Ο Tong Phuoc Phuc από το Βιετνάμ δείχνει στον κόσμο τι σημαίνει πραγματική ανιδιοτέλεια: έχει σώσει πάνω από 100 παιδιά τα τελευταία 15 χρόνια.
Όλα ξεκίνησαν το 2001, όταν η γυναίκα του ήταν έγκυος. Πήγε μαζί της στο νοσοκομείο, και παρατήρησε ότι οι έγκυες έμπαιναν σε ένα διπλανό δωμάτιο και έβγαιναν χωρίς να κυοφορούν.
Αργότερα συνειδητοποίησε τι γινόταν. Η ιδέα ότι αυτά τα μωρά δεν είχαν μια ευκαιρία να έρθουν σε αυτό το κόσμο, ράγισε τη καρδιά του Tong. Έτσι, ο Tong ρώτησε αν μπορούσε να πάρει τα μωρά που είχαν αμβλωθεί από το νοσοκομείο, ώστε τουλάχιστον να έχουν μια καθώς πρέπει κηδεία.
Ο πρώην οικοδόμος αγόρασε μία έκταση σε μια πλαγιά βουνού με τις οικονομίες του. Ο Tong ξεκίνησε να θάβει να νεκρά μωρά σε αυτό το ειδυλλιακό σκηνικό. Αρχικά, η γυναίκα του σκέφτηκε ότι ο άντρας της τρελάθηκε, αλλά ο Tong δεν εγκατέλειψε το όνειρό του. Έχει θάψει πάνω από 10.000 μωρά όλα αυτά τα χρόνια, αλλά αυτό που πραγματικά ήθελε ήταν να σώσει τα μωρά εξ αρχής. Δήλωσε ότι το νεκροταφείο του δεν είναι μέρος για στεναχώρια, είναι ένας κήπος που θέλει να συγκινήσει τις γυναίκες που νιώθουν αβέβαιες.
Μητέρες που δεν είχαν τα οικονομικά μέσα να στηρίξουν τα παιδιά τους, άρχισαν έρχονται για βοήθεια στον Tong. Ο άντρας μεταμορφώθηκε από νεκροθάφτης σε σωτήρας υιοθετώντας αμέτρητα παιδιά από ταλαιπωρημένες μητέρες. Η ιδέα ήταν ότι μόλις οι γυναίκες ήταν σε καλύτερη κατάσταση, τα παιδιά μπορούσαν να επιστρέψουν σε αυτές. Έτσι, αυτό που αρχικά ήταν ένα νεκροταφείο, έχει γίνει ένα ξεχωριστό σπίτι για πάνω από 100 παιδιά.
Ήταν αδύνατον να παρακολουθεί όλα τα παιδιά, έτσι ο Tong σκέφτηκε έναν εύκολο τρόπο να θυμάται όλα τα παιδιά: όλα τα αγόρια τα ονόμασε «Vinh“ (τιμή), και όλα τα κορίτσια τα ονόμασε «Tam» (καρδιά). Τα δεύτερα και τρίτα ονόματα είναι της μητέρας και το επίθετο του Tong. Αλλά αυτός ο μπαμπάς, δεν αντιμετωπίζει αυτά τα παιδιά σαν υιοθετημένα, τα βλέπει ένα προς ένα σαν δικά του.
Το να φροντίζει τόσα παιδιά είναι ένα τεράστιο βάρος, αλλά ο Tong αγαπάει αυτό που κάνει. «Θα συνεχίσω αυτό το έργο μέχρι την τελευταία μου ανάσα. Ελπίζω τα δικά μου παιδιά να συνεχίσουν να βοηθούν ανθρώπους, όταν θα χαθώ.»
