπτωση που απαιτηθεί η μετακίνηση τους, αυτή θα πρέπει να γίνει κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, στις οποίες απαγορεύεται η χρήση κλουβιού. Το κτίριο θα πρέπει να καθαρίζεται δύο φορές την εβδομάδα και τα γεύματα των πουλιών θα πρέπει να αποτελούνται από ειδική τροφή, καρότα, ποπ κορν και φρέσκο νερό. Τα ζώα αυτά δεν είναι τα πρώτα που κληρονομούν ένα τέτοιο ποσό το οποίο μάλιστα φαντάζει πενιχρό αν σκεφτεί κανείς πως στο καθένα αναλογούν σχεδόν 3000 δολάρια. Στην κορυφή των κληρονόμων του ζωικού βασιλείου βρίσκεται ένας σκύλος.
Ο γερμανικός ποιμενικός Gunther IV έχει περιουσία που εκτιμάται σε καθαρή αξία άνω των 370 εκατ. δολαρίων. Τα χρήματα αυτά έχουν περάσει μέσα από μερικές γενιές Γερμανικών Ποιμενικών με το ίδιο όνομα. Ο πρώτος Gunther κληροδοτήθηκε με 80 εκατομμύρια δολάρια από την κόμισσα της Γερμανίας Carlotta Liebenstein που πέθανε το 1991. Πώς όμως εξασφαλίζεται η κληρονομιά στα ζώα; Σύμφωνα με τις δηλώσεις δικηγόρων που διαχειρίζονται τέτοια θέματα, το ρίσκο με αυτές τις κληρονομιές είναι μεγάλο. Ο Matthew Bovino ο οποίος έχει γνώση τέτοιων υποθέσεων, εξηγεί στο Vanity Fair πως συχνά οι διαχειριστές των χρημάτων μπαίνουν στον πειρασμό να καταχραστούν τα χρήματα. Ο ίδιος αναφέρει πως το μόνο που εξασφαλίζει κάπως τη θέληση του θανόντα είναι η εμπιστοσύνη.
Ωστόσο το ταμείο που ιδρύεται ορίζει επόπτες που ελέγχουν αν το ζώο ζει σύμφωνα με όσα όρισε η διαθήκη και αν η κληρονομιά του τυγχάνει σωστής διαχείρισης. Οι φροντιστές των ζώων άλλωστε δεν έχουν άμεση πρόσβαση στα χρήματα. Όταν όμως τα ζώα πεθάνουν, συνήθως η κληρονομιά περνά σε κάποιο φιλανθρωπικό ίδρυμα ή απορροφάται από το κράτος. Αυτό συχνά αφήνει τους επιστάτες χωρίς δουλειά και χωρίς ούτε ένα δολάριο. Ο Gideon Rothschild του δικηγορικού γραφείου Moses and Singer’s, σημειώνει πως τότε οι επιστάτες καταφεύγουν σε μια πρακτική που μπορεί να ξεγελάσει το ταμείο. Υπάρχει η περίπτωση ο επιστάτης να βρει ένα ζώο που θα μοιάζει εκπληκτικά με τον κληρονόμο και να αποκρύψει το θάνατο προκειμένου να έχει πρόσβαση στο καταπίστευμα και να συνεχίσει για μερικά χρόνια να το εκμεταλλεύεται. Μια από τις συμβουλές που δίνει το γραφείο του είναι να ορίζεται περιορισμός χρόνου στην διαθήκη ο οποίος θα είναι σύμφωνος με τη λογική του πόσα χρόνια μπορεί να ζήσει ένα ζώο.
ΠΗΓΗ
