Πώς η κινητοποίηση απλώς πολιτών που προσπάθησαν χωρίς μέσα, από στόμα σε στόμα, να βοηθήσουν έναν άστεγο, δίνει ελπίδα αλλά και μάθημα ζωής ότι όταν όλα φαίνονται αδύνατα η θέληση και η επιμονή τα κάνει δυνατά.
Φυσικά απαραίτητο γι’ αυτό είναι να υπάρχει ανθρωπιά και από αυτό φαίνεται ότι δεν υπάρχει έλλειμμα.
Δείτε πώς απλοί πολίτες βοήθησαν έναν άστεγο στο Ηράκλειο μέσα από την περιγραφή της Γωγώς Βαβουράκη. Γιατί αυτές οι ειδήσεις πρέπει να μαθαίνονται
“Σας πληροφορώ λοιπόν, πως ο κόσμος έχει πολλούς καλούς ανθρώπους”
«Ήταν Σεπτέμβριος, όταν εγώ και η Φωτεινή είδαμε τον άστεγο, πρώτη φορά ξαπλωμένο στο παγκάκι. Στην αρχή σηκωνόταν μόλις έβλεπε να μπαίνουν άτομα στο πάρκο, αλλά όσο περνούσε ο καιρός, κοιμόταν χωρίς να δίνει σημασία ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει. Δύσκολα πλησιάζεις έναν άνθρωπο που κοιμάται σε παγκάκι. Πολλές οι σκέψεις, πολλά τα συναισθήματα. Φόβος μη πεις κάτι που θα τον προσβάλλει. Ξεκινήσαμε με την Φωτεινή, να του αφήνουμε πράγματα όσο έλειπε. Ένα πακέτο τσιγάρα, ένα σάντουιτς, ένα μπουκάλι νερό. Δεν ξέραμε τι είχε ανάγκη κι έτσι η Φωτεινή τον πλησίασε ως γειτόνισσα του και τον ρώτησε. Στην αρχή έλεγε πως είναι εντάξει και μετά σιγά σιγά, αν ήθελε νερό ή φαγητό της το ζητούσε.
Πριν ακόμη του μιλήσουμε γνωστοποιήσαμε την ύπαρξη του στο fb και πολύ σύντομα εκτός από την αγαπημένη του φίλη Φωτεινή ( που μόλις την βλέπει φωτίζεται το πρόσωπο του) απέκτησε αμέτρητους φίλους.
Πρώτη απ΄ όλους είναι η Γωγώ η Φασουλάκη. Από την αρχή γίναμε ομάδα και στήριξε την προσπάθεια με ρούχα και με ό,τι περίσσευε από το Αρτοποιείο. Δεν βρίσκω λόγια, για να το ευχαριστήσω αυτό το κορίτσι, τον σύζυγο της αλλά και τον αδερφό του. Σχεδόν αμέσως, ανταποκρίθηκε και η Αννούλα ( Αννα Κανάκη), η Ελένη Βρέντζου, ο Γιωργος Παράσχος και πάρα πολλά άτομα που άρχισαν να βοηθούν, γνωστά και άγνωστα.
Αρχίσαμε να του ψάχνουμε κάποιο μέρος να μείνει. Συνέταξα ένα κείμενο όπου αναφερόμουν στον άστεγο και παρακαλούσα να κοινοποιηθεί. (το ανήρτησα και στην κίτρινη αποστολή και στην σελίδα GIVE, όπως μου συνέστησε η Μαρία Καραταρακη). Είναι απίστευτος ο αριθμός των ανθρώπων που το κοινοποίησαν και τα εσωτερικά μηνύματα που έλαβα αρχικά για συμπαράσταση και στη συνέχεια με διάφορες προτάσεις για δουλειά που όπως αποδεικνυόταν δεν μπορούσαν ,για κάποιο λόγο να υλοποιηθούν.
Το Σάββατο που μας πέρασε ήταν μια ,πραγματικά χειμωνιάτικη, μέρα την οποία διαδέχτηκε μία ακόμη πιο χειμωνιάτικη νύχτα, με βροχή και τσουχτερό κρύο. Μέχρι αργά καθόμουν με την Φωτεινή στον καναπέ και ψάχναμε λύσεις. Δεν γινόταν να τον αφήσουμε στο παγκάκι. Στο τέλος ,πήγαμε για ύπνο ,χωρίς να έχουμε καταλήξει σε κάτι συγκεκριμένο, αλλά με την ευχή να βρεθεί κάτι σύντομα.
Την επόμενη μέρα, η αδερφή μας η Γωγώ, ενώ μιλούσε με τον Αλέξανδρο Ηλιάδη, που έχει στα Καλέσσα ένα καταφύγιο με σκυλιά, του το ανέφερε. Εκείνος προς τιμήν του προθυμοποιήθηκε να προσφέρει στον άστεγο μας στέγη, τροφή, τσιγάρα και αν εκείνος ήθελε θα του εξασφάλιζε και εργασία. Έτσι, ο Αλέξανδρος ήρθε σε τηλεφωνική επαφή με την Φωτεινή και κανονίσαμε να του τον πάμε μέχρι το Γάζι εμείς.
Είχε νυχτώσει πια όταν εγώ η Φωτεινή και ο άστεγος συναντήσαμε τον Αλέξανδρο. Τον ακολουθήσαμε μέχρι το καταφύγιο κι εκεί μέσα στο σκοτάδι ( δεν έχει ακόμη ηλεκτρικό ) γεννήθηκε το φώς της ελπίδας.
Αυτό που μου άρεσε στον Αλέξανδρο είναι πως ενδιαφέρθηκε να τον βάλει να κοιμηθεί σε καθαρές κουβέρτες μια και οι δικές του ήταν λερωμένες και του μιλούσε με ευγένεια και σεβασμό καθώς τον ενημέρωνε πως θα του βάψει το σπίτι και πως θα του φέρει σόμπα, για να κοιμάται στα ζεστά.
Σήμερα το πρωί εγώ και η Φωτεινή ξαναπήγαμε. Η περιοχή, στο φως του ήλιου ομοιάζει με παράδεισο. Ο πρώην άστεγος μας καλημέρισε και μας φίλησε τα χέρια. Η Φωτεινή του είπε πως ο Αλέξανδρος είναι πρόθυμος να τον μεταφέρει στην πόλη όποτε το επιθυμήσει, αλλά εκείνος έλεγε πως το μέρος είναι «σούπερ» και πως δεν θέλει να φύγει…
Επιστρέψαμε στο Ηράκλειο συγκινημένες και ευχαριστημένες και πριν πάμε στο σπίτι περάσαμε από το Αρτοποιείο Φασουλάκη να βρούμε την Γωγώ, να της πούμε τα νέα. Μόλις ενημερώθηκε είπε:” εντάξει κορίτσια θα οργανωθούμε, να τους στέλνουμε φαγητά και ρούχα» . Το απόγευμα μας έδωσε μια σακούλα με όσα περίσσεψαν από το φούρνο, για να τα δώσω σε μια κοπέλα που επισκέπτεται καθημερινά το καταφύγιο και μένει στην γειτονιά μου
Αντίθετα , με την παροιμία που λέει κάνε το καλό και ρίξ’ το στο γιαλό, είμαι της άποψης πως πρέπει να γνωστοποιούνται τα καλά που γίνονται στον κόσμο. Από δήθεν, μετριοπάθεια, καταδικάζουμε όποιον αναφέρει τις καλές πράξεις που γίνονται κι έτσι καταντήσαμε να ενημερωνόμαστε μόνο για τα εγκλήματα, για τις αδικίες και τις απατεωνιές. Σας πληροφορώ λοιπόν, πως ο κόσμος έχει πολλούς καλούς ανθρώπους. Ανθρώπους οι οποίοι έχουν λίγα και τα μοιράζονται, ανθρώπους που βάζουν στην άκρη τα δικά τους προβλήματα, για να λύσουν τα προβλήματα του συνανθρώπου που είναι μεγαλύτερα. Εγώ αυτούς τους ανθρώπους αγαπώ, για μένα αυτοί είναι οι χριστιανοί κι ας μην πατούν το πόδι τους στην εκκλησία. Η σημερινή βραδιά είναι η δεύτερη βραδιά που βρίσκει τον άστεγο του πάρκου να κοιμάται σε κρεβάτι δικό του χωρίς να φοβάται την βροχή και το κρύο. Αυτό για μένα είναι Χριστούγεννα και όλοι αυτοί που συντέλεσαν στην πραγματοποίηση αυτού του θαύματος είναι οι μάγοι με τα δώρα. Ο μήνας της Αγάπης προχωρά με αισιοδοξία, γεμίζοντας τη γη θαύματα
ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΝΑ ΧΟΥΜΕ !»
flashnews.gr
