Η κιβωτός του Νώε βρίσκεται στο Πετροκεφάλι.

Ο Φάνης και η Βαρβάρα Δουλγεράκη είναι ένα αγαπημένο και ζευγάρι: δυο ευτυχισμένοι άνθρωποι (ναι! υπάρχει ακόμα ευτυχία), που ζουν στο Πετροκεφάλι μαζί με τα εκατό ζώα τους. Σε μια έκταση δέκα στρεμμάτων τα περιποιούνται, τα φροντίζουν, τα ποτίζουν, τα ταΐζουν, και τους προσφέρουν ένα μέρος για να ζήσουν τον τελευταίο κύκλο της ζωής τους (αυτό αφορά κυρίως τα γαϊδουράκια).

Δεν είναι κάποιοι λοξοί τύποι ή παράξενοι. Έχουν τα παιδιά τους , τα εγγόνια τους, τους φίλους τους, τη ζωή τους, απλά είναι φιλόζωοι, που νοιάζονται πραγματικά και το αποδεικνύουν. Και το να προσέχεις 20 γαϊδουράκια, 15 παγώνια (οι επισκέπτες της φάρμας), 10 χήνες, 20 φραγκόκοτες, 30 πάπιες, μια γαλοπούλα, κατσικάκια, κοτούλες, σκυλάκια, γατάκια δεν είναι και εύκολη υπόθεση και θέλει θυσίες (δεν υπάρχει προσωπικός χρόνος, δεν πηγαίνουν ούτε μια εκδρομή), πέρα από το οικονομικό κόστος.

Αλλά αυτά μάλλον δεν τους αφορούν. Δεν τους αφορά ούτε ότι τους λένε τρελούς, όπως λέει ο κ. Φάνης που έφυγε από εδώ σχεδόν αμούστακο αγόρι για χάρη της Βαρβάρας, πήγε στη Ν. Ζηλανδία και επέστρεψε πίσω στον τόπο του, ως συνταξιούχος. Αυτές οι διακοπές στην Κρήτη έχουν κάψει πολύ κόσμο τελικά!
Η Βαρβάρα ή αλλιώς Μπάρμπαρα, όπως είναι το βαπτιστικό της, ήρθε στην Κρήτη για διακοπές με τη μητέρα της όταν ήταν 17 χρονών, το 1967. Είδε το Φάνη και φτερούγισε η καρδιά. Ήρθε ξανά το 1968. Αυτό ήταν! Τον επόμενο χρόνο πήγε εκεί ο Φάνης και έμεινε για 23 χρόνια, δημιουργώντας την οικογένειά του μαζί με τη Βαρβάρα.
Όπως όλοι οι ξενιτεμένοι, όταν λείπουν από την πατρίδα τη νοσταλγούν. Και όταν επιστρέψουν θέλουν να φύγουν, λέει o κ. Δουλγεράκης, τονίζοντας ότι η Ν. Ζηλανδία είναι ένας πραγματικός παράδεισος που του λείπει.
Τι περίεργο! Όταν φεύγαμε από εκεί πριν αποχαιρετήσουμε την κ. Βαρβάρα μας είπε ακριβώς το αντίθετο όταν την ρωτήσαμε αν είναι ευτυχισμένη εδώ. Πολύ, πάρα πολύ. Επιστρέψαμε πριν 23 χρόνια και από τότε ούτε μια φορά δεν πήγα στην πατρίδα μου.
Το καταφύγιο γαϊδουριών (Donkey Sanctuary) που έχει δημιουργηθεί στο Πετροκεφάλι, στην τοποθεσία Αγ. Μαρίνα, ήταν κάτι που πρόεκυψε στη ζωή των δύο αυτών ανθρώπων. Μπορεί στο σπίτι τους στη Ν. Ζηλανδία να είχαν άλογα και πόνυ αλλά δεν φαντάζονταν ποτέ ότι στην Ελλάδα, θα υιοθετούσαν τόσα ζώα.
Με φιλοζωικά συναισθήματα και οι δυο και με την αντίληψη ότι κάθε ζωντανό έχει δικαίωμα στην αξιοπρεπή ζωή ειδικά όταν βρίσκεται στη δύση του το 1994 κάπου εκεί κοντά είδαν ένα γαϊδουράκι δεμένο χωρίς φαγητό και νερό. Άρχισαν να το περιποιούνται και έψαξαν να βρουν τον ιδιοκτήτη, ο οποίος και τους το παραχώρησε αφού δεν μπορούσε να το φροντίζει. Το ονόμασαν Αγάπη. Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα.
Λίγες ημέρες μετά χτύπησε το τηλέφωνο και τους πήγαν το Σπύρο, τη Χαριτωμένη, την Αντιγόνη, το Δία, τον Οδυσσέα, την Ανθούλα , τον Απόλλωνα, και πολλά άλλα.
Όταν έρχεται το τέλος φροντίζουν και για αυτό. Το ζώο δεν πετιέται σε κάποια χωματερή αλλά θάβεται. Όλα τα έξοδα για τη φροντίδα των ζώων καλύπτονται από τους ίδιους, ενώ υπάρχουν και αυτοί που μπορεί κάποια φορά να περάσουν για να τα ταΐσουν ή να αφήσουν λίγο ψωμί.
Η φροντίδα όλων αυτών των ζώων γίνεται υπό άριστες συνθήκες. Επιπλέον μια φορά το χρόνο ένας κτηνίατρος και ένας πεταλωτής από το Ελληνικό Ταμείο Προστασίας Ζώων επισκέπτονται το χώρο και ελέγχουν τα ζώα (δόντια, νύχια, πέλματα) ενώ κάτι αντίστοιχο γίνεται και από ένα κέντρο που έχει δημιουργηθεί στα Μάλια. Αξίζει να σημειωθεί ότι υπό την καθοδήγηση του Φάνη και της Βαρβάρας η επίσκεψη συνεχίζεται και στα γαιδουράκια της υπόλοιπης περιοχής.

Πηγή: madeincreta.gr