«Είναι κάτι που δεν το λέω εύκολα αλλά κλαίγαμε και εγώ και η αδελφή μου…» 

H Μαίρη Ραζή, μίλησε για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ερχόμενη στην Ελλάδα από την Κωνσταντινούπολη, στην εκπομπή «Στούντιο 4».

«Το μερίδιο μου στη στεναχώρια το πλήρωσα πολύ βαριά. Τον πρώτο καιρό, όταν ήρθα από την Κωνσταντινούπολη, έκλαιγα συνέχεια. Λυπάμαι πάρα πολύ αλλά οτιδήποτε με ρωτάνε γύρω από την Κωνσταντινούπολη, ακόμα και τώρα που σας μιλάω, θέλω να κλαίω. Δεν κλαίω εύκολα και αυτό είναι ίσως γιατί θέλω να αντιμετωπίζω καλύτερα τα πράγματα. Ήρθα εδώ, έγινα ηθοποιός και τα βλέπω διαφορετικά.

Ήρθαμε στην Ελλάδα γιατί εξόρισαν τον πατέρα μου. Την μια νύχτα τον έδειραν, ήρθε στο σπίτι μαυρισμένος και μας είπε ότι είχε πάει στον οδοντίατρο και την άλλη ημέρα έφυγε με μια βαλίτσα. Βεβαίως και μας χαιρέτησε, όταν πήγαμε στο αεροδρόμιο, αλλά έφυγε με μια βαλίτσα. Ήταν μέσα στους 50 πρώτους που έφυγαν τότε».

«Πήγαμε εμείς και θέλω να πω κάτι, αν και έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια, σαν κατάθεση ψυχής. Είναι κάτι που δεν το λέω εύκολα αλλά κλαίγαμε και εγώ και η αδελφή μου. “Μην κλαίτε, σας βλέπουν οι Τούρκοι και χαίρονται” μας είπε η μητέρα μου. Αυτό σου δίνει μία αξιοπρέπεια και μια περηφάνεια, πέρασαν τόσα χρόνια και ακόμα το κρατάω. Να είμαστε δηλαδή αξιοπρεπείς και να βλέπουμε τα πράγματα όσο καλύτερα μπορούμε».